انواع عفونت مغزی مننژیت، راه‌های انتقال و درمان
مننژیت Meningitis التهاب لایه‌های محافظ اطراف مغز و نخاع است در اصطلاح پزشک به این لایه‌های محافظ مننژ گفته می‌شود. باکتری‌ها، ویروس‌ها، قارچ‌ها، انگل‌ها و شرایط غیرعفونی می‌توانند باعث مننژیت شوند. علائم این عارضه عفونی شامل تب، سردرد شدید، سفتی گردن، حالت تهوع، استفراغ و حساسیت به نور و گیجی است. علائم کلاسیک مننژیت در بزرگسالان تب، سردرد و سفتی گردن است، اما تمام افراد مبتلا همه علائم را ندارند. معمولا ًنوزادان و کودکان ممکن است استفراغ کنند، با بدخلقی رفتار کنند، خوب غذا نخورند، کمبود انرژی داشته باشند و به سختی از خواب بیدار شوند. در طب سنتی به ممنژیت، سرسام و یا آماس سر می‌گفتند.
مننژیت چیست؟
مننژیت التهاب ناحیه اطراف مغز و نخاع (مننژ) است، التهاب پرده اطراف مغز و نخاع که مننژ نام دارد را ممنژیت می‌گویند و گاهی اوقات از آن به عنوان مننژیت نخاعی نیز نام برده می‌شود.
مننژها از مغز و نخاع در برابر آسیب محافظت می‌کنند و پشتیبانی و حفظ ساختار آن را فراهم می‌کنند. این لایه‌های محافظتی حاوی اعصاب، عروق خونی و مایع محافظ (مایع مغزی نخاعی) هستند. بیماری‌های عفونی مانند ویروس‌ها و باکتری‌ها و شرایط غیرعفونی مانند سرطان یا آسیب‌های سر، می‌توانند باعث مننژیت شوند.
مننژیت نخاعی چیست؟
مننژیت نخاعی در واقع همان مننژیت است و نام دیگری برای توصیف التهاب مننژهای اطراف مغز و نخاع است.
مننژیت آسپتیک چیست؟
مننژیت آسپتیک هر موردی از مننژیت است به استنثای ممنژیت ناشی از عفونت باکرتیایی؛ در واقع طی ارزیابی ممنژیت اسپتیک، مایع اطراف مغز و ستون فقرات (CSF) عاری از باکتری مولد ممنژیت است. این بدان معنی است که یا رشد باکتری‌های ایجاد کننده مننژیت دشوار است یا این که مورد مننژیت توسط باکتری ایجاد نشده است. شایع‌ترین علت مننژیت آسپتیک، عفونت ویروسی است.
تفاوت بین مننژیت و آنسفالیت چیست؟
تفاوت بین مننژیت و آنسفالیت در محل التهاب است. مننژیت التهاب پوشش محافظ مغز و نخاع است و آنسفالیت التهاب خود مغز است.
انواع مننژیت چیست؟
انواع مننژیت معمولاً به دلیل علت یا مدت زمانی که علائم را بروز می‌کنند، نامگذاری می‌شوند. آنها عبارت هستند از:
- مننژیت باکتریایی
- مننژیت ویروسی
- مننژیت قارچی
- مننژیت انگلی التهاب ناشی از نفوذ برخی انگل‌ها است که مننژیت ائوزینوفیلیک یا مننگوآنسفالیت ائوزینوفیلیک (EM) نیز نامیده می‌شود.
- مننژیت آمیبی اولیه (PAM): مننژیت می‌تواند توسط آمیبا Naegleria Fowleri ایجاد شود.
- مننژیت آسپتیک ناشی از دارو (DIAM): به ندرت، برخی داروها باعث مننژیت آسپتیک ناشی از دارو (DIAM) می‌شوند. داروهای ضد التهابی غیر استروئیدی (NSAIDS) و آنتی‌بیوتیک‌ها شایع‌ترین علل DIAM هستند.
- مننژیت مزمن: زمانی که مننژیت یک ماه یا بیشتر طول بکشد، مننژیت مزمن نامیده می‌شود.
- مننژیت حاد: مننژیت باکتریایی اغلب حاد است، به این معنی که علائم شدید هستند و به طور ناگهانی ظاهر می‌شوند.
