چرا نوزادان زبان خود را بیرون می‌آورند؟

دلایلی برای این که نوزاد شما زبانش را بیرون می‌آورد

بیرون افتادگی زبان در نوزادان شایع است و معمولاً جای نگرانی نیست. بیرون آوردن زبان کودک یک ژست بامزه است اما گاهی اوقات ممکن است اشاره به شرایط جسمی داشته باشد و یا نیازهای کودک را نشان دهد. این عمل را فشار دادن زبان نیز می‌گویند و اشاره به زمانی دارد که کودک هنگام بلع و یا استراحت، زبان را بین ردیف دندان‌هایش بیرون می‌آورد که به آن فشار زبان می‌‌گویند. فشار دادن زبان اغلب یک عمل و رفتار خوش خیم و بدون نگرانی است اما ممکن است در برخی موارد نشان دهنده مشکلات اساسی در کودک باشد. بیرون آوردن زبان بخشی از زبان بدن نوزاد است. این مقاله به شما در مورد دلایل بیرون آوردن زبان نوزاد و این که چه زمانی باید نگران آن باشید، مطالبی را ارائه می‌دهد با پینو بیبی همراه باشید.

بیرون آوردن زبان (فشار زبان)

نوزادان معمولاً با استفاده از دهان خود دنیا را کشف می‌کنند دهان نوزاد علاوه بر حس چشایی، به نوعی حس لمس را نیز به دنبال دارد سخت و نرم بودن اشیاء و غذاها را نیز با آن درک می‌کند. بنابراین، بیرون آوردن زبان برای نوزادان بیشتر طبیعی است. توصیه می‌کنیم مقالات تقویت حس چشایی و حس لامسه را در مجله تخصصی پینو بیبی مطالعه بفرمائید. دلیل رایج بیرون آوردن زبان نوزادان، رفلکس‌های ذاتی نوزاد است. این پدیده به عنوان رفلکس رانش زبان شناخته می‌شود. نوزادان با این رفلکس‌ها متولد می‌شوند. رفلکس یک واکنش عضلانی است که به طور خودکار در پاسخ به تحریک اتفاق می‌افتد. بیرون آوردن زبان به دلیل رفلکس‌ها رایج است و در هر نوزاد سالم دیده می‌شود. ممکن است دلایل دیگری نیز پشت بیرون آوردن زبان در نوزادی وجود داشته باشد.

کودکان غریزه مکیدن بالایی دارند و زبان و انگشتان خود را کاملاً فعالانه میک می‌زنند. اگر کودک شما زبانش را بیرون آورده است، جای نگرانی نیست. تعدادی توضیح ممکن برای این رفتار وجود دارد. برای مثال، نوزادان اغلب سعی می‌کنند از زبان خود برای تسکین خارش لثه‌های متورم در حین دندان درآوردن استفاده کنند، یا بخش‌های جدیدی از بدن خود را کشف می‌کنند.

چرا نوزادان زبان خود را بیرون می‌آورند؟

نوزادان به دلایل زیادی و گاهی اوقات بدون هیچ دلیل ظاهری زبان خود را بیرون می‌آورند. کودکی که زبان خود را بیرون می‌آورد ممکن است گرسنه باشد و یا از یک غذای خاص، سیر شده باشد. نوزادان هم چنین ممکن است زبان خود را برای تقلید کردن و یا دریافت پاسخ از والدین یا مراقب خود بیرون بیاورند. دانستن عادات کودک در یک سن خاص می‌تواند به تعیین دلیل بیرون آوردن زبان کمک کند. این مقاله دلایلی را بیان می‌کند که چرا نوزادان ممکن است زبان خود را بیرون بیاورند. هم چنین توضیح می‌دهد که بیرون آوردن زبان ممکن است دلیلی برای نگرانی باشد. بیرون آوردن زبان برای نوزادان طبیعی است و اغلب نشان دهنده یک بیماری زمینه‌ای نیست. عادات، آگاهی و توانایی کودک برای کپی کردن رفتارهای بزرگسالان با افزایش سن تغییر می‌کند. ممکن است نوزادان زیر ۶ ماه به طور غریزی زبان خود را بیرون بیاورند، در حالی که نوزادان بالای این سن ممکن است عمداً این کار را انجام دهند.

