پلاک پیرونی از علل، علایم تا درمان
بیماری پیرونی وضعیتی است که در آن بافت اسکار (پلاک) باعث انحنا یا از دست دادن طول یا دور آلت تناسلی فرد می‌شود. در برخی موارد ممکن است پیرونی باعث درد شود و رابطه جنسی را برای فرد دشوار یا غیرممکن کند. علل ممکن است شامل آسیب به آلت تناسلی فرد یا اختلال بافت همبند باشد. یک پزشک می‌تواند بیماری Peyronie را تشخیص داده و درمان کند. با پینو بیبی همراه باشید تا بیشتر در مورد پیرونی بدانید.
بیماری پیرونی چیست؟
بیماری Peyronie وضعیتی است که در آن بافت اسکار (پلاک) در آلت تناسلی (پنیس) باعث خم شدن، انحنا یا از دست دادن طول یا دور (قطر) آن می‌شود. ممکن است فرد بتواند بافت اسکار را از طریق پوست خود احساس کند و یا ممکن است در قسمت خاصی از آلت تناسلی خود با ایجاد بافت اسکار درد داشته باشد. هنگامی که فرد نعوظ دارد، بسته به محل اسکار، آلت تناسلی ممکن است به بالا، پایین و یا به پهلو خم شود. برخی از افرادی که به بیماری کجی آلت تناسلی مردان مبتلا هستند آلت منحنی را ندارند، اما ممکن است آلت دارای فرورفتگی باشند که به آلت تناسلی آن‌ها ظاهری «ساعت شنی» بدهد. اکثر مردان و افرادی که در بدو تولد مرد هستند (AMAB) نعوظ کاملاً مستقیم ندارند. اگر آلت تناسلی انحنای کمی دارد (حتی اگر در تمام عمر یک فرد این انحنا را داشته باشد) به این معنی نیست که به بیماری پیرونی مبتلا است.
مراحل بیماری پیرونی چیست؟
پلاک پیرونی دو مرحله دارد: حاد و مزمن.
- بیماری پیرونی حاد: مرحله‌ای بین ۶ تا ۱۲ ماه طول می‌کشد. در این دوره، یک اسکار در زیر پوست آلت تناسلی ایجاد می‌شود که باعث می‌شود آن را به شکل خمیده و یا شکل دیگری تغییر دهد. زمانی که آلت تناسلی در حالت نعوظ و یا نرم (شل) است ممکن است دردناک باشد.
- بیماری پیرونی مزمن: اسکار دیگر در مرحله مزمن رشد نمی‌کند و انحنا بدتر نخواهد شد. درد معمولاً در مرحله مزمن از بین می‌رود، اما گاهی اوقات می‌تواند ادامه یابد، به خصوص زمانی که فرد نعوظ دارد. ممکن است در این مرحله اختلال نعوظ (ED) ایجاد شود.
بیماری پیرونی چقدر شایع است؟
کارشناسان پزشکی تخمین می‌زنند که حدود ۶ تا ۱۰ درصد از افراد بین ۴۰ تا ۷۰ سال با آلت تناسلی به بیماری پیرونی مبتلا هستند. این می‌تواند هر فردی را که آلت تناسلی دارد، تحت تاثیر قرار دهد، اما این بیماری در سایر سنین کمتر شایع است. بیماری پیرونی ممکن است حتی گسترده‌تر باشد زیرا بسیاری از افراد ممکن است از صحبت کردن در مورد آن با یک پزشک خجالت بکشند. بهتر است که همه افراد هر زمان که در مورد سلامت جنسی خود نگران هستند، با یک پزشک صحبت کنند.
علائم بیماری پیرونی چیست؟
علامت اولیه بیماری پیرونی انحنا یا خمیدگی در آلت تناسلی است. همچنین ممکن است بیمار بتواند بافت اسکار را زیر پوست احساس کند. سایر علائم بیماری پیرونی عبارت هستند از:
- کاهش طول در آلت تناسلی
- از دست دادن دور یا قطر آلت، که ممکن است مانند یک فرورفتگی به نظر برسد یا به شکل ساعت شنی باشد.
