دوشیدن بندناف؛ فواید و خطرات آن

دوشیدن بندناف چیست؟

فشار دادن خون از بند ناف به داخل شکم نوزاد می‌تواند مواد مغذی حیاتی را برای نوزادان فراهم کند. به دنیا آوردن کودکی که علائم حیاتی ندارد و نسبت به محرک‌های اعمال شده واکنش نشان نمی‌دهد یا در تلاش برای نفس کشیدن است، تجربه‌ای دلخراش است. تیم پزشکی باید به سرعت بند ناف را قطع کند و سپس برای کمک به نوزاد بشتابد. اما مطالعات اخیر نشان می‌دهد که چند ثانیه برای فشار دادن خون از بند ناف به شکم نوزاد قبل از بریدن بند ناف می‌تواند به بهبودی نوزاد کمک کند. این عمل که به نام دوشش بند ناف (Milking’ Umbilical Cords) معروف است، نسبتاً ناشناخته است و بین محققین هنوز بر سر تاثیرگزاری آن بحث است. به گفته برخی محققان، اگر نتایج علمی در عمل ثابت شود، ممکن است به محافظت از برخی از نوزادان در معرض خطر کمک کند.

در طول رشد جنین، بند ناف مواد مغذی را از جفت می‌آورد، که هم‌چنین به عنوان مخزن خون، آهن و سلول‌های بنیادی عمل می‌کند. در بدو تولد، نوزاد هنوز به این مخزن متصل است و توصیه استاندارد این است که ماماها یا پزشکان حداقل ۳۰ ثانیه تا یک دقیقه قبل از قطع اتصال بند ناف صبر کنند و به نوزاد اجازه می‌دهد بیشتر مواد مغذی ضروری را دریافت کند. در این مقاله پینو بیبی سعی می‌کنند به سوالات و مطالعات انجام شده در این زمینه بپردازد تا فرایند دوشیدن بندناف برای خواندگان ملموس‌تر باشد.

انواع بستن بند ناف یا کلمپ بند ناف

• بستن بند ناف زودرس (ECC)
• بستن بندناف تاخیری(DCC)
• بستن بند ناف تاخیری با احیاء (DCC-R)
• دوشیدن بند ناف بریده شده (C-UCM)
• دوشیدن بند ناف سالم (I-UCM)
• نبریدن بندناف در زایمان نیلوفر آبی

دوشیدن بندناف چگونه انجام می‌شود

دوشیدن بند ناف و یا بستن تاخیری بند ناف، شیردوشی بند ناف، که به آن «برداشتن بند ناف» نیز گفته می‌شود، روشی بحث‌برانگیز است که گاهی پس از تولد نوزاد به کار می‌رود.  

بعد از تولد نوزاد، برخی تکنیک دوشیدن بندناف را انجام می‌دهند که این تکنیک شامل گرفتن بند ناف از سمتی است که به نوزاد متصل است، آن را بین انگشت سبابه و شست نگه می‌دارد، به آرامی فشار می‌دهد و خون از بند ناف را به داخل بدن نوزاد هدایت می‌کنند. هدف از دوشیدن بند ناف افزایش انتقال خون از بند ناف به نوزاد در مدت زمان کوتاهی است. دوشیدن بند ناف می‌تواند جایگزینی برای بستن بند ناف تاخیری در شرایطی باشد که بستن تاخیری امکان پذیر نیست یا باعث انتقال خون نمی‌شود.