چه کسانی در معرض افزایش خطر ابتلا به مننژیت هستند؟
سن، محل زندگی یا مسافرت به مناطقی خاص و برخی شرایط سلامتی می‌تواند خطر ابتلا به مننژیت را افزایش دهد:
- افرادی که زیر ۵ سال سن دارند. حدود ۷۰ درصد از تمام موارد مننژیت باکتریایی بر کودکان زیر ۵ سال تأثیر می‌گذارد.
- افرادی که سیستم ایمنی ضعیفی داشته باشند. اگر فرد HIV یا سرطان داشته باشد، اگر پیوند عضو یا مغز استخوان دریافت کرده باشد و یا اگر داروهایی مصرف می‌کند که سیستم ایمنی را سرکوب می‌کنند، ممکن است، سیستم ایمنی ضعیفی داشته باشد و ریسک ابتلا به ممنژیت در این افراد بیشتر است.
- افرادی در یک محیط گروهی مانند یک خوابگاه یا کالج زندگی می‌کنند.
- افرادی که نشت مایع مغزی – نخاعی CSF داشته باشند.
- اشخاصی که طحال نداشته باشند یا طحال آنها آسیب دیده داشته باشد.
- اشخاصی که در مکان‌هایی زندگی کنند یا به مکان‌هایی سفر کنند که بیماری‌های عفونی که باعث بروز مننژیت می‌شوند در آن مناطق شایع هستند.
- افرادی که عفونت مزمن بینی و گوش، ذات الریه پنوموکوکی یا عفونت خونی گسترده داشته باشند.
- اشخاصی که آسیب به سر، آسیب مغزی تروماتیک (TBI) یا آسیب نخاعی داشته باشند.
- افرادی دارای بیماری سلول داسی شکل هستند.
- افرادی که با اختلال مصرف الکل زندگی می‌کنند.
علائم مننژیت چیست؟
علائم مننژیت در نوزادان می‌تواند متفاوت از کودکان و بزرگسالان باشد. در مننژیت باکتریایی، تب، سردرد و سفتی گردن ممکن است به طور ناگهانی ایجاد شود و وضعیت بیمار به سرعت بدتر شود.
علائم مننژیت در کودکان و بزرگسالان چیست؟
- سفتی گردن
- حالت تهوع یا استفراغ
- حساسیت به نور (فوتوفوبیا)
- گیجی یا تغییر وضعیت ذهنی
- کمبود انرژی (بی حالی)، خواب آلودگی شدید یا مشکل در بیدار شدن از خواب
- کمبود اشتها
- لکه‌های گرد کوچک که شبیه راش (پتشی) هستند.
علائم و نشانه‌های مننژیت در نوزادان چیست؟
ممکن است کودک علائم مننژیت مشابه بزرگسالان (مانند سردرد، سفتی گردن و حالت تهوع) را تجربه نکند و تشخیص علائم در کودک حتی ممکن است سخت باشد. برخی از علائم مننژیت که می‌تواند در نوزادان به دنبال آنها بود، عبارت هستند از:
- برآمدگی در نقطه نرم (فونتانل) روی سر نوزاد
- بد غذا خوردن
- خواب آلودگی یا بیدار شدن از خواب
- پاسخ‌های کم انرژی یا کندتر (بی حالی)
علائم اضافی مننژیت آمیب
فرد مبتلا به این نوع ممنژیت ممکن است علائم دیگری از مننژیت آمیب را چند روز پس از علائم اولیه تجربه کند:
- توهمات
- از دست دادن تعادل
- عدم توجه یا تمرکز
چگونه می‌توان متوجه ابتلا به مننژیت شد؟
فقط پزشک می‌تواند مننژیت را تشخیص دهد. اگر فردی مشکوک به این است که مننژیت دارد، باید با پزشک خود مشورت کند یا به نزدیکترین مرکز اورژانس مراجعه کند.
مننژیت چقدر دردناک است؟
مننژیت می‌تواند باعث سردردهای شدید شود که ممکن است بسیار دردناک باشد. درد ممکن است به پشت یا سایر نقاط بدن سرایت کند. همچنین ممکن است تقریباً غیرممکن باشد که فرد گردن خود را به جهت‌های خاصی حرکت دهد. برخی از افراد علائم کمتر قابل توجهی دارند، بنابراین اگر علائم مننژیت وجود دارد، الزاماً بیمار نباید منتظر درد شدید باشد تا به پزشک خود مراجعه کند.