- وجود توده‌های در آلت تناسلی
- نعوظ دردناک
- نعوظ‌های نرمتر
- مشکل داشتن در رابطه جنسی با همسر
- درد هنگام رابطه جنسی (دیسپارونی)
علائم بیماری پیرونی ممکن است به سرعت یا در طی یک دوره زمانی طولانی ایجاد شود. درد به مرور زمان کاهش می‌یابد، اما خم شدن آلت تناسلی می‌تواند عوارضی ایجاد کند. اگر فرد در آلت تناسلی خود خمیدگی بیشتر از ۳۰ درجه داشته باشد (مانند زمانی که عقربه‌های ساعت آنالوگ ۱:۰۰ را نشان می‌دهد)، می‌تواند رابطه جنسی را دردناک یا غیرممکن کند.
آیا بیماری پیرونی درد دارد؟
بله، بیماری پیرونی (کجی آلت تناسلی) می‌تواند دردناک باشد. درد اغلب در مرحله حاد رخ می‌دهد. اما ممکن است در مرحله مزمن نیز ادامه یابد. شدت آن از فردی به فرد دیگر متفاوت است.
بیماری پیرونی چگونه است؟
در بیشتر موارد، جای زخم در بالای آلت تناسلی ایجاد می‌شود و در هنگام نعوظ باعث انحنای آن به سمت بالا می‌شود. اگر جای زخم در پایین باشد آلت تناسلی به سمت پایین خم می‌شود و اگر جای زخم در پهلو باشد، آلت به طرفین خم می‌شود.
در برخی موارد، جای زخم در بالا و پایین تنه آلت تناسلی ایجاد می‌شود، این آلت تناسلی فرورفتگی‌ها پنیس را کوتاه‌تر می‌کند. در موارد دیگر، جای زخم در اطراف آلت تناسلی باقی می‌ماند. این باعث می‌شود آلت تناسلی باریک شود، مانند گردن یک بطری یا مرکز یک ساعت شنی. از هر ۳ نفری که به بیماری پیرونی مبتلا هستند، یک نفر دارای کلسیم در بافت اسکار است. این می‌تواند باعث شود آلت تناسلی مانند یک استخوان سفت باشد.
چه چیزی باعث بیماری پیرونی می‌شود؟
علت بیماری پیرونی همیشه مشخص نیست. برخی از محققان بر این باورند که جای زخم پس از آسیب به آلت تناسلی فرد در حالت نعوظ رخ می‌دهد (معمولاً خم شدن غیرطبیعی در طول رابطه جنسی). با این حال، تا ۸۰ درصد از افراد مبتلا به بیماری پیرونی رویداد خاصی را که قبل از تغییرات آلت تناسلی آن‌ها انجام شده است، به خاطر نمی‌آورند. این تغییرات ممکن است در نتیجه آسیب‌های کوچک و ناشناخته‌ای که در طول رابطه جنسی منظم رخ می‌دهد، به وقوع بپیوندد. افرادی که به بیماری پیرونی مبتلا هستند ممکن است در معرض خطر بیشتری برای ایجاد بافت اسکار بیش از حد در پاسخ به این آسیب‌های کوچک باشند. همه افرادی که آلت تناسلی خود را زخمی می‌کنند به بیماری پیرونی مبتلا نمی‌شوند، بنابراین در اینجا ممکن است عوامل ژنتیکی یا محیطی در آن نقش داشته باشند.
آیا بیماری پیرونی مسری است؟
خیر، بیماری پیرونی یک عفونت مقاربتی (STI) نیست و مسری نمی‌باشد.
بیماری پیرونی چه کسانی را تحت تاثیر قرار می‌دهد؟
هر کسی که آلت تناسلی دارد ممکن است به بیماری پیرونی مبتلا شود. با این حال، عوامل خطر زیر ممکن است شانس ابتلا به آن را افزایش دهد:
- سن: با افزایش سن بیشتر احتمال دارد که افراد به بیماری پیرونی مبتلا شوند. در حدود ۱۰ تا ۱۵ درصد مردان بین ۴۰ تا ۷۰ سال رخ می‌دهد.
- ژنتیک: اگر یکی از اعضای خانواده بیولوژیکی مانند پدر یا برادر به بیماری پیرونی مبتلا باشد، ممکن است احتمال بیشتری برای ابتلا به بیماری پیرونی وجود داشته باشد.