بیرون آوردن زبان در نوزادان زیر ۶ ماه

برای نوزادان زیر ۶ ماه، شایع‌ترین دلایل بیرون آوردن زبان شامل رفلکس‌های طبیعی، گرسنگی و تفاوت‌های ژنتیکی است.

• رفلکس‌های طبیعی زبان

ممکن است به دلیل رفلکس طبیعی مکیدن در نوزادان، رانش زبان به بیرون اتفاق بیفتد. نمونه‌هایی از رفلکس‌های نوزادی که می‌توانند باعث بیرون زدن زبان کودک شوند، رفلکس مکیدن و رفلکس حلقی (گگ Gag) هستند. رفلکس مکیدن زمانی اتفاق می‌افتد که ناحیه اطراف دهان نوازش می‌شود و باعث می‌شود نوزاد لب‌ها و زبان خود را در انتظار شیر خوردن حرکت دهد. رفلکس گگ زمانی اتفاق می‌افتد که نوزاد پشت دهان و یا گلوی خود یک جسم جامد را حس کند که از بستن دهان نوزاد جلوگیری می‌کند و باعث بیرون آمدن زبان برای بیرون راندن جسم خارجی احتمالی می‌شود.

بنابراین بیرون آوردن زبان همیشه دلیلی برای نگرانی نیست زیرا اغلب به دلیل رفلکس‌های نوزاد است. رفلکس فشار زبان به کودک در مکیدن و گرفتن نوک سینه کمک می‌کند. رفلکس رانش زبان زمانی است که کودک به طور خودکار زبان خود را در پاسخ به چیزی که لب‌ها را لمس می‌کند، دراز می‌کند. این رفلکس وقتی نوزاد شیر از پستان و یا شیشه شیر می‌خورد، عمل خوردن را برای او آسان‌تر می‌کند. رفلکس رانش زبان معمولاً تا ۴ تا ۶ ماهگی کودک ادامه دارد. تا زمانی که این رفلکس از بین نرود، والدین یا مراقبان کودک نباید به کودک غذای جامد بدهد. با این حال، بیشتر نوزادان تا ۶ ماهگی به غذاهای جامد نیاز نخواهند داشت.

• گرسنگی

نوزادان خردسال اغلب زمانی که گرسنه هستند زبان خود را بیرون می‌آورند. والدین و پرستاران یا مراقبان نیز ممکن است متوجه شوند که کودک به دنبال غذا است. نوزاد ممکن است سر خود را در یک جهت بچرخاند، دهان خود را باز کند و سپس در حالی که رو به جهت دیگر است، همین کار را انجام دهد.

• تفاوت‌های ژنتیکی

شرایط مادرزادی شرایطی هستند که از بدو تولد وجود دارند. برخی از بیماری‌های مادرزادی ممکن است باعث شود نوزادان زبان بزرگ‌تری نسبت به حالت معمولی داشته باشند. این ممکن است باعث خارج شدن زبان از دهان شود. این با زمانی که کودک زبان را عمداً بیرون می‌آورد متفاوت است. نوزادان مبتلا به بیماری‌هایی مانند سندرم داون و سندرم بکویث – ویدمن ممکن است زبانی داشته باشند که در بیشتر مواقع از دهان بیرون زده است، همراه با علائم و نشانه‌های دیگر. تفاوت‌های ژنتیکی کمترین دلیلی است که نوزادان زبان خود را بیرون می‌آورند. در بیشتر موارد بیرون آوردن زبان نشانه این نیست که کودک نقص یا مشکل ژنتیکی دارد.