چه چیزی باعث مننژیت می‌شود؟
بیماری‌های عفونی (ناشی از چیزی مضر از خارج از بدن) و شرایط غیر عفونی می‌توانند باعث بروز مننژیت شوند. عوامل عفونی باکتری‌ها، ویروس‌ها، قارچ‌ها، انگل‌ها و آمیبا Naegleria Fowleri هستند. علل غیرعفونی شامل بیماری‌ها، برخی داروها و شرایط دیگر می‌باشند.
علل مننژیت باکتریایی
- استرپتوکوک پنومونی
- استرپتوکوک گروه B
- نایسریا مننژیتید
- هموفیلوس آنفولانزا
- لیستریا مونوسیتوژنز
- اشریشیا کولی E. coli)
- مایکوباکتریوم توبرکلوزیس
علل مننژیت ویروسی
- انتروویروس‌های غیر فلج اطفال
- اوریون
- هرپس ویروس‌ها (از جمله آن‌هایی که باعث مونونوکلئوز، آبله مرغان و زونا می‌شوند).
- سرخک
- آنفولانزا
- آربوویروس‌ها، مانند ویروس نیل غربی
- ویروس کوریومننژیت لنفوسیتی
علل مننژیت قارچی
- کوکسیدیوئیدها
- علل مننژیت انگلی (مننژیت ائوزینوفیلیک)
- Angiostrongylus Cantonensis.
- Baylisascaris Procyonis.
- Gnathostoma Spinigerum.
علل مننژیت آمیبی (PAM)
آمیب نیجلریا فولِری(Naegleria Fowleri) باعث مننژیت آمیبی می‌شود.
علل مننژیت غیر عفونی
- لوپوس اریتماتوز سیستمیک (لوپوس)
- برخی داروها مانند NSAID ها و آنتی‌بیوتیک‌ها
- جراحت سر
- جراحی مغز
چگونه افراد به مننژیت مبتلا می‌شوند؟
بسته به این که علت مننژیت عفونی باشد یا خیر، راه‌های زیادی برای ابتلا به مننژیت وجود دارد:
- از یک بیماری مسری که از شخص آلوده به فرد دیگر منتقل می‌شود، مانند نوع ویروسی یا باکتریایی
- از مواد غذایی آلوده به عوامل عفونی
- از شنا کردن و یا نوشیدن در آب آلوده به فاکتورهای بیماری‌زای عفونی
- از قارچ‌های موجود در محیطی که فرد در آن تنفس می‌کند.
- به عنوان یک عارضه از بیماری‌های غیرعفونی مانند سرطان یا لوپوس
- در نتیجه آسیب سر یا جراحی مغز
- به عنوان عارضه جانبی مصرف یک دارو
آیا مننژیت مسری است؟
خود مننژیت (تورم مننژها) مسری نیست، اما برخی از علل بروز آن مسری هستند. بیشتر علل باکتریایی و ویروسی مننژیت می‌تواند از فردی به فرد دیگر منتقل شود. فرد نمی‌تواند سایر علل مننژیت را از شخص دیگری دریافت کند.
مننژیت چگونه تشخیص داده می‌شود؟
پزشک با انجام یک معاینه فیزیکی، سؤال از بیمار در مورد علائم و آزمایش مایع مغزی نخاعی (CSF) مننژیت را تشخیص می‌دهد. پزشکان همچنین ممکن است از بیمار بپرسند که آیا در اطراف افراد مبتلا به بیماری‌های خاصی بوده‌اند یا اخیراً به مسافرت رفته‌اند، پزشک ممکن است از بیمار نمونه خون یا مدفوع بگیرند، ممکن است با استفاده از سواب از مخاط بینی یا گلوی بیمار نمونه‌برداری کند و یا تصویربرداری از مغز بیمار را تجویز کند.
مایعات فیزیکی جهت تشخیص ممنژیت
در ۷۰ درصد موارد در بزرگسالان مبتلا به مننژیت باکتریایی، گرفتگی یا خشکی پس گردن گزارش می‌شود. علائم مشهود دیگر بر وجود مننژیت علامت کرنیگ، برودژینسکی و فشار تکانه‌ای می‌باشد.