- اختلالات بافت همبند: اختلالات بافت همبند که خطر بیشتری برای بیماری پیرونی دارند عبارت هستند از انقباض دوپویترن، فاسیای کف پا و اسکلرودرمی.
- اختلال نعوظ (ED): افراد مبتلا به ED مرتبط با دیابت؛ چهار تا پنج برابر بیشتر در معرض ابتلا به بیماری پیرونی هستند.
- سرطان پروستات: درمان‌های جراحی سرطان پروستات خطر ابتلا به بیماری پیرونی را افزایش می‌دهد.
- بیماری‌های خود ایمنی: اگر یک بیماری خودایمنی مانند لوپوس وجود داشت باشد، احتمال ابتلا به بیماری پیرونی بیشتر است.
عوارض بیماری پیرونی چیست؟
تغییرات در آلت تناسلی می‌تواند بر سلامت روحی و روانی تأثیر بگذارد. این عوارض ممکن است شامل موارد زیر باشد:
- افسردگی
- اضطراب
- تمرکز اغراق‌آمیز و زیاد روی ظاهر فیزیکی خود (اختلال بدشکلی بدن)
- احساس شرمندگی
- عزت نفس پایین
- ترس از طرد شدن و یا از دست دادن صمیمیت در رابطه
آیا بیماری پیرونی باعث اختلال نعوظ می‌شود؟
بله، بیماری پیرونی می‌تواند باعث اختلال نعوظ شود. پلاک آلت تناسلی یا بافت اسکار می‌تواند در نحوه ذخیره مقدار کافی خون آلت تناسلی در حین نعوظ اختلال ایجاد کند. این منجر به ناتوانی در به دست آوردن یا حفظ نعوظی می‌شود که برای برقراری رابطه جنسی به اندازه کافی سخت است.
آیا بیماری پیرونی آلت تناسلی فرد را کوچکتر می‌کند؟
بله، بیماری پیرونی شدید می‌تواند آلت تناسلی فرد را کوتاه کند.
با بیماری پیرونی چقدر طول آلت کمتر می‌شود؟
مقدار طول آلتی که از دست می‌رود بستگی به شدت انحنای آلت تناسلی فرد دارد. بیماری پیرونی شدید می‌تواند طول آلت تناسلی فرد را از ۰.۵ سانتی‌متر به ۱.۵ سانتی‌متر کاهش دهد.
آیا بیماری پیرونی مانع از رابطه جنسی می‌شود؟
این بستگی به شدت بیماری پیرونی فرد دارد. در برخی موارد فرد می‌تواند رابطه جنسی داشته باشد، اما ممکن است برای فرد یا شریک زندگی او سخت یا دردناک باشد. هر چه انحنای آلت تناسلی، درد یا درجه اختلال نعوظ فرد بیشتر باشد، برقراری رابطه جنسی دشوارتر است.
بیماری پیرونی چگونه تشخیص داده می‌شود؟
یک پزشک می‌تواند بیماری Peyronie را تشخیص دهد. پزشک تاریخچه پزشکی فرد را بررسی می‌کند و در مورد علائم فرد سؤالاتی می‌پرسند که ممکن است شامل موارد زیر باشد:
- بیمار اولین بار چه زمانی متوجه انحنای آلت تناسلی خود شده است؟
- آیا بیمار متوجه کوتاه شدن آلت تناسلی خود شده است؟
- چه میزان طول آلت تناسلی را از دست داده است؟
- آلت تناسلی فرد در کدام جهت خم می‌شود؟
- خمیدگی تقریباً چند درجه است؟
- آیا داشتن رابطه جنسی سخت یا دردناک است؟
- آیا داشتن رابطه جنسی برای همسر او دردناک است؟
- نعوظ فرد چقدر سخت یا قوی است؟
- آیا فرد مبتلا اختلال نعوظ دارد؟
- آیا کسی در خانواده بیولوژیکی فرد به بیماری پیرونی، انقباض دوپویترن یا اختلال بافت همبند دیگری مبتلا است؟
- آیا فرد شرایط دیگری از جمله دیابت یا اختلالات خودایمنی دارد؟
- فرد مبتلا چه داروهایی مصرف می‌کند؟
پزشک معاینه فیزیکی نیز انجام خواهد داد. در طول معاینه فیزیکی، پزشک جای زخم را در آلت تناسلی فرد بررسی خواهد کرد. او ممکن است نیاز به بررسی آلت تناسلی فرد در هنگام نعوظ داشته باشد. در صورت لزوم، ممکن است یک تزریق (داروی وازواکتیو) به فرد بدهند که به طور موقت آلت تناسلی فرد را در حالت نعوظ نگه دارد.
