تحویل جفت یا زایمان جفت

زایمان جفت چیست؟

روند تولد می‌تواند یک فرآیند هیجان انگیز و پر از احساسات باشد. ۹ ماه بارداری چالش‌های زیادی را به همراه دارد و فرایند بارداری پر از فراز و نشیب‌های احساسی و جسمی است. بعد از گذران ۴۰ هفته بارداری، آن چه مشقت این راه نسبتاً طولانی را از خاطر بانوی باردار خواهد زدود، تولد نوزاد و در آغوش کشید میوه جانش است. اما فرایند زایمان هم امری سخت و طاقت‌فرساست. یکی از مراحل مهم زایمان که بعد از تولد نوزاد به وقوع می‌پیوندد زایمان جفت یا دفع جفت از بدن مادر است. در این مقاله تیم متخصص پینو بیبی به بررسی کلیه مسائل مربوط به این موضوع پرداخته است. به طور معمول، زایمان جفت دردناک نیست. اغلب، آنقدر سریع پس از تولد اتفاق می‌افتد که ممکن است مادران جدید متوجه آن نشوند، زیرا آن‌ها بسیار روی نوزاد (یا نوزادان) خود متمرکز هستند. اما مهم است که جفت به طور کامل تحویل داده شود. پس از وضع حمل، جفت ظرف مدت زمان ۳۰ تا ۶۰ دقیقه از بدن مادر دفع و خارج می‌شود، اما ممکن است این سوال پیش اید که چگونه این اتفاق می‌افتد. زایمان جفت بستگی به این دارد که آیا نوزاد از طریق زایمان واژینال یا از طریق سزارین به دنیا آمده باشد.

جفت یک عضو منحصر به فرد بارداری است که تغذیه جنین را برعهده دارد. جفت به طور معمول، به قسمت بالایی یا کناری رحم می‌چسبد. نوزاد از طریق بند ناف به جفت متصل می‌شود. پس از زایمان و تولد نوزاد، به دنبال آن، جفت از بدن مادر خارج می‌شود. این مورد در اکثر زایمان‌ها وجود دارد. اما چند استثنا هم در این بین وجود دارد. زایمان جفت به عنوان مرحله سوم زایمان نیز شناخته می‌شود. تحویل کل جفت برای سلامتی مادر پس از زایمان حیاتی است. حفظ جفت می‌تواند باعث خونریزی و سایر عوارض جانبی ناخواسته شود.

به همین دلیل، پزشک پس از زایمان، جفت را بررسی می‌کند تا از سالم بودن آن اطمینان حاصل کند. اگر تکه‌ای از جفت در رحم باقی بماند یا جفت زایمان نشود، اقدامات دیگری وجود دارد که پزشک می‌تواند انجام دهد.

وظایف جفت چیست؟

جفت عضوی به شکل پنکیک یا دیسک است. از یک طرف به رحم مادر و از طرف دیگر به بند ناف جنین متصل می‌شود. جفت مسئول بسیاری از عملکردهای مهم در مورد رشد جنین است. این وظایف شامل تولید هورمون‌هایی مانند:

• استروژن
• گنادوتروپین جفتی انسانی (hCG)
• پروژسترون

جفت دو طرف دارد. سمت مادری که معمولاً به رنگ قرمز تیره است، در حالی که سمت جنینی براق و تقریباً شفاف است. پس از تولد نوزاد، پزشک جفت را بررسی می‌کند تا مطمئن شود هر طرف، آن طور که انتظار می‌رود ظاهر شود.

جفت حفظ شده چیست؟

مرحله آخر زایمان زمانی اتفاق می‌افتد که جفت از رحم مادر خارج می‌شود. برای بسیاری از زنان، این فرآیند پس از عبور نوزاد از کانال زایمان، خود به خود اتفاق می‌افتد. با این حال، برای برخی، این فرآیند به طور خودکار اتفاق نمی‌افتد و در نتیجه پدیده‌ای به نام جفت باقی مانده ایجاد می‌شود.