- تست کرنیگ: فرد در حالت طاق باز خوابیده، سپس پزشک مفصل ران و زانو او را ۹۰ درجه خم می‌کند در فرد سالم این درجه از انعطاف طبیعی است اما در افراد مبتلا به مننژیت درد مانع از خم شدن راحت مفصل ران و زانو شده و این کشش را محدود می‌کند. در اصلاح فرد مبتلا به مننژیت علامت کرنیگ مثبت دارد.
- تست برودژینسکی: فرد در حالت طاق باز خوابیده، سپس پزشک گردن شخص مشکوک به مننژیت را با دست به سمت بالا خم می‌کند، اگر فرد مبتلا به مننژیت باشد مفصل زانو و ران به صورت غیرارادی خم می‌شود.
- تست فشار تکانه‌ای: از فرد مشکوک به مننژیت خواسته می‌شود تا سرش را به سرعت به چپ و راست بچرخاند، اگر چرخش موجب شد تا سردرد بیمار بدتر شود احتمال مننژیت بالاتر می‌رود.
تست کرنیگ و برودژینسکی حساسیت بالاتری برای تشخیص مننژیت نسبت به آزمایش فشار تکانه‌ای دارند و معمولاً در بیماری‌های دیگر این نشانه‌ها دیده نمی‌شود.
چه آزمایشاتی برای تشخیص مننژیت انجام می‌شود؟
برخی از آزمایشاتی که پزشک ممکن است برای تشخیص مننژیت استفاده کند عبارت هستند از:
- سواب بینی یا گلو: پزشک از یک سوآب (آبسلانگ با نوک نرم شبیه گوش پاک کن) برای گرفتن نمونه از بینی یا گلوی بیمار استفاده می‌کند. آزمایشگاه، نمونه را برای علائم عفونت آزمایش می‌کند.
- تست پنچری کمری (پونکسیون کمری) و یا ضربه زدن به ستون فقرات: پزشک یک سوزن را در قسمت پایین کمر بیمار وارد می‌کند تا نمونه‌ای از مایع مغزی نخاعی (CSF) را جمع‌آوری کند. آزمایشگاه، نمونه CSF بیمار را برای علائم عفونت آزمایش می‌کند.
- آزمایشات خون: پزشک با سوزن از بازوی بیمار نمونه خون می‌گیرد. آزمایشگاه خون بیمار را برای علائم عفونت بررسی می‌کند.
- پزشک همچنین می‌تواند از سی تی اسکن یا ام آر آی برای گرفتن عکس از مغز و جستجوی التهاب در سر بیمار استفاده کند. این تصویربرداری گاهی اوقات اسکن مغز نامیده می‌شود.
- نمونه مدفوع: یک نمونه از مدفوع بیمار را به آزمایشگاه جهت بررسی علائم عفونت ارسال می‌شود.
مننژیت چگونه درمان می‌شود؟
درمان مننژیت به علت آن بستگی دارد. آنتی‌بیوتیک‌ها برای درمان مننژیت باکتریایی و ضد قارچ‌ها برای درمان مننژیت قارچی استفاده می‌شوند. از داروهای ضد ویروسی می‌توان برای درمان برخی از علل ویروسی مننژیت استفاده کرد. علل غیر عفونی مننژیت با رسیدگی به بیماری یا آسیب زمینه‌ای درمان می‌شوند. هیچ درمان خاصی برای سایر علل عفونی مننژیت وجود ندارد. ممکن است از داروها برای کاهش التهاب یا تسکین علائم استفاده شود.
چه داروهایی برای درمان مننژیت استفاده می‌شود؟
داروها و سایر روش‌های درمانی که ممکن است برای درمان مننژیت استفاده شوند عبارت هستند از:
- آنتی بیوتیک برای مننژیت باکتریایی
- داروی ضد قارچ برای مننژیت قارچی
- داروی ضد ویروسی برای موارد خاصی از مننژیت ویروسی، مانند ویروس هرپس و آنفولانزا
- کورتیکواستروئیدها، مانند دگزامتازون یا پردنیزون، برای کاهش التهاب
- مسکن‌ها
- مایعات IV برای هیدراته نگه داشتن بدن بیمار
چه مدت پس از درمان مننژیت احساس بهتری خواهم داشت؟
فرد مبتلا ممکن است ظرف چند روز تا یک هفته پس از شروع درمان مننژیت، احساس بهتری داشته باشد. بهبودی کامل می‌تواند هفته‌ها تا ماه‌ها طول بکشد.