چه آزمایشاتی برای تشخیص بیماری پیرونی انجام می‌شود؟
یک پزشک ممکن است برای کمک به تشخیص بیماری کجی آلت تناسلی مردان، معاینه سونوگرافی داپلر دوپلکس آلت تناسلی را توصیه کند. سونوگرافی نوعی آزمایش تصویربرداری است که به موارد زیر کمک می‌کند:
- محل زخم آلت تناسلی خود را مشخص کند.
- تجمع کلسیم را بررسی کند.
- نشان دهد که چگونه خون در آلت تناسلی فرد جریان دارد.
- سونوگرافی همچنین به پزشکان این امکان را می‌دهد تا بهترین درمان را برای فرد تعیین کنند.
چگونه بیماری پیرونی درمان می‌شود؟
هیچ درمان واحدی برای بیماری کجی آلت تناسلی مردان وجود ندارد که برای همه افراد مبتلا به پیرونی مناسب باشد. در واقع، اگر بیماری پیرونی که فقط باعث ایجاد یک انحنای کوچک در آلت تناسلی فرد شود، باعث ایجاد درد نمی‌شود و رابطه جنسی را دشوار نمی‌کند؛ ممکن است نیازی به درمان نداشته باشد. گزینه‌های درمانی بیماری کجی آلت تناسلی مردان عبارت هستند از:
کشش درمانی جهت معالجه بیماری پیرونی
این درمان‌ها از یک دستگاه خارجی مانند دستگاه نعوظ خلاء یا دستگاه کشش (RestoreX®) برای کشش ملایم آلت تناسلی فرد استفاده می‌کنند و حتی گاهی اوقات آن را در جهت مخالف منحنی خم می‌کنند. این کار بافت اسکار را تشویق می‌کند تا تجزیه شود و می‌تواند باعث:
- بهبود انحنا
- طول از دست رفته را بازیابی کنند.
- سختی نعوظ را افزایش دهد.
اکثر افراد برای مشاهده بهبودی نیاز به استفاده از دستگاه کشش درمانی برای چندین ماه دارند. معمولاً هیچ عارضه جانبی طولانی مدتی در استفاده صحیح از دستگاه کشش‌تراپی وجود ندارد.
داروها جهت معالجه بیماری پیرونی
یک پزشک ممکن است داروهایی را که داروهای خوراکی و یا تزریق به بدن فرد را تجویز کند. پزشکان معمولاً در صورت ابتلا به بیماری پیرونی حاد و در شرایطی که مطمئن نیستید فرد می‌خواهد جراحی کند یا خیر، داروها را توصیه می‌کنند. با این حال، داروها به ندرت منجر به صاف شدن آلت تناسلی می‌شوند.
- داروهای تزریقی ممکن است شامل موارد زیر باشد:
- تزریق کلاژناز (Xiaflex®)، اگر انحنای آلت تناسلی فرد بیشتر از ۳۰ درجه باشد، ممکن است یک پزشک تزریق کلاژناز را برای کمک به تجزیه بافت اسکار تجویز کند. اکثر بیماران، هفته‌ای دو آمپول به مدت هشت هفته تزریق می‌کنند.
- تزریق اینترفرون؛ اینترفرون پروتئینی است که به کاهش تورم و جای زخم کمک می‌کند. آنزیمی را آزاد می‌کند که ممکن است به حل کردن بافت اسکار ایجاد شده کمک کند.
- تزریق وراپامیل (Isoptin®)، پزشکان اغلب وراپامیل را برای درمان فشار خون بالا تجویز می‌کنند. با این حال، مطالعات نشان می‌دهد که این دارو ممکن است به کاهش درد و انحنای آلت تناسلی فرد کمک کند.