یک بانو در حال زایمان باید جفت را ظرف ۳۰ تا ۶۰ دقیقه پس از تولد نوزاد به دنیا بیاورد. اگر جفت تحویل داده نشود و یا به طور کامل خارج نشود، به آن جفت احتباس شده (Retained Placenta) می‌گویند. دلایلی که ممکن است جفت به طور کامل زایمان نکند عبارت هستند از:

• دهانه رحم بسته شده است و سوراخ بسیار کوچکی برای جابجایی جفت وجود دارد.
• جفت خیلی محکم به دیواره رحم چسبیده است.
• بخشی از جفت در طول زایمان جدا شده یا چسبیده باقی مانده است.

باقی ماندن و حفظ جفت یکی از نگرانی‌های اصلی است زیرا رحم باید پس از زایمان به سمت پایین باز شود. سفت کردن رحم به رگ‌های خونی داخل رحم کمک می‌کند تا خونریزی را متوقف کنند. اگر جفت باقی بماند، ممکن است فرد دچار خونریزی یا عفونت شود.

دو رویکرد برای انتقال جفت وجود دارد

اگر بانوی باردار مراحل زایمان و فارع شدن را به طور طبیعی طی کرده باشد، می‌تواند نحوه انجام مرحله آخر زایمان را انتخاب کند. این فرآیند معمولاً بخشی از بحث برنامه زایمان یک زن است.

به طور کلی دو رویکرد برای برخورد با جفت استفاده می‌شود، یک رویکرد طبیعی و یک رویکرد مدیریت شده. یک رویکرد طبیعی به بدن زن اجازه می‌دهد تا به طور طبیعی جفت را به خودی خود دفع کند.

پرسنل پزشکی به رویکرد مدیریت شده کمک می‌کنند و معمولاً زمانی اتفاق می‌افتد که در حین تولد نوزاد، دارو به ران زن باردار تزریق می‌شود تا باعث شود زن جفت خود را خارج کند.

سینتومترین، ارگومترین و اکسی توسین داروهایی هستند که برای ایجاد انقباض بدن زن و بیرون راندن جفت مورد استفاده قرار می‌گیرند. اگر خانمی در دوران بارداری خود عوارضی مانند فشار خون بالا یا پره اکلامپسی داشته باشد،Syntocinon  تجویز می‌شود. مزیت انتخاب مرحله نهایی مدیریت شده زایمان باعث کاهش خونریزی بلافاصله پس از تولد نوزاد است.

مرحله سوم زایمان یا همان تحویل جفت

زایمان طبیعی دارای سه مرحله می‌باشد، مرحله اول که دردها و انقباضات برای رسیدن دهانه رحم انجام می‌شود که شامل افاسمان، دیلاتاسیون و انگاژمان است. مرحله دوم زایمان و خروج جنین از دهانه رحم است که همان مرحله اصلی و تولد محسوب می‌شود. مرحله آخر خروج جفت است که به طور طبیعی پس از تولد نوزاد و با فشار مادر و گاهی نیز به صورت خود به خودی جفت خارج می‌شود. در مواردی که خروج جفت صورت نمی‌گیرد نیاز به اقدامات پزشکی است.

روش‌های تحویل جفت یا زایمان جفت

پس از تولد نوزاد، جفت به بیرون رانده می‌شود و یا از طریق واژن در مرحله سوم زایمان تحویل داده می‌شود. سه گزینه برای زایمان جفت وجود دارد: مدیریت فعال، مدیریت فیزیولوژیکی (انتظاری) و یا ترکیبی از هر دو حالت است.

