محدودیت رشد جنین در بارداری و علل بروز آن

محدودیت رشد داخل رحمی: تشخیص و مقابله با آن

محدودیت رشد داخل رحمی (IUGR) زمانی است که وزن جنین کمتر از صدک ۱۰ برای سن بارداری تخمین زده می‌شود. علل آن از بیماری‌های مزمن یا عفونت در والدین تا مشکلات جفت و بند ناف متغیر است. درمان محدودیت رشد داخل رحمی شامل نظارت و آزمایش مکرر جنین و احتمالاً زایمان زودرس است. محدودیت رشد جنین (FGR) وضعیتی است که در آن نوزاد متولد نشده (جنین) کوچکتر از حد انتظار برای تعداد هفته‌های بارداری (سن حاملگی) است. اغلب به عنوان وزن تخمینی کمتر از صدک ۱۰ توصیف می‌شود. این به این معنی است که وزن نوزاد از هر ۱۰ نوزاد در همان سن حاملگی کمتر از ۹ است. نوزادان مبتلا به FGR ممکن است «جنین کوچک برای سن حاملگی» نامیده شوند.

محدودیت رشد داخل رحمی چیست؟

محدودیت رشد داخل رحمی (IUGR: Intra Uterine Growth Restriction) که محدودیت رشد جنین (FGR: Fetal Growth Restriction) نیز نامیده می‌شود، زمانی است که جنین کوچک‌تر از آن چیزی است که برای سن حاملگی (تعداد هفته‌های بارداری) باید باشد. این بدان معناست که جنین در داخل رحم با سرعت مورد انتظار رشد نمی‌کند. محدودیت رشد داخل رحمی (IUGR) به عنوان وزن کمتر از ۹ از ۱۰ نوزاد (زیر صدک ۱۰) در همان سن تعریف می‌شود.

جنین‌ها با سرعت‌های متفاوتی رشد می‌کنند و «اندازه‌گیری کوچک» لزوماً به این معنا نیست که جنین، محدودیت رشد داخل رحمی دارد. در بیشتر موارد، جنین‌هایی که اندازه آنها کوچک است، سالم به دنیا می‌آیند. این شبیه به حالتی در بزرگسالان است که ۸/۱ سانتی‌متر بلند بودن فرد را نسبت به فردی با ۱۱ سانتی‌متر قد بلندتر، سالم‌تر در نظر نمی‌گیرند. به علت یک بیماری زمینه‌ای در زمان زایمان در برخی از مادران؛ جنین نسبت به سن حاملگی خود کوچک‌تر خواهد بود.

انواع محدودیت رشد داخل رحمی (IUGR)

دو نوع محدودیت رشد جنین (FGR) یا محدودیت رشد داخل رحمی (IUGR) وجود دارد که بر اساس اندازه‌گیری‌های بیومتریک جنین مانند رشد اندام‌های مثل استخوان ران (فمور)، دور سر و یا دور شکم صورت می‌گیرد و پزشکان در مورد محدودیت رشد جنین بر طبق نسبت‌های به دست آمده نتیجه‌گیری می‌کنند:

• محدودیت رشد داخل رحمی متقارن (Symmetric) یا اولیه با کاهش اندازه تمام اندام‌های داخلی مشخص می‌شود. محدودیت رشد داخل رحمی متقارن ۲۰ تا ۲۵ درصد از کل موارد IUGR را تشکیل می‌دهد. IUGR متقارن معمولاً زود هنگام است و با اختلال ژنتیکی ذاتی یا عفونت‌های جنین به عنوان عوامل اصلی شروع می‌شود. اندیس پوندرال در محدودیت رشد داخل رحمی متقارن نرمال است، در حالی که قطر دوپاریتال (BPD)، طول استخوان ران (FL)، سر و دور شکم (HC و AC) به نسبت کاهش می‌یابد.
• رشد محدود جنینی نامتقارن (Asymmetric) یا ثانویه با اندازه طبیعی سر و مغز مشخص می‌شود، اما شکم کوچکتر است. بروز IUGR نامتقارن ۷۰ الی ۸۰ درصد است. به طور معمول این نوع محدودیت رشد تا سه ماهه سوم بارداری مشهود نیست. در محدودیت رشد نامتقارن اندیس پوندرال پایین است (< ۳)، در حالی که قطر دو جداری (BPD)، دور سر (HC) و طول استخوان ران (FL) طبیعی هستند، دور شکم کاهش می‌یابد. رشد کم مغزی، با پیشرفت بارداری وجود دارد و ویژگی‌های سوء تغذیه اغراق‌آمیز است.
• IUGR مخلوط (Mixed IUGR) ابتدا متقارن اما بعداً نامتقارن می‌شود. اتیولوژی و علل ایجاد این نوع محدودیت رشد داخل رحمی مختلط و نامشخص است.