انواع تامین خون بندناف برای نوزاد

متداول‌ترین روش‌ها برای تامین خون اضافی جفت به نوزاد عبارت هستند از: بستن بند ناف تاخیری (DCC) و دوشیدن بند ناف (UCM) و یا حتی زایمان لوتوس (زایمان نیلوفر آبی) که در آن بندناف جنین برای چند روز به جفت باقی می‌ماند. با این حال، بستن بند ناف تاخیری خطر بالقوه هیپوترمی (کاهش دمایی بدن) در نوزاد را به دلیل قرار گرفتن طولانی مدت در محیط سرد در اتاق عمل یا اتاق زایمان و همچنین تاخیر در انجام احیا به همراه دارد. به عنوان یک جایگزین، دوشش بند ناف (UCM) و بستن بند ناف تاخیری با احیا (DCC-R) پیشنهاد شده است، زیرا امکان احیای فوری پس از تولد را فراهم می‌کند. با توجه به سهولت نسبی انجام دوشیدن بندناف (UCM) در مقایسه با بستن بند ناف تاخیری با احیا (DCC-R)، به عنوان یک گزینه عملی در نوزادان ترم، نیازمند به احیا و همچنین نوزادان نارس که نیاز به حمایت فوری تنفسی دارند در نظر گرفته می‌شود. با این حال، ویژگی‌های ایمن بودن فرایند دوشیدن بند ناف، به ویژه در نوزادان نارس، همچنان یک نگرانی برای پزشکان است.

بستن بند ناف تاخیری (DCC)، بستن بند ناف تاخیری با احیا (DCC-R) و دوشیدن بند ناف (UCM) رویکردهای متفاوتی برای ارائه تزریق خون جفت به نوزاد پس از زایمان هستند. استفاده از DCC در نوزادان با تلاش تنفسی ضعیف که ممکن است نیاز به احیا داشته باشند یا در معرض خطر هیپوترمی هستند، چالش برانگیز باشد. بر عکس، بستن بند ناف احیایی و دوشیدن بند ناف امکان احیا و گرم شدن فوری پس از تولد را فراهم می‌کنند. در مقایسه با بستن بند ناف با تاخیر (DCC-R)، دوشیدن بند ناف (UCM) چالش‌های لجستیکی کمتری (تجهیزات، آموزش پرسنل و ..) ایجاد می‌کند و می‌تواند به طور گسترده‌تری برای همه نوزادان در سراسر جهان قابل استفاده باشد. دوشیدن بند ناف (UCM) حجم کلی خون را ۲۰ درصد تا ۳۰ درصد افزایش می‌دهد، اما اطلاعات محدود در مورد اثرات فیزیولوژیکی و همودینامیک دوشیدن بندناف نگران کننده است. شکاف در دانش و تحقیقات، توصیه جهانی در مورد دوشیدن بندناف را دشوار می‌‌کند.

چرا مدیریت بند ناف مهم است

تخمین زده می‌شود که سالانه ۱۴۰ میلیون نوزاد در سراسر جهان با روش‌های مختلف مدیریت بند ناف درمان می‌شوند. اهمیت تامین خون اضافی در طول انتقال زایمان را نمی‌توان نادیده گرفت. در دوران بارداری، حجم خون جنین تقریباً ۱۱۰ – ۱۱۵ میلی‌لیتر بر کیلوگرم وزن جنین است. تنها ۱۰ درصد از برون ده قلب جنین به گردش خون ریوی می‌رود، در حالی که ۳۰ تا ۵۰ درصد برای تبادل گاز به جفت هدایت می‌شود. پس از تولد، با انبساط ریه‌ها و پر شدن بسترهای مویرگی اطراف هر آلوئول با خون، افزایش قابل توجهی در برون ده قلبی به ریه‌ها وجود دارد. جفت به عنوان یک ذخیره خون ایده‌آل برای تامین این تغییر ناگهانی در حجم خون عمل می‌کند. جریان خون از طریق بند ناف معمولاً چند دقیقه پس از زایمان طول می‌کشد که به حفظ ثبات همودینامیک و حجم گلبول‌های قرمز کمک می‌کند. مطالعات اولیه نشان داده است که نسبت حجم خون نوزاد به جفت از ۶۷ درصد تا ۳۳ درصد در بدو تولد به ۸۷ درصد تا ۱۳ درصد در پایان تزریق جفت افزایش یافته است. مقدار تزریق جفتی ممکن است تحت تأثیر عوامل مختلفی مانند انقباضات رحمی، روش زایمان، مدت زمان از تولد تا کلمپ بند ناف و احتمالاً جاذبه و تنفس‌های خود به خودی نوزاد باشد. تزریق جفت بخش مهمی از انتقال نوزادی است، زیرا افزایش حجم خون بر تمام سیستم‌های اندام‌های بدن تاثیر می‌گذارد.