• مدیریت فعال یک فرآیند نسبتاً سریع است. در طول درمان فعال، دارویی به نام اکسی توسین به ران بانوی بارداری که قرار است نوزادی به دنیا بیاورد تزریق می‌شود. بند ناف حدود یک تا ۵ دقیقه پس از تولد نوزاد بسته می‌شود و بریده می‌شود. هنگامی که جفت از دیواره رحم جدا می‌شود، ماما آن را بیرون می‌کشد. البته در روش زایمان نیلوفر آبی، بند ناف به جفت باقی می‌ما‌ند تا خودش کم کم خشک شده و جدا شود.
• در مدیریت فیزیولوژیکی از تزریق استفاده نمی‌شود. وقتی ضربان بندناف متوقف می‌شود، توسط گیره قطع می‌شود (کلمپ بندناف). بانوانی که نوزاد را به دنیا می‌آورند بعد از آن جفت را به بیرون از رحم فشار داده و خارج می‌کنند. این فرایند ممکن است حدود یک ساعت طول بکشد تا جفت از طریق واژن به خارج منتقل شود.

هر دو گزینه بالا دارای مزایا و معایبی هستند که در این مقاله به بررسی نحوه مدیریت تحویل جفت می‌پردازیم، با پینو بیبی همراه باشید.

مدیریت فعال در تحویل جفت

همان طور که گفتیم مدیریت فعال در زایمان جفت با استفاه از داروها می‌باشد. رویکرد مدیریت فعال دارای موارد و تغییرات زیادی است:

• استفاده از داروهای مختلف، به عنوان مثال، سینتومترین، اکسی توسین، میزوپروستول و ارگومترین.
• زمان مصرف دارو، یعنی درست بعد از تولد نوزاد یا قبل از تولد قدامی شانه (خروج شانه نوزاد از دهانه رحم) یا بعد از تولد نوزاد اما قبل از زایمان جفت است.
• زمان بستن و بریدن بند ناف، یعنی بلافاصله پس از تولد نوزاد یا ظرف ۳۰ ثانیه یا یک دقیقه.
• زمان شروع و کنترل کشش بند ناف (منتظر ماندن یا عدم انتظار برای علائم جدا شدن جفت).

چه زمانی مدیریت فعال زایمان جفت پیشنهاد می‌شود؟

برای کاهش خطر خونریزی شدید پس از تولد نوزاد، مدیریت فعال پیشنهاد می‌شود. مدیریت فعال خطرات خونریزی شدید پس از زایمان را تا ۵۰ درصد در بین زنان با انواع ریسک کاهش می‌دهد. مطالعات نشان داده‌اند که اتخاذ یک رویکرد مدیریت فعال در مورد زایمان طبیعی در بین زنان کم خطر، مزایایی برای زنان و نوزادان ندارد. استفاده از مداخلاتی مانند داروهای رحمی و بستن زودهنگام بند ناف ممکن است منجر به برخی اثرات نامطلوب شود.

• مخاطرات برای مادر

ممکن است شرایطی وجود داشته باشد که در طی دوره پس از زایمان از داروها برای کاهش درد استفاده شود. خطر فشار خون بالا ممکن است افزایش یابد و زنان ممکن است در هنگام استفاده از داروهای یوتروتونیک (Uterotonic) استفراغ و حالت تهوع داشته باشند.

احتمال بیشتری وجود دارد که زنان به دلیل خونریزی واژینال در بیمارستان بستری شوند. اعتقاد بر این است که خطر گیر افتادن جفت در رحم بیشتر است. در این صورت جفت به صورت دستی برداشته می‌شود. یکی دیگر از معایب، میزان شیردهی کمتر است، که باید ۴۸ ساعت پس از تولد نوزاد شروع شود.

• مخاطرات برای کودک

نوزادان در هنگام تولد وزن کمتری دارند زیرا حدود ۸۰ میلی‌لیتر خون از دست می‌دهند. در واقع، خونی که از دست می‌رود، با بستن زودهنگام بند ناف در جفت می‌ماند و در نتیجه انتقال خون جفت کاهش می‌یابد. خطر افت فشار خون برای چنین نوزادانی بیشتر است. از آن جایی که نوزاد به اندازه کافی خون اکسیژن دریافت نمی‌کند، خطر کم خونی نوزاد در دوران شیرخوارگی نیز وجود دارد.