تعریف اصطلاحات به کار گرفته شده در خصوص محدودیت رشد جنین

• شاخص پوندرال یک اندازه‌گیری آنتروپومتریک از شاخص توده بدن است که به عنوان وزن فرد بر حسب کیلوگرم تقسیم بر مکعب قد بر حسب متر (جرم / قد³) تعریف می‌شود. این نسبت به شاخص توده بدنی (BMI) که وزن فرد بر حسب کیلوگرم بر مجذور قد بر حسب متر تقسیم می‌شود.
• قطر دوپاریتال (BPD) یکی از پارامترهای بیومتریک اساسی است که برای ارزیابی اندازه جنین استفاده می‌شود. قطر دوپاریتال (BPD) همراه با دور سر (HC)، دور شکم (AC) و طول استخوان ران (FL) برای تخمین وزن جنین محاسبه می‌شوند. در سه ماهه دوم بارداری قطر دوپاریتال ممکن است به تخمین سن حاملگی و تاریخ زایمان تخمینی (EDD) تعمیم داده شود.
• دور سر (HC) یکی از پارامترهای بیومتریک اساسی است که برای ارزیابی اندازه جنین استفاده می‌شود. دور سر (HC) همراه با قطر دو جداری (BPD)، دور شکم (AC) و طول استخوان ران (FL) برای تخمین وزن جنین محاسبه می‌شوند. در سه ماهه دوم بارداری، این پارامتر ممکن است به تخمین سن حاملگی و تاریخ زایمان تخمینی (EDD) تعمیم داده شود.

محدودیت رشد جنین چقدر رایج است؟

محدودیت رشد داخل رحمی (IUGR) حدود ۱۰ درصد از تمام بارداری‌ها را تحت تاثیر قرار می‌دهد. توجه به این نکته مهم است که جنین ممکن است کوچک‌تر از حد متوسط باشد و IUGR نداشته باشد.

چه زمانی محدودیت رشد جنین تشخیص داده می‌شود؟

محدودیت رشد داخل رحمی اغلب بعد از هفته ۲۰ بارداری تشخیص داده می‌شود، زمانی که پزشک شروع به اندازه‌گیری ارتفاع پایه (فاصله بین استخوان شرمگاهی و رحم) در هر ویزیت قبل از تولد می‌کند. اگر این اندازه‌گیری کوتاه‌تر از حد انتظار باشد، ممکن است پزشک به محدودیت رشد داخل رحمی (محدودیت رشد جنین) مشکوک شود و آزمایش‌های بیشتری را تجویز کند.

محدودیت رشد داخل رحمی چه تاثیری بر بارداری دارد؟

محدودیت رشد جنین (FGR) از طرق مختلفی بر بارداری تأثیر می‌گذارد. پزشکان رشد جنین را با سونوگرافی‌های اضافی،آزمایش‌ها و قرار ملاقات‌های قبل از تولد پیگیری می‌کند. اگر علت محدودیت رشد داخل رحمی به یک بیماری مرتبط باشد، پزشک در مدیریت شرایط زمینه‌ای به مادر کمک می‌کند. نحوه مدیریت، تشخیص محدودیت رشد جنین برای بارداری و وضعیت مادر منحصر به فرد است.