مزایا و معایب دوشیدن بندناف

در بدو تولد، نوزاد از اتکا به خون بند ناف برای اکسیژن گذر می‌کند و با ریه‌های خود شروع به تنفس می‌کند. همان طور که ریه‌ها خون را فرا می‌خوانند، این انتقال باعث ایجاد تغییراتی در جریان خون نوزاد می‌شود.

نمونه‌ای که در آن یک پزشک ممکن است بند ناف را دوشیده باشد، زایمان یک نوزاد نارس است. بسیاری از اوقات، نوزادان نارس نیاز به مداخله پزشکی فوری دارند و بستن بند ناف با تاخیر امکان پذیر نیست. در این مواقع، متخصصان زنان و زایمان که نیاز به بستن فوری بند ناف دارند، بنابراین می‌توانند قبل از تحویل دادن نوزاد برای مراقبت از نوزاد، ابتدا بند ناف را برای تسهیل انتقال خون بند ناف به نوزاد بدوشند. بستن بند ناف تاخیری عملی است که به سادگی پس از تولد قبل از بستن بند ناف انتظار می‌رود.

برخی از مطالعات نشان می‌دهند که برای نوزادان سالم، بستن بند ناف با تاخیر می‌تواند برخی از جنبه‌های سلامتی مانند سطح آهن یا مهارت‌های حرکتی ظریف را برای ماه‌ها یا حتی سال‌ها بهبود بخشد. با این حال، برای نوزادانی که با مشکلات بهداشتی اورژانسی متولد می‌شوند، زمانی برای انتظار وجود ندارد. در این موارد، دوشیدن سریع بند ناف ممکن است مزایای مشابهی مانند بستن بند ناف با تاخیر داشته باشد.

هدف از بستن بند ناف تاخیری این است که پزشک منتظر بماند تا مقداری از خون بند ناف وارد بدن نوزاد شود. در شرایط مناسب، می‌توان «منتظر سفید شدن» بود، یعنی زمانی که بند ناف سفید می‌شود، زیرا بیشتر خونی که در بند ناف بود به داخل بدن نوزاد تخلیه شده است. با این حال، به تاخیر انداختن بستن بند ناف تضمینی برای انتقال خون از بند ناف به نوزاد نیست. مقدار خونی که از بند ناف به نوزاد منتقل می‌شود به عوامل بیولوژیکی زیادی بستگی دارد، مانند این که آیا نوزاد با سزارین به دنیا آمده است، زمانی که نوزاد شروع به تنفس می‌کند، موقعیتی که نوزاد نسبت به بدن مادر نگه داشته می‌شود و غیره.

چرا والدین باید بستن یا دوشیدن بند ناف را به تاخیر بیندازند؟

رسانه‌های اجتماعی مملو از ادعاهایی هستند مبنی بر این که بستن بند ناف با تأخیر در زمان تولد، باعث تولد فرزندان سالم‌تری خواهد شد، اما شواهد به دست آمده از مطالعات پزشکی به روشنی این ادعا را اثبات نمی‌کند. بستن بند ناف با تاخیر موضوع ده‌ها کارآزمایی تصادفی کنترل شده منتشر شده در مجلات پزشکی بوده است. برای نوزادان ترم، بستن بند ناف تاخیری باعث افزایش سطح آهن نوزاد می‌شود و این فایده تا سن ۶ تا ۴ ماهگی ادامه دارد. هرگز به طور قطعی ثابت نشده است که بستن بند ناف تاخیری دارای مزایای سلامتی بلندمدت برای نوزادان ترم است. با این حال، بستن بند ناف با تأخیر مزایای پزشکی ثابت شده‌ای برای نوزادان نارس دارد، که در آن بروز چندین عارضه پزشکی مرتبط با نوزدان نارس را کاهش می‌دهد. بستن بند ناف با تاخیر به یک روش استاندارد برای نوزادانی تبدیل شده است که بدون عارضه به دنیا می‌آیند، مانند نوزادان ترم که زایمان طبیعی داشتند. هیچ اتفاق نظری بین جوامع پزشکی در مورد مدت زمان تاخیر وجود ندارد: کالج آمریکایی زنان و زایمان (ACOG)  30 تا ۶۰ ثانیه را توصیه می‌کند کالج پرستاری ماماهای آمریکا (ACNM) توصیه می‌کند ۲ تا ۵ دقیقه، سازمان بهداشت جهانی (WHO) 1 – 3 دقیقه توصیه می‌کند.