بیرون آوردن زبان در نوزادان بالای ۶ ماه

در حدود ۶ ماهگی، نوزادان برخی از مهارت‌های ارتباطی را نیز توسعه می‌دهند، به این معنی که ممکن است عمداً زبان خود را بیرون بیاورند. نوزاد ممکن است زبان خود را برای تقلید از یک کودک بزرگ‌تر یا بزرگسال بیرون بیاورد، تا به والدین یا مراقب خود واکنش نشان دهد و یا نشانه گرسنگی باشد.

• تقلید

اکثر نوزادان از حدود ۸ ماهگی شروع به تقلید از رفتارهای ساده بزرگسالان می‌کنند. با این حال، نوزادان نارس و آنهایی که دچار تاخیر در رشد هستند ممکن است کمی‌دیرتر شروع به تقلید کنند. بسیاری از بزرگسالان برای بازی و شوخی با نوزاد، زبان خود را بیرون می‌آورند. بسیاری از تحقیقات ثابت کرده‌اند که نوزادان زبان خود را برای تقلید از بزرگترها و سرگرمی بیرون می‌آورند. کودک ممکن است زبان خود را برای تقلید از کودک بزرگ‌تر یا بزرگسال یا رفتارهایی مانند صحبت کردن و یا بوسیدن، بیرون بیاورد. علاوه بر این، با رشد و تقلید از بزرگسالان، نوزادان ممکن است سعی کنند از طریق صداهای معمولی مانند غرغر کردن یا غر زدن، ارتباط برقرار کنند و احساس خود را ابراز کنند. تقلید نقش مهمی در رشد فرزند شما دارد و برای ایجاد روابط مهم است.

• گرفتن عکس العمل

نوزادان، مشتاق توجه هستند و پیوسته در حال یادگیری روابط با افرادی هستند که با آنها روبرو می‌شوند. ممکن است یک نوزاد زبان خود را بیرون بیاورد تا واکنشی که از یک فرد خاص دریافت می‌کند را آزمایش کند. اگر یک بزرگسال در پاسخ به بیرون آوردن زبان کودک بخندد، ممکن است کودک این کار را بیشتر انجام دهد. با این حال، برخی از نوزادان ممکن است هم چنان زبان خود را بیرون بیاورند، حتی اگر بزرگسالان و اطرافیان به این عمل نوزاد، عکس العملی نشان ندهند.

• گرسنگی

برخی از نوزادان یاد می‌گیرند که وقتی زبان خود را بیرون می‌آوردند به آنها غذا می‌دهند. آنها ممکن است به این کار ادامه دهند حتی زمانی که می‌توانند از راه‌های دیگر گرسنگی خود را نشان دهند.

علت بیرون آوردن زبان بعد از تغذیه

دلایل مختلفی وجود دارد که ممکن است کودک بعد از شیر خوردن زبان خود را بیرون بیاورد. برای تعیین علت، والدین یا مراقب باید جنبه‌های دیگری از زبان بدن نوزاد را در نظر بگیرند. نوزادان ممکن است زبان خود را بیرون بکشند تا به مادران بفهمند که گرسنه هستند. در مواقعی، اگر سیر شوند، ممکن است زبانشان را بیرون بیاورند تا به مادرشان بگوید که دیگر به آنها شیر ندهد. در بخش زیر به دلایلی اشاره شده است که ممکن است کودک بعد از شیر خوردن زبانش را بیرون بیاورد.

• سیگنال سیر بودن

پس از سیر شدن، کودک ممکن است سر خود را از غذا برگرداند و یا از پذیرش غذای بیشتر خودداری کند. برخی از نوزادان سعی می‌کنند با هل دادن زبان به بیرون، غذا را از دهان خود بیرون برانند.