آیا محدودیت رشد داخل رحمی (IUGR) یک بارداری پرخطر است؟

پزشک ممکن است حاملگی را بسته به علت محدودیت رشد، پرخطر تشخیص دهد. با این حال، اکثر جنین‌های تشخیص داده شده با محدودیت رشد جنین (FGR) سالم هستند و فقط نیاز به نظارت بیشتر در دوران بارداری دارند.

چه چیزی باعث محدودیت رشد جنین می‌شود؟

چند دلیل احتمالی برای محدودیت رشد جنین وجود دارد. در برخی موارد، به دلیل وجود مشکل در جفت یا بند ناف ایجاد می‌شود. این اندام‌ها مسئول رساندن مواد مغذی، اکسیژن و خون به جنین هستند. بدون مقدار مناسب تغذیه، جنین می‌تواند نسبت به سن خود کوچک باشد. عواملی که باعث می‌شوند جنین به محدودیت رشد جنینی (FGR) مبتلا شود به دو دسته تقسیم می‌شوند که عبارت هستند از:

• عواملی که به شرایط سلامتی و جسمی مادر بستگی دارد و باعث FGR می‌شوند عبارت هستند از:
• فشار خون بالا یا سایر بیماری‌های قلبی و عروقی
• دیابت
• گلبول‌های قرمز بسیار کم (کم خونی)
• عوارض طولانی مدت ریه یا کلیه
• بیماری‌های خود ایمنی مانند لوپوس
• وزن بسیار کم
• اضافه وزن زیاد (چاق)
• تغذیه نامناسب یا افزایش وزن
• مصرف الکل یا مواد مخدر، سیگار کشیدن
• مصرف داروهای ضد تشنج
• حاملگی‌های متعدد
• ناهنجاری‌های رحم
• کم خونی داسی شکل مادر
• زندگی در ارتفاعات با وزن کم هنگام تولد نیز همراه است.
• عواملی که در نوزاد می‌توانند باعث FGR شوند عبارت هستند از:
• یکی از دوقلو یا سه قلو بودن
• نقایص مادرزادی، مانند نقص قلبی
• مشکل با ژن‌ها یا کروموزوم‌ها
• در بارداری قبلی یک نوزاد با IUGR به دنیا آمده است.
• وجود بیماری‌های عفونتی مانند سرخجه، سیفلیس، سیتومگالوویروس (CMV) یا توکسوپلاسموز
• یک اختلال مادرزادی یا ژنتیکی مانند سندرم داون (تریزومی ۲۱) در جنین باعث محدودیت رشد داخل رحمی جنین می‌شود.
• عواملی که در جفت می‌توانند باعث FGR شوند عبارت هستند از:
• نارسایی و ناهنجاری‌ها جفت
• مایع آمنیوتیک بسیار کم (الیگوهیدرآمنیوس)
• عفونت و التهاب جفت

شایع‌ترین علت محدودیت رشد جنین چیست؟

محدودیت رشد جنین می‌تواند ناشی از عوامل زیادی باشد یا دلیل مشخصی نداشته باشد. پزشک برای شناسایی علت زمینه‌ای (در صورت وجود) با بانوی باردار گفتگو خواهد کرد.

علائم محدودیت رشد داخل رحمی

اکثر بانوان باردار هیچ علامت یا نشانه‌ای از کوچک بودن جنین نسبت به سن حاملگی خود ندارند. ممکن است بانوان احساس کنند شکم یا جنین آنقدر که باید بزرگ نیست. حتی اگر بانوان باردار چنین احساسی داشته باشند، تنها متخصص زنان و زایمان می‌تواند محدودیت رشد داخل رحمی را تشخیص دهد. نوزاد مبتلا به FGR ممکن است پس از تولد علائم خاصی داشته باشد، مانند:

• وزن کم هنگام تولد
• سطح قند خون پایین
• دمای بدن پایین‌تر
• سطح بالای گلبول‌های قرمز خون
• مشکل در مبارزه با عفونت‌ها

تشخیص محدودیت رشد داخل رحمی

محدودیت رشد داخل رحمی بر اساس داشتن سن بارداری دقیق یا تعیین تاریخ زایمان است. این با شناسایی اولین روز آخرین قاعدگی مادر و با انجام سونوگرافی سه ماهه اول مشخص می‌شود. داشتن این تاریخ به پزشک یک خط پایه برای تشخیص محدودیت رشد داخل رحمی (IUGR) می‌دهد. هنگامی که پزشک سن حاملگی (یا هفته‌های بارداری) را تعیین کرد، می‌تواند محدودیت رشد داخل رحمی (IUGR) را با استفاده از چند روش مختلف تشخیص دهد.

• ارتفاع فوندال رحم

ارتفاع پایه به اندازه شکم مادر از بالای استخوان شرمگاهی به بالای رحم یا اندازه «برآمدگی بچه» گفته می‌شود. پزشک قد پایه شکم مادر را با استفاده از نوار اندازه‌گیری (معمولاً از جنس کاغذ) اندازه‌گیری می‌کند. پزشک یک سر نوار انداه‌گیری را روی استخوان شرمگاهی و سر دیگر را در بالای رحم قرار می‌دهند.

قد فندال بر حسب سانتی‌متر اندازه‌گیری می‌شود و باید تقریباً به همان عددی باشد که در هفته‌های بارداری (پس از ۲۰ هفته) هست، برسد. به عنوان مثال، اگر بانوی باردار در هفته ۳۲ حاملگی است، قد پایه او باید حدود ۳۲ سانتی‌متر باشد. در صورتی که این اندازه حداقل ۴ سانتی‌متر کمتر از قد پایه استاندارد باشد، ممکن است پزشک به محدودیت رشد داخل رحمی (IUGR) مشکوک شود. بنابراین، در این مثال، اگر قد پایه بانوی آبستن ۲۸ سانتی‌متر یا کمتر باشد، ممکن است پزشک به محدودیت رشد داخل رحمی (IUGR) مشکوک شود.

• لمس کردن

پزشک همچنین می‌تواند از دستان خود برای احساس نواحی خاصی از شکم به نام لمس یا Palpation استفاده کند و اندازه جنین را تخمین بزند.

• وزن

پزشک وزن بانوی آبستن را در هر قرار ملاقات قبل از زایمان اندازه‌گیری می‌کند. افزایش وزن ضعیف می‌تواند نشان دهنده این باشد که جنین نیز به اندازه کافی وزن اضافه نمی‌کند.

• سونوگرافی

اگر محدودیت رشد جنین (FGR) در بانوی بارداری تشخیص داده شود، متخصص زنان و زایمان یا ماما سونوگرافی‌های اضافی برای نظارت بر رشد جنین در طول بارداری توصیه خواهد شد.

در طول سونوگرافی جنین، پزشک یک کاوشگر یا پروب را روی شکم مادر حرکت می‌دهد. امواج صوتی سونوگرافی تصویری از جنین ایجاد می‌کند. پزشک از تصویر برای اندازه‌گیری و تخمین اندازه و وزن جنین استفاده می‌کند (سونوگرافی دور شکم یا AC). پزشکان همچنین می‌توانند از سونوگرافی برای بررسی جریان خون از جفت از طریق بند ناف یا از طریق عروق خونی استفاده کنند (به این جریان داپلر گفته می‌شود). گردش خون ضعیف می‌تواند نشان دهنده IUGR باشد.

سونوگرافی همچنین می‌تواند میزان مایع آمنیوتیک اطراف جنین را اندازه‌گیری کند. مایع آمنیوتیک بسیار کم می‌تواند نشان دهنده IUGR باشد.