چرا بحث در مورد تاخیر در بستن بند ناف وجود دارد؟

تقریباً همه موافق هستند که خون بند ناف ارزشمند است، اما بحث‌های زیادی در مورد چگونگی دسترسی به بهترین ارزش برای نوزاد، خانواده نوزاد و سلامت عمومی وجود دارد. یک انتخاب این است که والدین تصمیم بگیرند که بند ناف را بلافاصله پس از تولد نوزاد بسته و تا حد امکان خون بند ناف را برای نگهداری در بانک خون بند ناف جمع‌آوری کرد. انتخاب دیگر، تأخیر بستن برای چند دقیقه است، در این صورت احتمالاً نمی‌توان خون بند ناف را جمع‌آوری کرد، چه به این دلیل که از بند ناف تخلیه شده و یا به دلیل لخته شدن خون در بند ناف.

تنها اجماع کلی، تأخیر ۳۰ تا ۶۰ ثانیه و سپس جمع‌آوری خون بند ناف است که با توصیه‌های متخصصان زنان و زایمان ایالات متحده مطابقت دارد. در مورد اهدای خون بند ناف برای بیماران پیوندی، ترجیحاً توصیه می‌شود تأخیر در بستن بندناف کوتاه باشد. هنوز اطلاعات روشنی در مورد میزان انتقال خون بند ناف به نوزاد برای فواید سلامتی کودک وجود ندارد.

چرا دوشیدن بند ناف بحث برانگیز است

اگر چه دوشیدن بند ناف یک روش شناخته شده در میان متخصصین بارداری و زایمان است، اما هنوز مسئله بحث برانگیزی است. زیرا برای نوزادان نارس خطراتی را به همراه دارد. نگرانی اصلی این است که وارد کردن سریع خون به داخل شکم نوزاد، فشار خون نوزاد را بالا می‌برد و می‌تواند به رگ‌های خونی کوچک در مغز آسیب برساند. این عارضه خونریزی داخل بطنی (IVH) نامیده می‌شود. نوزادان نارس نیز در معرض خطر ابتلا به خونریزی داخل بطنی هستند و مطالعات نشان داده است که وقتی نوزادان مقداری از خون بند ناف خود را دریافت می‌کنند، کمتر به خونریزی داخل بطنی (IVH) مبتلا می‌شوند. پس اینجا پارادوکسی (تضادی) برای میزان خون بند ناف برای نوزادان نارس به وجود می‌آید:

نوزادان نارس از خون بند ناف برای جلوگیری از IVH سود می‌برند، اما اگر خون بند ناف خیلی سریع به بدن نوزاد تحویل داده شود می‌تواند باعث IVH شود. آنچه محققان در مورد دوشیدن بند ناف می‌دانند این است که شیردوشی بند ناف به اندازه بستن بند ناف به طور کامل مورد مطالعه قرار نگرفته است و نتایج آن هنوز قابل اتکا، استناد و تعمیم نیست.

تحقیقات در زمینه دوشیدن بندناف

مدیریت بند ناف و تهویه خود به خود یا کمکی به طور هماهنگ بر میزان انتقال خون جفت به نوزاد تأثیر می‌گذارد. اخیراً مشخص شده است که شروع تنفس‌های خود به خود و باز شدن بستر عروق ریوی نوزاد از عوامل کلیدی در انتقال خون جفت هستند.