توصیه‌های سازمان بهداشت جهانی (WHO) در مدیریت فعال زایمان جفت

سازمان بهداشت جهانی (WHO) استفاده از یوتروتونیک‌ها (اکسی توسین) را در تمام زایمان‌ها برای جلوگیری از خونریزی پس از زایمان (PPH) پیشنهاد کرده است. سازمان بهداشت جهانی در صورت در دسترس بودن متصدیان زایمان ماهر، کشش بند ناف کنترل شده (CCT) را برای زایمان‌های واژینال توصیه می‌کند. با این حال، کشش بند ناف کنترل شده (CCT) در شرایطی که متصدیان ماهر زایمان در دسترس نیستند، پیشنهاد نمی‌شود.

هنگامی که یک بانوی باردار اکسی‌توسین پیشگیرانه دریافت می‌کند، ماساژ مداوم رحم توصیه نمی‌شود. این برای جلوگیری از خونریزی اولیه پس از زایمان (PPH) انجام می‌شود. برای تشخیص زودهنگام آتونی رحم (ضعف عضلات رحم برای انقباض)، ارزیابی تونوس رحم بعد از زایمان برای همه زنان پیشنهاد می‌شود. در مورد زایمان سزارین، CCT برای برداشتن جفت پیشنهاد می‌شود.

مدیریت فیزیولوژیکی در تحویل جفت

در مدیریت فیزیولوژیک (مدیریت انتظاری جفت)، جفت از دیواره رحم جدا شده و به سمت پایین به سمت کانال زایمان حرکت می‌کند و به طور طبیعی از طریق واژن دفع می‌شود. این روش برای زنان با خطر کم خونریزی توصیه می‌شود. هورمون اکسی توسین به طور طبیعی زمانی که زنان آرام هستند ترشح می‌شود. مطالعات نشان داده‌اند که زنان به محیطی گرم، آرام، ساکت و خصوصی نیاز دارند که باعث ترشح اکسی توسین شود. هنگامی که کودک از شیر مادر تغذیه می‌‌کند، تماس پوست به پوست باعث افزایش ترشح اکسی توسین می‌شود و زایمان طبیعی جفت را تسهیل می‌کند.

مطالعات اولتراسوند (سونوگرافی) نشان داده است که در بسیاری از موارد معمول، جفت در عرض ۱۰ دقیقه پس از تولد نوزاد از دیواره رحم جدا می‌شود. پس از جدا شدن، جفت باید از طریق واژن خارج شود، در غیر این صورت ممکن است خطرناک باشد. زنان به طور فعال در تحویل جفت نقش دارند. آن‌ها وضعیت خود (پوزیشن‌ها) را تغییر می‌دهند و از روش‌هایی که توسط ماماها پیشنهاد می‌کنند مانند حمام آب گرم یا دمیدن در بطری استفاده می‌کنند تا جفت را به طور طبیعی از رحم خارج کنند.

با این حال، در صورت افزایش از دست دادن خون یا اگر دوره انتظار تحویل جفت بیشتر باشد، دارو برای زایمان جفت تجویز می‌شود. زمان صرف شده برای زایمان جفتی در مدیریت فیزیولوژیکی در مقایسه با مدیریت فعال طولانی‌تر است که میانگین از دست دادن خون را افزایش می‌دهد.

مطالعات نشان داده‌اند که در مدیریت فیزیولوژیکی، از دست دادن خون حدود ۵۰۰ میلی‌لیتر یا بیشتر در ۱۶.۵ درصد از زنان مشاهده می‌شود، در حالی که در مدیریت فعال، در حدود ۶.۸ درصد از زنان مشاهده می‌شود.