• نظارت بر جنین (پایش جنین)

پزشک یک دستگاه نظارتی را در سراسر رحم (شکم) بانوی باردار می‌بندد. مادر با پوشیدن این دستگاه به مدت ۳۰ دقیقه دراز می‌کشد در حالی که ضربان قلب جنین را ردیابی می‌کند. پزشک این نتایج را برای هر گونه نشانه‌ای از مشکلات رشد بررسی می‌کند.

• آمنیوسنتز

آمنیوسنتز می‌تواند به تعیین علل مادرزادی محدودیت رشد داخل رحمی کمک کند. پزشک یک سوزن را از طریق پوست وارد رحم بانوی باردا‌ر می‌کند. نمونه‌ای از مایع آمنیوتیک به داخل سوزن کشیده می‌شود و سپس از نظر اختلال مورد آزمایش قرار می‌گیرد.

اگر پزشک بخواهد آزمایش‌های بیشتری را انجام دهد، مادران آینده نباید نگران نباشند. برخی از جنین‌ها کوچک‌تر از حد متوسط هستند اما سالم و فعال هستند.

درمان و مدیریت محدودیت‌های رشد جنین

درمان محدودیت رشد داخل رحمی به این بستگی دارد که بانوی باردار تا چه حد در دوران حاملگی خود پیش رفته است و جنین چقدر سالم است. متأسفانه، راه حلی برای محدودیت رشد جنین وجود ندارد. پزشک جنین را از نزدیک تحت نظر می‌گیرد تا اطمینان حاصل کند که هیچ عارضه‌ای وجود ندارد و بانوی باردار را برای هر گونه بیماری زمینه‌ای که به محدودیت رشد جنین کمک می‌کند، درمان می‌کند.

• افزایش نظارت: پزشک جنین را با دقت بیشتری تحت نظر دارد و رشد جنین را با سونوگرافی و سایر آزمایش‌ها بررسی می‌کند.
• زایمان زودرس: اگر بارداری در حال رشد نباشد یا جنین در معرض خطر باشد، ممکن است زایمان زودرس (قبل از هفته ۳۷ بارداری) آغاز شود. گاهی اوقات سزارین توصیه می‌شود زیرا زایمان واژینال می‌تواند به نوزادان دارای محدودیت رشد استرس وارد کند.
• داروهای کورتیکواستروئیدی: اگر پزشک یک القاء را توصیه کند، ممکن است برای کمک به رشد ریه‌های کودک دارویی به مادر بدهد.
• در موارد نادر یا شدید، پزشک ممکن است بانوی باردار را برای معاینه و ارزیابی دقیق‌تر در بیمارستان بستری کند.

آیا کودکانی که دارای محدودیت رشد هستند، عقب می‌افتند؟

پاسخ شوربختانه مثبت است. بله، اکثر نوزادان مبتلا به IUGR تا سن ۳ سالگی به اندازه کودکان ترم خود می‌رسند. توجه به این نکته مهم است که همه کودکان به طور متفاوتی رشد می‌کنند و بانوی باردار نباید سعی کند به کودک خود بیش از حد غذا بدهد. این می‌تواند ناخواسته باعث بیماری‌های دیگری مانند چاقی یا دیابت شود. اگر مادر احساس کند رشد کودک آن طور که انتظار می‌رود پیشرفت نکرده است، می‌تواند با مراجعه به پزشک اطفال برای این موضوع راهکار مناسب را دریافت کند.

چگونه می‌توان رشد جنین را افزایش داد؟

تضمینی وجود ندارد که خوردن برخی غذاها باعث افزایش وزن جنین شود، اما مطمئناً داشتن یک رژیم غذایی سالم در دوران بارداری توصیه می‌شود. خوردن میوه‌ها، سبزیجات، کربوهیدرات‌های سالم و پروتئین تمام مواد مغذی مورد نیاز مادر و جنین را در دوران بارداری تامین می‌کند. در مورد هرگونه تغییر مهم در رژیم غذایی خود در دوران بارداری با پزشک مشورت شود. همچنین مقالات رژیم غذایی هفته به هفته بارداری را مطالعه کنید.