• سیگنال گرسنه بودن

مواقعی وجود دارد که نوزاد ممکن است هنوز گرسنه باشد حتی اگر تازه غذا خورده باشد. این ممکن است در طول شیردهی اتفاق بیفتد، اگر شیردهی به اندازه کافی نبوده باشد و یا اگر کودک به اندازه کافی غذا نخورده باشد. نوزادان در سنین مختلف ممکن است طیف وسیعی از علائم را نشان دهند که گرسنه هستند. برخی از نمونه‌ها عبارت هستند از:

علائم گرسنگی در نوزادان زیر ۶ ماه:

• ریشه‌زایی
• دهانشان را باز کنند.
• لب‌هایشان را به هم می‌کوبند (فشار می‌دهند).
• مشت‌های خود را بالا می‌گیرند.
• گریان می‌شوند.

علائم گرسنگی در نوزادان بالای ۶ ماه:

• تلاش برای رسیدن به غذا
• هیجان زده شدن از دیدن غذا
• گریان شدن
• استفاده از علائم یا حرکات دست برای نشان دادن گرسنگی

نشانه عدم علاقه به غذا در نوزادان

برخی از نوزادان وقتی از غذای جدید بدشان می‌آید زبان خود را بیرون می‌آورند. والدین یا مراقبان کودک هرگز نباید کودک را مجبور به خوردن غذا کنند. در عوض، والدین و مراقبان کودک باید به معرفی طیف وسیعی از غذاهای سالم ادامه دهند. بسیاری از نوزادان قبل از این که غذا را دوست داشته باشند باید چندین بار آن را امتحان کنند.

هنگام تغذیه با غذای جامد

بیرون آوردن زبان توسط نوزادان، بیانگر این است که هنوز برای خوردن مواد غذایی جامد آماده نیستند. نوزادان زمانی که برای جامدات آماده نیستند زبان خود را بیرون می‌آورند. زمانی که با قاشق به نوزادان غذای نیمه جامد داده می‌شود، زبان خود را بین لب‌ها می‌فشارند. اگر کودک شما این کار را انجام دهد، به این معنی است که او هنوز رفلکس تهوع (گگ) را دارد و هنوز برای مواد نیمه جامد و جامد آماده نیست. هنگامی که زبان آنها قادر به فشار دادن به بالای کام و توانایی قورت دادن غذا باشد، این کار را متوقف می‌کنند.

تنفس دهانی

تنفس دهانی می‌تواند باعث هل دادن زبان کودک به بیرون شود. نوزادان زبانشان را به دلایل مختلفی از جمله سرفه ساده، سرماخوردگی، گرفتگی سینوس‌ها، آلرژی و لوزه‌های ملتهب یا آدنوئیدها، بیرون بیاورند؛ نوزاد در این صورت از طریق دهان نفس می‌کشد که در این حالت زبان خود را بیرون می‌دهد.

دفع گاز و نفخ

نوزادان ممکن است زبان خود را هنگام دفع گاز بیرون بیاورند. برخی از نوزادان ممکن است به دلیل ناراحتی و درد ناشی از گاز بیش از حد و در هنگام کولیک، زبان خود را هنگام دفع گاز بیرون بیاورند.

ماکروگلوسیا (بزرگی زبان)

ماکروگلوسیا بزرگ شدن غیر طبیعی زبان است. برخی از نوزادان ممکن است به دلیل بیماری‌هایی مانند سندرم داون، کم کاری تیروئید، یا سندرم بکویث – ویدمن، زبان بزرگی داشته باشند. گاهی اوقات، زبان بزرگ ممکن است در نتیجه تومور یا به دلیل آسیب باشد. ممکن است از نظر ژنتیکی نیز افراد این حالت را به ارث ببرند. هنگامی که نوزادان زبان بسیار بزرگی دارند، نمی‌توانند آن را در داخل دهان نگه دارند، بنابراین زبان به بیرون رانده می‌شود. علاوه بر این، اندازه زبان در کودکان مبتلا به ماکروگلوسیا (زبان بزرگ) ممکن است باعث ایجاد مشکلاتی در رشد فک و دندان شود که منجر به نامرتبی یا بیرون زدگی دندان‌ها و اختلال در گفتار در کودکان می‌شود. کام پایین، بزرگ شدن لوزه‌ها و هیپوتونی برخی از شرایطی هستند که می‌توانند زبان را جابجا کنند و آن را به عنوان مورد ماکروگلوسیا نشان دهند.