چگونه می‌توان روند مننژیت را کاهش داد؟
بهترین راه برای کاهش خطر ابتلا به مننژیت، انجام اقدامات احتیاطی ساده برای محافظت از خود در برابر بیماری‌های عفونی است که اغلب باعث بروز مننژیت می‌شوند. واکسن زدن، استفاده از مواد غذایی ایمن و شستن دست‌ها چند راه برای کاهش خطر ابتلا به بیماری‌های عفونی هستند. پزشک ممکن است استفاده از آنتی‌بیوتیک‌ها را برای جلوگیری از عفونت در شرایط خاص توصیه کند.
واکسن‌ها
واکسن‌های زیادی وجود دارد که به جلوگیری از عفونت‌های باکتریایی و ویروسی که می‌تواند منجر به مننژیت شود کمک می‌کنند. برخی از آنها فقط به گروه‌های سنی خاص یا سایر افراد در معرض خطر داده می‌شود. پزشک واکسن مناسب را براساس نوع مننژیت تجویز می‌کند:
- واکسن‌های ضد باکتری: واکسن‌های بیماری مننگوکوک، بیماری پنوموکوک، هموفیلوس آنفلوآنزا سروتیپ b (Hib) و سل همگی به محافظت از بیمار در برابر عفونت‌های باکتریایی که می‌توانند منجر به مننژیت شوند کمک می‌کنند. واکسن سل در کشورهایی که سل شایع است استفاده می‌شود. این به طور گسترده در جاهای دیگر استفاده نمی‌شود.
- واکسیناسیون علیه ویروس‌ها: واکسن‌های آبله مرغان، آنفولانزا، سرخک و اوریون به محافظت از بیمار در برابر عفونت‌های ویروسی که می‌تواند منجر به مننژیت شود کمک می‌کند.
- آنتی‌بیوتیک‌های پیشگیرانه: پزشک می‌تواند آنتی بیوتیک‌های پیشگیرانه (pro-fa-LAK-tik) را برای کمک به جلوگیری از عفونت باکتریایی در صورت خطر بالا تجویز کند. اگر فردی یکی از نزدیکانش (مثل فردی که با او زندگی می‌کند) مبتلا به مننژیت شده است یا در اطرافش افراد زیادی زندگی می‌کنند و احتمال سرایت ناقلین بیماری در محیط زیاد است باید در مورد آنتی‌بیوتیک‌های پیشگیرانه مننژیت با پزشک خود مشورت کند.
راه‌های دیگر برای کمک به پیشگیری از مننژیت
افراد می‌توانند خطر ابتلا به مننژیت را با چند عادت ساده برای محافظت از خود و دیگران در برابر بیماری‌های عفونی کاهش دهند:
- دست‌های خود را مرتب با آب و صابون بشویند. شستن کامل دست‌ها به ویژه پس از استفاده از سرویس بهداشتی، قبل و بعد از تهیه غذا یا صرف غذا، پس از تماس با مدفوع (حیوان یا انسان) و پس از باغبانی یا کار با ماسه یا خاک بسیار مهم است.
- هنگام سرفه یا عطسه دهان و بینی خود را بپوشانند.
- سطوحی که اغلب لمس می‌شوند را ضد عفونی کنند.
- هنگامی که فردی مبتلا به یک بیماری مسری است از تماس با دیگران خودداری کند. اگر نمی‌تواند از دیگران دوری کند، استفاده از ماسک ممکن است به جلوگیری از گسترش بیماری کمک کند. وسایل شخصی (مانند لیوان) را با افراد دیگر به اشتراک نگذارد.
- از شنا کردن یا نوشیدن آبی که ممکن است آلوده باشد خودداری کند. برای شستشوی بینی از آب مقطر یا تصفیه شده استفاده کند.
- آماده‌سازی غذای ایمن را تمرین کنند: افراد باید غذاها را در دمای ایمن فریز کرده و بپزند. تمام میوه‌ها و سبزیجات را پوست کنده یا کاملاً بشویند. سطوح و ظروف آماده‌سازی غذا را پس از استفاده با آب و مایع ظرفشویی بشویند.
- گوشت و غذاهای دریایی را نیم پز یا نپخته نخورند.
- شیر غیر پاستوریزه ننوشند یا غذای تهیه شده از شیر غیر پاستوریزه میل نکنند.