خطرات احتمالی پس از زایمان جفت

باقی ماندن بخش‌های جفت پس از زایمان می‌تواند منجر به خونریزی و عفونت خطرناک شود. پزشک معمولاً برداشتن جراحی را در اسرع وقت توصیه می‌کند.  با این حال، گاهی اوقات جفت به قدری به رحم چسبیده است که برداشتن آن بدون برداشتن رحم ممکن نیست (هیسترکتومی).

برخی از عوامل که احتمال ابتلای یک زن به جفت باقی مانده را افزایش می‌دهد عبارت هستند از:

• سابقه قبلی جفت باقیمانده
• سابقه قبلی زایمان سزارین
• سابقه فیبروم رحم
• بارداری که در زنان بالای ۳۵ سال رخ می‌دهد.
• داشتن زایمان زودرس که قبل از هفته ۳۴ بارداری انجام می‌شود.
• تجربه مرحله اول و دوم زایمان بسیار طولانی
• به دنیا آوردن نوزاد مرده

اگر بانوی بارداری نگران باقی ماندن جفت است، باید قبل از زایمان با پزشک خود صحبت کند. پزشک می‌تواند برنامه زایمان را با مادر در میان بگذارد و هنگام تحویل جفت به او اطلاع دهد.

تحویل یا زایمان جفت بعد از عمل سزارین

اگر زایمان از نوع سزارین باشد، پزشک قبل از بستن برش رحم و شکم، جفت را از رحم مادر خارج می‌کند. پس از زایمان، پزشک احتمالاً بالای رحم مادر (معروف به فوندوس) را ماساژ می‌دهد تا آن را به انقباض و کوچک شدن تشویق کند. اگر رحم نتواند منقبض و سفت‌تر شود، پزشک ممکن است داروهایی مانند پیتوسین را به مادر بدهد تا رحم را وادار به انقباض کند.

شیر دادن به نوزاد بلافاصله پس از تولد یا قرار دادن نوزاد روی پوست (تماس پوست به پوست مادر و نوزاد) نیز می‌تواند باعث انقباض رحم شود.

صرف نظر از نحوه زایمان جفت، پزشک آن را از نظر سالم بودن بررسی می‌کند. اگر به نظر می‌رسد که بخشی از جفت از بین رفته است، پزشک ممکن است برای تایید، سونوگرافی از رحم مادر را توصیه و تجویز کند. گاهی اوقات، خونریزی بیش از حد پس از زایمان می‌تواند نشان دهنده این باشد که مقداری جفت هنوز در رحم باقی مانده است.

تحویل یا زایمان جفت در ناهنجاری‌های جفت

چه چیزی باعث احتباس جفت می‌شود؟

۱.جفت چسبنده زمانی اتفاق می‌افتد که تمام یا بخشی از جفت به دیواره رحم زن چسبیده باشد. در شرایط نادر، این نوع جفت زمانی اتفاق می‌افتد که جفت عمیقاً در رحم فرو رفته است، انقباضات رحم به اندازه کافی قوی نباشد که جفت را به طور کامل خارج کند. این باعث می‌شود که جفت به طور شل به دیواره رحم چسبیده باشد. این شایع‌ترین نوع جفت باقی مانده است.

• جفت آکرتا زمانی است که جفت به طور عمیق در دیواره‌های داخلی رحم قرار گرفته است اما به دیواره‌های عضلانی رحم هنوز نرسیده است، زایمان دشوارتر می‌شود و اغلب منجر به خونریزی شدید می‌شود. ممکن است نیاز به انتقال خون و حتی هیسترکتومی (برداشتن حم) باشد. جفت آکرتا زمانی اتفاق می‌افتد که جفت عمیقاً در رحم فرو رفته است، که این فرورفتگی احتمالاً به دلیل اسکار (زخم) سزارین قبلی است.جفت اینکرتا زمانی است که جفت تا دیواره میانی عضله رحم رشد می‌کند.

• جفت پرکرتا زمانی رخ می‌دهد که جفت در تمام طول دیواره رحم رشد کند.