میکروگناتیا (فک کوچک)

برخی از نوزادان به طور مادرزادی فک و چانه کوچکی دارند و نمی‌توانند زبان را در دهان کوچک خود نگه دارند. این وضعیت به عنوان میکروگناتیا شناخته می‌شود. در برخی از نوزادان، این عارضه به خودی خود با رشد اندازه دهان و رشد ماهیچه‌ها در سن پنج تا هفت ماهگی برطرف می‌شود. دلایل دیگر میکروگناتیا شکاف کام و نوزادان مبتلا به سندرم‌هایی مانند بیماری مارفان، سندرم پاتو (تریزومی ۱۳ )، سندرم ادواردز (تریزومی ۱۸ )، سندرم پیر رابین، سندرم ویلیامز، نشانگان دی جرج و غیره است. در این حالت اندازه زبان طبیعی است اما چانه کوچک است.

هیپوتونی (نوزاد فلاپی)

نوزادان ممکن است زبان خود را به دلیل تون عضلانی کم بیرون بیاورند. هیپوتونیا یک تون عضلانی کم است که می‌تواند چندین ماهیچه بدن از جمله عضلات زبان را تحت تاثیر قرار دهد. در چنین مواردی، زبان از دهان کودک آویزان می‌شود. ممکن است به دلیل شرایط مختلف سلامتی مانند سندرم داون، نشانگان پرادر – ویلی، سندرم رت و غیره رخ دهد.

وجود توده یا رشد غیر طبیعی در دهان

هر گونه رشد غیر طبیعی بافت در حفره دهان و یا روی زبان ممکن است فضایی را در دهان اشغال کند. ممکن است منجر به بیرون آمدن زبان شود. برخی از شرایطی که می‌تواند مسئول آن باشد تومور و یا عفونت غده بزاقی یا کیست‌ها مانند سیستی مجرای تیروگلوسال است.

اختلال عملکردی دهان و صورت

گروهی از اختلالات صورت و حفره دهان است. رانش زبان شایع‌ترین اختلال عملکردی دهان و صورت OMDاست. بیرون آوردن زبان به دلیل OMD اغلب به دلیل وضعیت غیر طبیعی زبان در هنگام استراحت است. این اختلال ممکن است به دلایل مختلفی مانند مشکلات مادرزادی، سابقه خانوادگی و حتی مکیدن طولانی انگشت شست ایجاد شود. علاوه بر این، در صورت طولانی مدت، این وضعیت ممکن است منجر به بیرون زدگی دندان‌ها، مشکلات اُپن بایت، مشکلات تنفسی و مشکلات گفتاری در کودک شود.

چه زمانی باید نگران بیرون اوردن زبان نوزاد شد؟

کودکی که زبانش را بیرون می‌آورد معمولاً نشان دهنده این نیست که چیزی در بدن او مشکل دارد. با این حال، برخی از کودکانی که از نظر عصبی متفاوت هستند ممکن است در شرایطی که سایر نوزادان این کار را نمی‌کنند، زبان خود را بیرون بیاورند. اگر کودکی بدون دلیل آشکار زبان خود را به طور مکرر بیرون می‌آورد و سایر تفاوت‌های رشدی خود را نشان می‌دهد، باید کودک را نزد پزشک متخصص اطفال ببرند.