چگونه می‌توان از محدودیت رشد داخل رحمی جلوگیری کرد؟

برخی عوامل قابل تغییر می‌توانند مادر را در معرض خطر بیشتری برای محدودیت رشد داحل رحمی (محدویت رشد جنین) قرار دهند، از جمله:

• استفاده از مواد مخدر و الکل یا سیگار کشیدن
• یک رژیم غذایی ضعیف و ناسالم
• عدم افزایش وزن کافی در دوران بارداری

چه شرایطی مادر را در معرض خطر بیشتری برای محدودیت رشد جنین قرار می‌دهد؟

اگر هر یک از موارد زیر را وجود دارد؛ ممکن است جنین در معرض خطر بیشتری برای محدودیت رشد جنین (FGR) باشد:

• فشار خون بالا یا بیماری قلبی
• دیابت
• کم خونی یا کم خونی داسی شکل
• لوپوس یا سایر بیماری‌های خود ایمنی

آیا محدودیت رشد داخل رحمی (IUGR) از بین می‌رود؟

این احتمال وجود دارد که جنین کمی جلو بیفتد. با این حال، مشکل از بین نمی‌رود و پزشک به نظارت دقیق رشد جنین در بقیه دوران بارداری ادامه خواهد داد.

محدودیت رشد جنین باعث زایمان زودرس می‌شود؟

محدودیت رشد جنین (FGR) معمولاً باعث زایمان زودرس نمی‌شود، اما ممکن است اگر رشد جنین متوقف شده باشد یا مشکلاتی در جفت یا بند ناف وجود داشته باشد، پزشک القای زایمان زودرس را توصیه کند. همچنین اگر استرس زایمان طبیعی برای کودک خطرناک به نظر می‌رسد، ممکن است سزارین را توصیه کنند.

عوارض احتمالی FGR چیست؟

محدودیت رشد جنین (FGR) می‌تواند عوارض جدی زیادی ایجاد کند. ممکن است لازم باشد کودک زودتر به دنیا بیاید و در بیمارستان بماند. کودک ممکن است دچار مشکلات تنفسی، عفونت و سایر مشکلات شود. مرده‌زایی و مرگ ممکن است رخ دهد. همان‌طور که کودک رشد می‌کند، در معرض خطر بیشتری برای مشکلات قلبی و عروقی قرار می‌گیرد. این رشد محدود جنین در داخل رحم (IUGR) باعث بروز مشکلات و عوارض هم در بارداری، هم وضع حمل و تولد و پس از تولد برای نوزاد خواهد شد برخی از این مشکلات عبارت هستند از:

• وزن کم هنگام تولد
• عدم تحمل کافی جنین در هنگام زایمان
• افزایش خطر زایمان سزارین و زایمان زودرس
• کنترل نامناسب دمای بدن
• مشکلات تنفسی و بلع در بدو تولد
• پلی سیتمی (افزایش تعداد گلبول‌های قرمز)
• کمبود اکسیژن در بدو تولد (هیپوکسی)
• قند خون پایین در بدو تولد (هیپوگلیسمی)
• کاهش سطح ایمنی و مقاومت به عفونت‌ها
• استنشاق مکونیوم (مامیزه) و آسپراسیون تنفسی
• امتیاز پایین در تست آپگار بعد از تولد

برخی از نوزادانی که زود یا کوچک به دنیا می‌آیند ممکن است به زمان اضافی در بیمارستان یا مراقبت‌های ویژه در بخش مراقبت های ویژه نوزادان (NICU) نیاز داشته باشند. بسته به موارد زیر ممکن است اثرات طولانی مدت IUGR وجود داشته باشد:

• شرایط زمینه‌ای که باعث آن شده است.
• رشد جنین چقدر محدود بوده است.
• در زمان زایمان، مادر در چندمین هفته بارداری بوده است.