ورید اجوف تحتانی (IVC) و افزایش جریان قدامی در مجرای وریدی و ورید کبدی در طول دم، هنگامی که تنفس نوزاد شروع می‌شود، انبساط ریه، جریان خون ریوی را افزایش می‌دهد و باعث بازگشت خون وریدی ریوی به بطن چپ (به عنوان منبع جدید) به جای بازگشت به وریدی نافی (به عنوان منبع قدیمی جریان خون نوزاد) می‌شود. ضربان قلب نوزاد زمانی که برون ده قلب به سرعت بالا می‌رود، تثبیت می‌شود. در مقابل، بستن بند ناف زودرس (ECC) برون ده قلبی را در نوزادانی که آپنه دارند و هیپوکسیک هستند کاهش می‌دهد. محدود کردن افزایش برون ده قلبی، نوزاد را در معرض ترکیب ایسکمی و هیپوکسی قرار می‌دهد، زیرا برون ده قلبی بالاتر پیامدهای هیپوکسمی را کاهش می‌دهد.

در یک مطالعات جدید در سال ۲۰۲۱ میلادی، محققان به طور تصادفی ۱۰ مرکز پزشکی در سه کشور را به دو گروه تقسیم کردند. اگر نوزادی لنگان (دارای دررفتگی لگن)، با مشکل تنفسی یا پوستی مایل به آبی (سیانوز) به دنیا می‌آمد، بند ناف بلافاصله بسته می‌شد و بریده می‌شد. در گروه دیگر، بند ناف قبل از بریده شدن، چهار بار دوشیده می‌شد. سپس بیمارستان‌ها در نیمه راه مطالعه؛ روش‌های خود را تغییر دادند.

پس از تجزیه و تحلیل نتایج برای بیش از ۱۷۰۰ نوزاد، محققان دریافتند که نوزادانی که بند ناف خود را دوشیده بودند، کمتر به اکسیژن اضافی یا سایر کمک‌های تنفسی نیاز دارند، این نوزادان همچنین کمتر دچار آسیب مغزی به نام انسفالوپاتی هیپوکسیک می‌شوند که ناشی از کمبود اکسیژن به مغز قبل یا اندکی پس از تولد است.

در تجزیه و تحلیل پیگیری جریان خون در بیش از ۲۰۰ نوزاد، محققان دریافتند در نوزادانی که دوشش بند ناف داشته‌اند، نتایج نشان داد که جریان خون بهبود یافته است. احتمالاً این نتیجه تا حدودی به دلیل افزایش حجم خون و جریان خون به قلب، ریه‌ها و مغز نوزادان است. این نوزادان همچنین دارای سطوح کمی بالاتر هموگلوبین، (پروتئینی که اکسیژن را در خون انسان حمل می‌کند) نسبت به نوزادانی که بند ناف آن‌ها به سرعت قطع شده، داشتند.

مداخله پزشکی در مورد دوشیدن بندناف؛ سریع و ساده است و نیازی به تجهیزات ندارد، به این معنی که ممکن است به راحتی در مکان‌هایی با منابع پزشکی محدود نیز انجام شود. اما این عمل می‌تواند به سلامت برخی از نوزادان آسیب برساند.

مطالعه دیگری که در سال ۲۰۱۹ میلادی پایان یافت، نشان داد که دوشیدن بند ناف احتمال خونریزی مغزی را در نوزادان نارس، آن‌هایی که در کمتر از هفته ۳۲ بارداری به دنیا می‌آیند، افزایش می‌دهد.