هر گونه تغییر در رفتار کودک ممکن است هشدار دهنده یک مشکل باشد. به عنوان مثال، نوزادی که بلافاصله پس از شیردهی علائم گرسنگی را نشان می‌دهد، ممکن است به اندازه کافی شیر مادر و یا شیر خشک دریافت نکند. از طرف دیگر، ممکن است کودک در جذب مواد غذایی از غذای خود مشکل داشته باشد. تغییرات رفتاری که به دنبال ضربه به سر یا آسیب‌های دیگر رخ می‌دهد ممکن است نشان دهنده یک وضعیت اضطراری باشد. نوزادی که هر نوع ضربه‌ای را تجربه می‌کند باید فوراً تحت مراقبت‌های پزشکی قرار گیرد.

چه زمانی باید به خاطر بیرون آوردن زبان کودک به پزشک مراجعه کرد؟

در طول اولین سال زندگی نوزاد، والدین یا مراقبان در قرار ملاقات‌های منظم با پزشک اطفال شرکت خواهند کرد. والدین می‌تواند از این قرار ملاقات‌ها برای بحث در مورد تغییرات رفتاری و پرسش در مورد علائم رشد طبیعی نوزاد استفاده کند. گاهی اوقات، والدین و یا مراقبان ممکن است نیاز به مشاوره پزشکی در خارج از یک قرار ملاقات برنامه‌ریزی شده داشته باشند. اگر نوزاد یکی از موارد زیر را نشان داد، با پزشک تماس بگیرید:

• علائم دائمی‌ گرسنگی، به خصوص اگر مادر در حال شیردهی است اما والدین یا مراقبان کودک نمی‌دانند او چقدر غذا می‌خورند.
• بیرون آوردن زبان علاوه بر مشکل در بلع یا تغذیه
• تغییرات رفتاری که دلیل مشخصی ندارد.
• علائم ناراحتی جسمی

اگر رفتار نوزاد در طول یا به دنبال آسیب، تب یا بیماری به طور قابل توجهی تغییر کرد، فرد باید به اورژانس مراجعه کند.

سوالات متداول در مورد بیرون آوردن زبان در نوزادان

آیا بیرون آوردن زبان نوزاد، نشانه دندان درآوردن است؟

فشار زبان ممکن است زمانی اتفاق بیفتد که کودک در حال دندان درآوردن است، اگر چه این نشانه مستقل از دندان درآوردن نیست. زمانی اتفاق می‌افتد که کودک در داخل دهان خود احساس سوزش کند. سایر علائم مرتبط با دندان درآوردن مانند لثه‌های متورم، لثه‌های قرمز، آب‌ریزش بیش از حد و ترشح زیاد بزاق، بردن اشیا به دهان و طبیعت تحریک‌پذیر در نوزاد می‌باشند.

آیا نوزادان مبتلا به سندرم داون زبان خود را بیرون می‌آورند؟

بله، نوزادان مبتلا به سندرم داون فک‌های بسیار کوچکی دارند و تون عضلانی پایینی دارند که این عوامل باعث بیرون زدگی زبان می‌شوند. با این حال، بیرون زدگی زبان به تنهایی نباید به عنوان یک مشخصه تشخیصی سندرم داون در نظر گرفته شود. اگر سؤالی در مورد عادت بیرون آوردن زبان کودکتان دارید با پزشک اطفال خود مشورت کنید.

آیا زبان بیرون آوردن نوزاد نشانه اوتیسم است؟

بیرون آوردن زبان کودک یک علامت تاییدی مستقل از اختلالات طیف اوتیسم نیست. با این حال، همراه با علائم مختلف دیگر در نوزادان مبتلا به اوتیسم دیده می‌شود. اگر در مورد ارتباط اوتیسم و عادت به زبان آوردن کودک خود شک دارید، با پزشک اطفال خود مشورت کنید.

آیا زبان کودک از خفگی او جلوگیری می‌کند؟

رفلکس رانش زبان در نوزادان، جایی که زبان به جلو و خارج از دهان حرکت می‌کند، به تغذیه (فقط مایعات) کمک می‌کند و نوزاد را از خفگی محافظت می‌کند.