کودک ممکن است در معرض خطر مشکلات شناختی یا رشدی مانند بیش فعالی، فلج مغزی (CP) و نمرات ضعیف آزمون در مدرسه باشد. همچنین ممکن است در آینده در معرض خطر چاقی و بیماری قلبی – عروقی قرار بگیرند.

چه اقداماتی برای نوزاد با محدودیت رشد داخل رحمی می‌توان داشت؟

اولاً ابتدا به ساکن والدین نباید بترسند. احتمالاً آن‌ها برای ایجاد محدودیت رشد داخل رحمی IUGR مقصر نیستند، ولی چند کار وجود دارد که می‌توانند برای کمک به بهبود این شرایط انجام دهند:

• مطمئن شوند که تمام قرارهای قبل از تولد و قرارهای آزمایش جنین (مانند سونوگرافی) را حفظ کرده‌اند.
• استفاده از مواد مخدر، سیگار کشیدن یا نوشیدن الکل را فوراً متوقف کنند.
• هر روز یک رژیم غذایی سالم و کالری کافی داشته باشند.
• به اندازه کافی استراحت کنند و هشت ساعت در شب بخوابند.
• به کاهش حرکت جنین توجه کنند (ردیابی شمارش حرکات جنین)
• در مورد هر دارویی که مصرف می‌کنند با پزشک خود صادق باشند.
• با پزشک خود همکاری کنند تا مطمئن شوند که تشخیص، عوارض بالقوه و نحوه اصلاح شیوه زندگی خود را درک کنند.

اگر اندازه کودک کوچک است، آیا باید نگران بود؟

بیشتر اوقات، نه. جنین‌ها می‌توانند با سرعت‌های مختلف رشد کنند. با این حال، بین اندازه‌گیری کوچک جنین و تشخیص محدودیت رشد جنین تفاوت وجود دارد. محدودیت رشد جنین (FGR) زمانی تشخیص داده می‌شود که وزن جنین نسبت به جنین‌های هم سن که ۱۰ در نظر گرفته می‌شود، کمتر از ۹ می‌باشد. اندازه‌گیری جنین ممکن است کوچک باشد اما هنوز سالم باشد و در معرض خطر افزایش عوارض نباشد. در مورد هر گونه نگرانی که وجود دارد با پزشک مشورت کنند.

چه سوالاتی باید در مورد محدویت رشد جنین از پزشک پرسید؟

طبیعی است که والدین در مورد تشخیص محدودیت رشد داخل رحمی سؤالاتی داشته باشند. برخی از سوالاتی که باید از پزشک پرسید عبارت هستند از:

• آیا علت محدودیت رشد داخل رحمی مشخص است؟
• هر چند وقت یکبار به قرارهای قبل از زایمان با پزشک نیاز است ؟
• آیا می‌توان برای رشد کودک اقدام موثری انجام داد؟
• آیا نوزاد با وجود محدودیت رشد جنینی در معرض هر گونه شرایط پزشکی و سلامتی قرار دارد؟
• آیا نوزاد دارای محدودیت رشد داخل رحمی پس از تولد نیاز به بستری طولانی‌تری در بیمارستان دارد؟
• آیا کودک با وجود رشد محدود داخل رحمی بعداً در زندگی شرایط سلامتی خواهد داشت؟

سخن آخر

عوامل زیادی می‌توانند در کوچک بودن جنین قبل از تولد نقش داشته باشند. پزشک تعیین خواهد کرد که آیا مشکل اساسی وجود دارد که مانع از رشد جنین شود. در برخی موارد ممکن است محدودیت رشد جنین علتی نداشته باشد و جنین کوچکتر از حد متوسط متولد شود. اگر جنین با محدودیت رشد داخل رحمی (IUGR) تشخیص داده شود، پزشک از نزدیک رشد جنین را در طول دوران باقیمانده بارداری تحت نظر خواهند داشت. اولویت پزشکان اطمینان از مراقبت و درمان مورد نیاز مادر و جنین است. اکثر نوزادانی که با محدودیت رشد داخل رحمی (IUGR) متولد می‌شوند، عوارض سلامتی ندارند.