- داروهای خوراکی ممکن است شامل موارد زیر باشد:
- تادالافیل (Cialis®). مصرف روزانه تادالافیل به بهبود جریان خون در آلت تناسلی فرد کمک می‌کند. تادالافیل ممکن است به بهبود سفتی و ثبات نعوظ کمک کند. همچنین ممکن است از بدتر شدن جای زخم جلوگیری کند.
- پنتوکسی فیلین (Pentopak®)، پنتوکسی فیلین به بهبود جریان خون در آلت تناسلی فرد کمک می‌کند.
- L- آرژنین؛ ال آرژنین یک اسید آمینه است که می‌تواند جریان خون را بهبود بخشد.
- کلشی سین (Colcrys®)، پزشکان معمولاً کلشی‌سین را برای پیشگیری و درمان التهاب با کاهش میزان اسید اوریک در بدن فرد تجویز می‌کنند. همچنین می‌تواند به کاهش تورم آلت تناسلی فرد کمک کند.
- آمینو بنزوات پتاسیم (Potaba®)، پوتابا نوعی ویتامین B است که ممکن است به کاهش اندازه اسکار کمک کند، اما منحنی آن را کاهش نمی‌دهد.
مهم است بدانید که هیچ مطالعه قابل اعتمادی وجود ندارد که نشان دهد داروهای خوراکی می‌توانند به طور موثر انحنای آلت تناسلی یا پلاک‌های مرتبط با بیماری Peyronie را کاهش دهند. با این حال، داروها ممکن است علائم فرد را کاهش دهند.
عمل جراحی جهت درمان بیماری پیرونی
متخصصین فقط در صورت ابتلا به بیماری پیرونی که انجام رابطه جنسی را دشوار یا غیرممکن می‌کند، جراحی را توصیه می‌کنند. فقط در صورتی باید بیمار را جراحی کرد که در مرحله پایدار یا مزمن بیماری پیرونی هست، در مرحله‌ای که جای زخم و انحنای دیگر پیشرفت نمی‌کند و بین ۶ تا ۱۲ ماه بیمار هیچ دردی نداشته است جراحی جایز نیست.
گزینه‌های جراحی بیماری پیرونی عبارت هستند از:
- کوتاه کردن سمت سالم آلت تناسلی و یا جراح از بخیه‌های کوچک داخلی استفاده می‌کند یا تکه‌های کوچکی از بافت را در قسمت بیرونی منحنی برش دهد و بافت باقی مانده را می‌دوزد. این اقدام قسمت بیرونی منحنی را کوتاه می‌کند تا با داخل منحنی مطابقت داشته باشد و آلت تناسلی فرد را صاف می‌کند. اگر فرد بتواند نعوظ قوی داشته باشد و طول زیادی از دست ندهد، ممکن است جراحی یک گزینه معقول باشد. با این حال، خطرات کاهش طول، کاهش حساسیت آلت تناسلی و کاهش عملکرد نعوظ ممکن است قابل توجه باشد.
- بلندتر کردن کنار آلت تناسلی در قسمت داخلی منحنی؛ در صورت داشتن انحنای شدید یا اگر شفت باریک یا بسیار کوتاه باشد، پزشک این نوع جراحی را توصیه می‌کند. جراح بافت اسکار را بریده و ممکن است مقداری از آن را بردارد. پزشک فضای باقیمانده را با نوعی مواد پوشش می‌دهد. اگر بیمار بتواند نعوظ قوی داشته باشد، اما انحنای شدید داشته باشد، طول زیادی از دست داده باشد یا قطر آلت باریک شده و بر توانایی فرد برای داشتن رابطه جنسی تأثیر بگذارد، ممکن است این روش جراحی منطقی باشد. با این حال، خطرات کاهش حساسیت آلت تناسلی و کاهش عملکرد نعوظ ممکن است قابل توجه باشد.