حدود ۱۰ کارآزمایی بالینی تصادفی‌سازی و کنترل‌شده (RCT) وجود دارد که تأثیر دوشیدن بند ناف را بر روی گروه‌های بزرگی از نوزادان آزمایش کرده است. همچنین چندین «متاآنالیز» در مورد دوشیدن بند ناف وجود داشته است که در آن‌ها محققان داده‌های حاصل از مطالعات متعدد در اندازه‌های مختلف را برای به دست آوردن یک نمای کلی آماری ترکیب کردند. در مطالعاتی که بر ضد بستن فوری بند ناف انجام شده است؛ دوشیدن بند ناف فواید قابل سنجشی را برای نوزادان نارس نشان داده است. این موارد شامل:

• افزایش فشار خون هموگلوبین
• برون ده ادرار
• اکسیژن رسانی به مغز
• کاهش خطر ابتلا به خونریزی داخل بطنی (IVH)
• کاهش بیماری مزمن ریوی (اندازه‌گیری شده بر اساس نیاز به اکسیژن)
• انتروکولیت نکروزان کمتر و کاهش نیاز به تزریق است.

فواید دوشیدن بند ناف

تاخیر در رشد شناختی، مشکلات رفتاری و کاهش رشد حرکتی در کودکان مبتلا به کمبود آهن مشاهده می‌شود. کمبود آهن ممکن است با مدیریت بند ناف و تزریق جفتی در هنگام زایمان کاهش یابد. نتایج در نوزادان نارس دریافت کننده دوشیدن بندناف (UCM) متفاوت است. برخی مطالعات افزایش سطح فریتین و هموگلوبین را گزارش می‌کنند. نیاز به انتقال خون در گروه دوشیدن بند ناف سالم (I-UCM) در مقایسه با نوزادان که بستن بند ناف زودرس (ECC) را داشتند، کمتر بود.

تا کنون مشخص نشده که آیا دوشیدن بندناف بریده شده در مقابل بند ناف سالم مقدار متفاوتی از انتقال خون را به بدن نوزاد می‌رساند یا خیر. دوشیدن بند ناف دست نخورده (I-UCM) در نوزادان ترم حجم بیشتری از خون را در مقایسه با دوشیدن بند ناف بریده شده (C-UCM) فراهم می‌کند. علاوه بر این، هر چه طول بند ناف بیشتر باشد، حجم خون بیشتری به نوزاد منتقل می‌شود. دوشیدن بند ناف بریده شده در مقایسه با گروه نوزادی که بستن زودهنگام بندناف را داشته‌اند، عوارض نوزادان را کاهش نداده و سطح هموگلوبین را نیز در ۱۰۶ نمونه نوزاد نارس متولد شده در هفته ۳۵ بارداری کاهش نداده است. یک مطالعه تصادفی کنترل شده نشان داد که دوشش بند ناف سالم (I-UCM) 48 ساعت پس از تولد منجر به سطوح هموگلوبین و هماتوکریت بالاتر در مقایسه گروه بستن بند ناف زودرس (ECC) شده است.

نتایج تحقیقات در مورد دوشیدن بندناف در نوزادان نارس

آزمایشات بسیار کمی دوشیدن بند ناف را با بستن بند ناف تأخیری مقایسه کرده‌اند. یک مطالعه در مورد دوشیدن بند ناف برای نوزادان نارس هشدارهایی را در مورد ایمنی این روش اعلام کرده است. گروهی در بیمارستان زنان و نوزادان شارپ مری توس در سن دیگو، آزمایش بالینی دوشیدن بند ناف در مقابل بستن بند ناف تأخیری را راه‌اندازی کردند که برای بررسی ۱۵۰۰ نوزادی که در کمتر از هفته ۳۲ بارداری متولد شده بودند، برنامه‌ریزی شد. این کارآزمایی پس از ثبت نام ۴۷۴ نوزاد، به دلیل میزان بالای خونریزی داخل بطنی شدید در گروه نوزادان با دوشش بند ناف متوقف شد.

در تمام کودکان بررسی شده در این مطالعه ، بروز خونریزی شدید داخل بطنی گزارش شد. این نتایج شامل در گروه نوزادان با دوشیدن بند ناف ۸ درصد و در مقابل ۳ درصد در گروه بستن بند ناف تاخیری بوده است. در میان نوزادان نارس که در هفته ۲۳ تا ۲۷ بارداری به دنیا آمدند، میزان خونریزی داخل بطنی شدید در گروه دوشش بند ناف ۲۲ درصد بود در حالی که فقط ۶ درصد در گروه بستن بند ناف با تاخیر بودند.