۲.جفت به دام افتاده یا جفت باقیمانده (Trapped Placenta) زمانی است که جفت با موفقیت از دیواره رحم جدا شود اما از بدن زن خارج نشود، چنین شرایطی را جفت به دام افتاده در نظر می‌گیرند. این معمولاً در نتیجه بسته شدن دهانه رحم قبل از خارج شدن جفت اتفاق می‌افتد. جفت به دام افتاده در داخل رحم باقی می‌ماند و در پشت دهانه رحمِ بسته یا دهانه رحمی که تا حدی بسته شده است گیر می‌افتد.

۳.آتونی رحم زمانی رخ می‌دهد که انقباضات زن متوقف می‌شود یا به اندازه کافی قوی نیست که جفت را از رحم او خارج کند.

یک ماما می‌تواند در موارد نادر با کشیدن آرام بند ناف به جلوگیری از احتباس جفت کمک کند. با این حال، اگر جفت به طور کامل از دیواره‌های رحم جدا نشده باشد یا بند ناف نازک باشد، ممکن است بند ناف پاره شود. اگر این اتفاق بیفتد، زایمان جفت می‌تواند با استفاده از انقباض برای بیرون راندن آن انجام شود.

علائم و نشانه‌های جفت باقی مانده چیست؟

بارزترین علامت جفت ماندگار یا باقی مانده زمانی است که جفت یک ساعت پس از زایمان به طور کامل از رحم خارج نشود. علائم دیگر ممکن است شامل موارد زیر باشد:

• تب
• ترشحات بدبو از ناحیه واژن
• تکه‌های بزرگ بافتی از جفت که از واژن خارج می‌شود.
• خونریزی شدید
• دردی که متوقف نمی‌شود.

جفت باقی مانده چگونه درمان می‌شود؟

درمان جفت باقی مانده به سادگی خارج کردن جفت از رحم زن است. روش‌های مختلف برای دستیابی به این امر عبارت هستند از:

پزشک ممکن است سعی کند جفت را به صورت دستی خارج کند. با این حال، این مقداری خطر عفونت را به همراه دارد.

• داروهایی که رحم را آرام می‌کنند تا منقبض شود، می‌توانند برای کمک به بیرون راندن جفت از رحم نیز استفاده شوند.
• تغذیه با شیر مادر می‌تواند در برخی موقعیت‌ها مورد استفاده قرار گیرد زیرا این فرآیند باعث انقباض رحم می‌شود و ممکن است برای بیرون راندن جفت از رحم کافی باشد.
• گاهی اوقات، یک عمل ساده مثل ادرار کردن به اندازه کافی برای بیرون راندن جفت مؤثر است، زیرا مثانه پر گاهی اوقات می‌تواند مانع خروج جفت از رحم شود.

متأسفانه، اگر هیچ یک از این روش‌ها فوق به خارج کردن جفت از رحم منتج نشد، ممکن است به عنوان آخرین راه به جراحی اورژانسی نیاز باشد. جراحی معمولاً به عنوان آخرین رویکرد و گزینه احتمالی در نظر گرفته می‌شود زیرا جراحی می‌تواند عوارضی را ایجاد کند.

عوارض بالقوه جفت باقی مانده چیست؟

جفت باقی مانده، خطر خونریزی شدید را افزایش می‌دهد. این وضعیت به عنوان خونریزی اولیه پس از زایمان (PPH) شناخته می‌شود. هنگامی که تحویل مدیریت شده جفت بیش از ۳۰ دقیقه طول بکشد، اغلب خونریزی شدید را به دنبال دارد.

بانوان می‌توانند درخواست بیهوشی عمومی کنند، اما چنین بانوانی خطرات بیشتری را متحمل خواهند شد، به خصوص اگر بخواهند بلافاصله بعد بیهوشی، به نوزاد شیر بدهند. ردپایی از دارو همچنان در سیستم بدنی مادر باقی خواهد ماند، به این معنی که دارو در شیر مادر نیز خواهد بود. همچنین مادران باید مطمئن شوند که به اندازه کافی هوشیار باشند تا کودک خود را برای شیردهی محکم نگه دارند و از نوزاد مراقبت کنند.