- کاشت آلت تناسلی؛ اگر بیماری کجی آلت تناسلی مردان باعث انحنای قابل توجه آلت تناسلی و اختلال نعوظ شود که به داروهای خوراکی پاسخ نمی‌دهد و مقاربت را برای فرد یا همسرش دشوار یا ناراحت‌کننده می‌کند؛ کاشت آلت تناسلی بهترین روش جراحی است. در طول این روش، جراح یک دستگاه تورم کاملاً مخفی را در آلت تناسلی کاشته که به فرد امکان می‌دهد به یک نعوظ مستقیم و سفت و سخت بدون دارو دست پیدا کند که تا زمانی که می‌خواهد آلت تناسلی دوام داشته باشد. هنگامی که دیگر نمی‌خواهد نعوظ داشته باشد، می‌تواند ایمپلنت را به راحتی تخلیه کند.
- یونتوفورز یا یونتوفورزیس؛ درمانی است که شامل استفاده از جریان الکتریکی برای رساندن داروها به زیر پوست آلت بدون تزریق است. برای درمان بیماری پیرونی، این درمان معمولاً شامل ترکیبی از وراپامیل و یک استروئید است. استفاده از یونتوفورز به عنوان جایگزین کمتر تهاجمی برای تزریق می‌باشد.
درمان‌های تجربی جهت معالجه بیماری پیرونی
چند درمان احتمالی دیگر برای بیماری پیرونی وجود دارد که هنوز در حال تحقیق هستند. اگر درمان‌های استاندارد برای بیمار کارساز نبود، ممکن است پزشک از این روش‌ها استفاده کند:
- پرتودرمانی، که ممکن است به ویژه برای کاهش درد مفید باشد.
- اولتراسوند درمانی، که ممکن است به کاهش انحنا، کوچک شدن پلاک‌ها و همچنین تسکین درد کمک کند.
- امواج شوک درمانی؛ که در آن از امواج صوتی برای شکستن پلاک‌ها و کاهش درد استفاده می‌شود.
ممکن استروش‌های فوق عوارض جانبی بالقوه‌ای مانند فیبروز آلت تناسلی، اسکار، یا اختلال نعوظ وجود داشته باشد. مطالعات زیادی روی این روش‌ها صورت نگرفته است.
دوره نفاهت بعد از درمان پیرونی چقدر طول می‌کشد؟
این بستگی به شدت بیماری فرد و نوع درمان فرد دارد. پزشک به بیمار مدت زمان تخمینی می‌دهد که چه زمانی می‌تواند انتظار داشته باشد که پس از درمان احساس بهتری داشته باشد.
آیا بیماری پیرونی از بین می‌رود؟
برخی از موارد خفیف بیماری پیرونی بدون درمان از بین می‌روند. اما به ندرت پیش می‌آید که انحنای شدید آلت تناسلی یا پلاک‌ها بدون درمان خود به خود از بین بروند.
اگر بیماری پیرونی درمان نشود چه اتفاقی می‌افتد؟
بدن هر فرد منحصر به فرد است و نحوه واکنش آن به بیماری کجی آلت تناسلی مردان ممکن است با سایرین متفاوت باشد. در موارد خفیف، علائم فرد ممکن است بدون درمان بهبود یابد. در موارد شدیدتر، علائم فرد ممکن است ثابت بماند یا به تدریج بدتر شود.
آیا می‌توان از بیماری پیرونی پیشگیری کرد؟
با افزایش سن، نعوظ فرد ممکن است نرمتر شود یا حفظ سفتی دشوارتر شود. نعوظ‌های نرمتر مستعد خم شدن غیرمنتظره در حین رابطه جنسی است که منجر به آسیب می‌شود. بیمار و همسرش می‌توانند از طریق موارد زیر احتمال این نوع آسیب را در حین رابطه جنسی کاهش دهند:
- داروهای اختلال نعوظ: یک پزشک ممکن است داروهای خوراکی، از جمله سیلدنافیل (ویاگرا)، واردنافیل (لویترا) یا تادالافیل (سیالیس) را تجویز کند.
- اگر اختلال نعوظ رابطه جنسی را دشوار یا غیرممکن کند؛ به محض این که نعوظ فرد نرمتر شد، ایده خوبی است که از داروهای ED استفاده کند.
- استفاده از روان کننده‌ها: روان کننده‌ها (لوبرها) اصطکاک را در حین رابطه جنسی کاهش می‌دهند که می‌تواند به کاهش خطر آسیب کمک کند.