رانش زبان در چه سنی از بین می‌رود؟

رفلکس رانش زبان در نوزادان معمولاً بعد از پنج تا شش ماهگی ناپدید می‌شود.

چگونه می‌توان فهمید که کودک زبانش را فشار می‌دهد؟

فشار زبان وضعیتی است که در آن کودک زبان خود را در حین بلع و یا صحبت کردن بین لب‌های خود به جلو فشار می‌دهد و در تغذیه و صحبت کردن مشکل ایجاد می‌کند. نشانه‌های رانش زبان عبارت هستند از: بیرون زدگی زبان هنگام بلع، وضعیت دهان باز، مشکلات گفتاری و قرار گیری نامناسب زبان در دهان.

برای کمک به بیرون زدگی زبان چه کاری می‌توان انجام داد؟

ممکن است کودک خود را وادار کنید تمرینات تقویت کننده زبان را انجام دهد. با این حال، توصیه می‌شود با یک متخصص گفتار درمانی مشورت کنید که کودک شما را معاینه کرده و درمان مورد نیاز را ارائه دهد. بیرون آوردن زبان نوزاد معمولاً مشکل ساز نیست و یکی از کارهای بامزه‌ای است که نوزادان انجام می‌دهند. این یک رفلکس برای چفت شدن دهان با سینه مادر یا سر شیشه است و یک سیگنال طبیعی برای جستجوی غذا است و با رشد کودک این عادت از بین می‌رود. این عمل هم چنین ممکن است نشان دهنده این باشد که آنها آماده انتقال به غذای نیمه جامد نیستند یا به دلیل احتقان بینی در تنفس از طریق بینی مشکل دارند. با این حال، تعداد دفعات حرکت زبان کودک را یادداشت کنید و به علائم و نشانه‌های اضافی توجه کنید. اگر در مورد عادت به زبان آوردن کودکتان نگران هستید، با پزشک اطفال مشورت کنید.

سخن آخر

برای بسیاری از والدین، بیرون آوردن زبان توسط نوزادان می‌تواند استرس‌زا باشد، به خصوص که نوزادان نمی‌توانند به وضوح احساسات خود را بیان کنند. دلایل مختلفی وجود دارد که چرا نوزادان زبان خود را بیرون می‌آورند، از رفلکس‌های طبیعی گرفته تا نشانه‌های یک مشکل سلامتی. نوزادان به دلایل زیادی زبان خود را بیرون می‌آورند، مانند نشانه گرسنگی، سیری یا بیزاری از یک غذای خاص، زبان بزرگ‌تر، آرواره‌های کوچک، تقلید، ارتباط با دیگران و یا مشکلات ماهیچه‌ای از دلایل رایج بیرون کشیدن زبان هستند. بیرون آوردن زبان ممکن است نشانه اوتیسم یا سایر اختلالات رشدی باشد. با این حال، بیرون راندن زبان نشانه مستقل یک بیماری یا عارضه نیست.

با این حال، تداوم رانش زبان در دوران شیرخوارگی ممکن است منجر به عوارض دیگری مانند تمایل لبی دندان‌های ثنایا، اپن بایت و مشکلات فاصله دندانی شود. نوزادان بالای ۶ ماه ممکن است زبان خود را عمداً به عنوان وسیله‌ای برای تقلید و یا برقراری ارتباط با والدین یا مراقب خود بیرون بیاورند. با این حال، اغلب هیچ دلیل روشنی برای بیرون آوردن زبان در نوزادان وجود ندارد. این طبیعی است که نوزادان زبان خود را به بیرون هل دهند. به ندرت بیرون راندن زبان نشانه‌ای از یک بیماری زمینه‌ای است در کودک که نیاز به توجه دارد. والدین و مراقبانی که در مورد رفتار یا رشد کودک خود نگران هستند باید برای مشاوره با یک متخصص اطفال تماس بگیرند.