پس از این مطالعه، برخی از متخصصان زنان و زایمان مخالف دوشیدن بند ناف برای نوزادان نارس هستند. هنوز ابهامات زیادی در مورد دوشیدن بند ناف وجود دارد و مهمتر از این که محققان نمی‌دانند که آیا می‌توان این کار را برای نوزادان نارس به طور ایمن انجام داد یا خیر. در مورد این که آیا دوشیدن بند ناف باید قبل یا بعد از بستن بند ناف انجام شود، اتفاق نظر وجود ندارد.

تنوع بسیار زیادی در نحوه دوشیدن بند ناف توسط گروه‌های مختلف وجود دارد. پارامترهای تغییرپذیر عبارت هستند از:

• این که بند ناف چقدر باید طول داشته باشد (معمولاً ۲۰ سانتی‌متر است)
• چند بار فشار دادن خون به سمت نوزاد (معمولاً ۳-۴) باید صورت گیرد.
• سرعت فشار دادن خون به سمت شکم نوزاد چقدر باید باشد.

این امکان وجود دارد که اصلاح روش دوشیدن بند ناف منجر به نتایجی شود که نه تنها بی‌خطر هستند، بلکه برای نوزادان نیز سودمند هستند. هنوز یک نیاز پزشکی برآورده نشده برای مداخله‌ پزشکی به نوزادانی که نارس به دنیا می‌آیند و تعیین مقداری خون بند نافی که باید به نوزاد بدهند، وجود دارد. به خصوص اگر آن نوزادان نیاز به احیا داشته باشند و منتظر ماندن برای بستن بند ناف تاخیری نباشد.

پزشکان در مورد دوشیدن بند ناف چه توصیه‌هایی دارند؟

یک مطالعه مروری در خصوص مدیریت بند ناف برای نوزادانی که در کمتر از هفته ۳۴ بارداری به دنیا می‌آیند توسط کمیته ارتباط بین‌المللی احیا، گروه ویژه حمایت از زندگی نوزادان (ILCOR) منتشر شده است. در این مطالعه محققان ۴۲ کارآزمایی تصادفی‌سازی و کنترل‌شده را که شامل ۵۷۷۲ نوزاد بودند، بررسی کردند. آن‌ها به این نتیجه رسیدند که شواهد فعلی برای راهبردهای انتقال خون بند ناف ضعیف است و تحقیقات بیشتری مورد نیاز است: «ه نظر می‌رسد که بستن بند ناف با تأخیر با فوایدی برای نوزادانی که کمتر از ۳۴ هفته به دنیا می‌آیند مرتبط است. دوشیدن بند ناف نیاز به شواهد بیشتری برای تعیین فواید یا مضرات بالقوه دارد. استراتژی ایده آل مدیریت بند ناف برای نوزادان نارس هنوز ناشناخته است، اما بستن زودهنگام ممکن است مضر باشد.

سخن آخر

بر اساس مطالعات اخیر، دوشیدن بند ناف در نوزادانی که با وضعیت سلامتی ضعیف متولد می‌شوند، نویدبخش است. اما قبل از این که این عمل برای استفاده حتی در شرایط اضطراری توصیه شود، تحقیقات بیشتری لازم است. برای اکثر نوزادان، بستن بند ناف تاخیری احتمالاً بهترین شیوه خواهد بود.

والدین آینده باید با پزشک خود در مورد آخرین مطالعات پزشکی در مورد بست تاخیری بند ناف و دوشش بند ناف مشورت کنند. بهتر است از قبل تحقیقات خود را انجام دهید و برنامه‌ای برای نحوه مدیریت زایمان کودک خود داشته باشید، اما همیشه باید به خاطر داشته باشید که اگر نیاز پزشکی ایجاد شود، تیم پزشکی ممکن است مجبور شود به یک رویه خارج از برنامه روی بیاورد که ممکن است مطابق با شرایط از قبل تعیین شده پیش نروند.