با این حال، اگر بانویی داروی بی‌حس کننده را انتخاب کرد، پزشک یا دستیاران پزشک، جفت و سایر غشاهای باقی‌مانده را به صورت دستی از رحم مادر خارج می‌کنند، در حالی که پاهای مادر به صورت رکابی در موقعیت لیتوتومی قرار می‌گیرند. پس از عمل، برای جلوگیری از خطر عفونت، آنتی بیوتیک به صورت داخل وریدی به مادر تزریق می‌شود. داروهای اضافی برای کمک به انقباض رحم پس از آن داده خواهد شد.

عدم تحویل جفت و مخاطرات آن

چشم‌انداز برای زنانی با جفت باقی مانده چیست؟

جفت باقی مانده قابل درمان است. زمان‌بندی و مدیریت زمان مهم‌ترین فاکتور برای مدیریت جفت احتباس شده یا باقی مانده است. هر چه زودتر اقدامات لازم برای رفع مشکل انجام شود، نتیجه بهتری حاصل خواهد شد.

اگر زنانی در گروه پرخطر جفت باقی مانده قرار می‌گیرند یا در گذشته جفت باقی مانده را تجربه کرده‌اند، قبل از زایمان مجدد باید با پزشک خود مشورت کنند. پزشک به این بانوان کمک می‌کند تا برای احتمال بروز عوارض آماده شوند.

آیا می‌توان از عدم تحویل جفت در بارداری بعدی جلوگیری کرد؟

اگر بانوی باردار در زایمان قبلی جفت احتباس شده داشته است؛ احتمال این که در زایمان بعدی جفت باقی مانده باشد، افزایش می‌یابد. اما چنین شخصی هنوز هم می‌تواند بارداری سالمی داشته باشد که این نوع عارضه را ایجاد نکند.

اگر کودک نارس به دنیا بیاید، خطرات جفت حفظ شده نیز افزایش می‌یابد. جفت قرار است به مدت ۴۰ هفته در جای خود بماند. در نتیجه، زایمان زودرس ممکن است منجر به حفظ جفت شود.

پزشکان با انجام اقداماتی که زایمان کامل جفت را پس از تولد نوزاد تسریع می‌کند، تمام تلاش خود را برای جلوگیری از باقی ماندن جفت انجام می‌دهند.

این مراحل به شرح زیر است:

• دارویی که انقباضات رحم را بیشتر می‌کند تا به بیرون راندن جفت کمک کند. اکسی توسین (Pitocin) نمونه‌ای از دارویی است که ممکن است مورد استفاده قرار گیرد.
• کنترل کشش بند ناف (CCT) پس از آزاد شدن جفت.
• در فرایند کنترل کشش بند ناف (CCT) باید با دست دیگر رحم را نگه داشت.

همه تمهیدات ذکر شده، مراحل استانداردی هستند که پزشک ممکن است قبل از زایمان جفت انجام دهد. پس از زایمان، پزشک شما همچنین ماساژ رحم را برای تشویق انقباضاتی که خونریزی را متوقف می‌کند و اجازه می‌دهد رحم به اندازه کوچک بازگردد، توصیه می‌کند.

اگر بانویی تصمیم بگیرد که جفت را به طور طبیعی زایمان کند، دهانه رحم به جای این که خیلی سریع بسته شود، به احتمال زیاد در زمان مناسب بسته می‌شود. به خاطر داشته باشید که استفاده طولانی مدت از Syntocinon (اکسی توسین مصنوعی) در طول زایمان باعث حفظ جفت خواهد شد. این نگرانی ممکن است در صورت القاء یا تسریع زایمان ایجاد شود. با این حال، اگر چه احتمال داشتن جفت باقیمانده در حاملگی‌های آینده شایع است، اما دلیل بر این نیست که بارداری و زایمان آینده سالم نباشد.