- هدایت آلت تناسلی خود؛ اگر فرد در حین قرار دادن آلت تناسلی خود در زمان رابطه جنسی وضعیت خود را تغییر دهد و یا اگر آلت تناسلی بیرون می‌لغزد، فرد یا همسرش باید از دست خود برای هدایت دقیق آلت تناسلی در حین دخول استفاده کند.
- اگر شریک زندگی فرد در اوج لذت جنسی (ارگاسم) است بیمار باید احتیاط کند، احتمال خم شدن آلت تناسلی بیمار در موقعیت‌های جنسی که شریک زندگی فرد در اوج قرار دارد، افزایش می‌یابد.
- حفظ یک حرکت رانش مستقیم و ثابت؛ از هر حرکتی که ممکن است آلت تناسلی فرد را خم کند یا بپیچد خودداری شود.
- حتی اگر فرد از نظر جنسی فعال نباشد، ممکن است هم‌چنان به بیماری پیرونی مبتلا شود. اگر ژنتیک یا بیماری‌های خودایمنی علت آن باشد، هیچ راهی برای پیشگیری از بیماری پیرونی وجود ندارد.
در صورت ابتلا به بیماری پیرونی چه انتظاری می‌توان داشت؟
اگر فرد به بیماری پیرونی مبتلا است، مهم است که به یاد داشته باشد که علائم ممکن است دائمی نباشند، حتی بدون درمان نیز ممکن است پیرونی موقت باشد. همچنین از نظر فیزیکی روی هیچ قسمت دیگری از بدن فرد تأثیر نمی‌گذارد، از جمله توانایی فرد برای داشتن فرزند بیولوژیکی ( قدرت باروری) تاثیری ندارد. درمان‌ها می‌توانند به کاهش یا از بین بردن علائم فرد کمک کنند. همچنین مهم است که بیمار به یاد داشته باشد که حتی با درمان، ممکن است هفته‌ها یا حتی ماه‌ها طول بکشد تا نتایج بهبود را مشاهده کند. با این حال، هر چه بیمار زودتر درمان را شروع کند، احتمال بیشتری برای بهبودی خواهد داشت. انتظار برای شروع درمان یا از بین رفتن درد می‌تواند ناامید کننده باشد، به خصوص اگر فرد قادر به داشتن رابطه جنسی نباشد، اما بیمار باید بداند که مثل هر بیماری دیگری باید یک پروسه زمانی تا بهبود کامل طی شود.
خود مراقبتی با وجود بیماری پیرونی
نکات زیر می‌تواند به فرد مبتلا در مراقبت از خود در صورت ابتلا به بیماری کجی آلت تناسلی مردان کمک کند:
- با شریک زندگی خود صادق باشد؛ بیماری پیرونی می‌تواند بر روابط فرد با شریک زندگیش تأثیر بگذارد. این ایده خوبی است که در مورد شرایط و احساسات خود با همسر خود رک و صادق بود.
- با یک درمانگر جنسی مشورت کند. یک درمانگر جنسی معتبر می‌تواند به فرد در پردازش جنبه‌های ذهنی و عاطفی بیماری پیرونی کمک کند. شریک زندگی خود را تشویق کنید و همراه او به یک متخصص جنسی مراجعه کنید، به خصوص اگر بیماری پیرونی انجام رابطه جنسی را دشوار یا غیرممکن کند.
- با یک روانپزشک مشورت کند. بیماری پیرونی می‌تواند باعث استرس، اضطراب، افسردگی و مشکلاتی در تصویر بدن در فرد مبتلا شود. روانپزشک می‌تواند به درمان هر شرایطی که بر سلامت عمومی روانی و عاطفی فرد تأثیر می‌گذارد، کمک کند.
تفاوت بین بیماری پیرونی و انحنای آلت تناسلی چیست؟
بیماری پیرونی نوعی انحنای آلت تناسلی است. برخی از افراد در بدو تولد انحنای آلت تناسلی دارند (انحنای آلت تناسلی مادرزادی یا کوردی). معمولاً هیچ ارتباطی بین انحنای مادرزادی آلت تناسلی و پلاک آلت تناسلی، زخم یا آسیب وجود ندارد و این وضعیت در طول زمان تغییر نمی‌کند. ممکن است تا پس از بلوغ، زمانی که فرد شروع به نعوظ منظم‌تری می‌کند، متوجه آن نشود.
چه زمانی باید به یک پزشک برای پیرونی مراجعه کرد؟
اگر فرد متوجه انحنای آلت تناسلی خود شد؛ به خصوص اگر با گذشت زمان بدتر شد و یا نگرانی در مورد سلامت جنسی خود دارد، باید در اسرع وقت به یک پزشک مراجعه کند.
چه زمانی به خاطر پیرونی باید به اورژانس مراجعه کرد؟
اگر علائم بیماری پیرونی و همچنین موارد زیر را وجود داشت، فرد باید به نزدیکترین اورژانس مراجعه کند:
- ناتوانی در ادرار کردن
- خونریزی خارجی
- ضربه‌ای که باعث درد شدید در آلت تناسلی فرد می‌شود.
چه سوالاتی باید از پزشک در مورد پیرونی پرسید؟
- چگونه بیماری پیرونی تشخیص داده می‌شود؟
- اگر انحنا آلت بدتر شد چه باید کرد؟
- آیا بیماری پیرونی خودش از بین می‌رود یا نیاز به درمان دارد؟
- چه درمان‌هایی برای پیرونی توصیه می‌شود؟
- در چه صورت جراحی گزینه درمانی است؟
- چه نوع جراحی را پیشنهاد می‌شود؟
- هر چند وقت یک بار باید برای پیرونی معاینه شد؟
- آیا برای پیرونی باید به اورولوژیست مراجعه کرد؟
- آیا می‌توان یک مشاور یا گروه‌های حمایتی را برای افرادی که به بیماری پیرونی مبتلا هستند توصیه کنید؟
- آیا نیاز به ارجاع نزد درمانگر جنسی هست؟
سوالات متداول در مورد بیماری پیرونی
آیا ویاگرا بیماری پیرونی را برطرف می‌کند؟ نه، ویاگرا نمی‌تواند بیماری پیرونی را درمان کند. با این حال، داروهای اختلال نعوظ ممکن است به کاهش خطر آسیب کمک کند، که می‌تواند به پیشگیری از بیماری Peyronie کمک کند.
آیا بیماری پیرونی می‌تواند باعث سرطان شود؟ نه، بیماری پیرونی سرطانی نیست و به سرطان تبدیل نمی‌شود.
آیا بیماری پیرونی می‌تواند باعث ناباروری شود؟ خیر، بیماری پیرونی بر توانایی فرد برای داشتن فرزند بیولوژیکی تأثیر نمی‌گذارد.
آیا بیماری پیرونی می‌تواند باعث مشکلات ادراری شود؟ خیر، بیماری پیرونی بر توانایی ادرار کردن فرد تأثیری ندارد. اگر فرد به بیماری پیرونی مبتلا است و در ادرار کردن مشکل دارد، باید با پزشک خود مشورت کند.
آیا بیماری پیرونی می‌تواند باعث ایجاد خون در ادرار فرد شود؟ خیر، خون در ادرار فرد (هماچوری) علامت بیماری پیرونی نیست.
آیا بیماری پیرونی می‌تواند زندگی فرد را تهدید کند؟ خیر، بیماری پیرونی کشنده نیست. این عارضه بر اندازه و شکل آلت تناسلی فرد تأثیر می‌گذارد، اما بر بقیه بدن فرد تأثیر نمی‌گذارد.
سخن آخر
هر گونه علائمی که آلت تناسلی فرد را تحت تاثیر قرار می‌دهد می‌تواند نگران کننده باشد و حس خجالت را برای فرد به دنبال داشته باشد، به خصوص اگر شامل تغییر در اندازه و شکل آلت (پنیس) باشد. ممکن است فرد فکر کند علائم به خودی خود از بین می‌روند یا اگر ناحیه را سرد کند بهتر می‌شود. با این حال، این علائم راهی است که بدن فرد به او می‌گوید مشکلی وجود دارد و مهم است که فرد با یک درمانگر مشورت کند. پزشک می‌تواند بیماری پیرونی را تشخیص دهد و درمان مناسب را به فرد پیشنهاد کند.