- با استفاده از دافع حشرات تایید شده توسط سازمان بهداشت برای کنه‌ها و پشه‌ها و پوشاندن پوست در معرض تا آنجا که می‌توانند در خارج از منزل، خطر نیش حشرات را کاهش دهند. پس از قرار گرفتن در مناطق جنگلی یا مناطق با چمن بلند، احتمال وجود کنه‌ها را بررسی کند.
- با استفاده از ماسک در مناطق پر گرد و غبار مانند مناطق دارای ساخت و سازها و ماندن در داخل منزل در هنگام طوفان گرد و غبار، خطر ابتلا به عفونت‌های قارچی را کاهش دهد. اگر در مناطقی زندگی می‌کند که عفونت‌های قارچی رایج است، اقدامات احتیاطی بیشتری انجام دهد.
- اگر فرد باردار است، توصیه‌های پزشک را در مورد غذاهایی که باید اجتناب کند را دنبال کند و در مورد آزمایش استرپتوکوک گروه B و نحوه جلوگیری از انتقال عفونت به نوزاد در هنگام تولد با پزشک خود مشورت کند.
- هنگام سفر، از قبل در مورد خطر ابتلا به بیماری‌های عفونی که در مقصد سفر رایج است مطالعه کرده و راه‌های کاهش ابتلا به آن عفونت‌ها را یاد بگیرد.
اگر فردی مبتلا به مننژیت شد در انتظار چه چیزی باشد؟
چشم انداز مننژیت بستگی به این دارد که چه چیزی باعث آن شده است، چقدر شدید است و چقدر زود درمان می‌شود. اگر فرد مبتلا به سرعت تحت درمان قرار بگیرد، معمولاً می‌توان بهبودی کامل را انتظار داشت، هرچند ممکن است زمان زیادی طول بکشد تا فرد دوباره احساس خوبی داشته باشد.
ممکن است فرد مبتلا به مننژیت مجبور شود چند روز در بیمارستان بماند و درمان ممکن است حتی پس از رفتن به خانه ادامه یابد. فرد مبتلا باید با پزشک برای بررسی نگرانی‌های سلامت پایدار در تماس باشد.
مننژیت چقدر طول می‌کشد؟
مننژیت ویروسی می‌تواند در عرض یک هفته خود به خود از بین برود. علائم مننژیت باکتریایی یا قارچی ممکن است چند روز تا یک هفته یا بیشتر پس از درمان ادامه داشته باشد. بهبودی کامل ممکن است هفته‌ها تا ماه‌ها طول بکشد و برخی افراد مشکلات سلامتی طولانی‌مدت یا دائمی دارند.
اثرات دراز مدت مننژیت
تحقیقات نشان می‌دهد که ۱۰ تا ۲۰ درصد از افرادی که مننژیت داشته‌اند، مشکلات سلامتی طولانی‌مدتی دارند. مننژیت باکتریایی بیشتر از سایر انواع مننژیت اثرات سلامتی پایدار دارد. اثرات بلند مدت عبارت هستند از:
- کاهش بینایی یا شنوایی
- مشکل در حافظه و تمرکز
- صرع
- مسائل حرکتی و تعادلی
- مشکلات رفتاری یا مشکلات یادگیری در کودکان
- آرتروز
- آسیب اندام
- از دست دادن انگشتان دست، پا یا دست و پا به دلیل سپسیس
عوارض مننژیت چیست؟
مننژیت باکتریایی گاهی منجر به سپسیس (گند خونی) می‌شود، وضعیتی که در آن بدن به عفونت پاسخی تهدید کننده حیات می‌دهد. سپسیس می‌تواند باعث آسیب بافت، عروق خونی و اندام شود. در موارد شدید سپسیس ممکن است اندام‌های بیمار از کار بیفتند یا ممکن است پزشکان مجبور شوند انگشتان دست، پاها یا اندام‌ها را بردارند. لکه‌های قرمز صاف روی پوست بیمار که شبیه بثورات پوستی هستند (پتشی) می‌توانند نشانه سپسیس ناشی از مننژیت باکتریایی باشند.
آیا می‌توان از مننژیت، جان سالم به در برد؟
خوشبختانه بله، افراد مبتلا به مننژیت می‌توانند از اکثر انواع و اَشکال مننژیت زنده بمانند، اگر چه مننژیت یک بیماری بسیار جدی است و نیاز به درمان فوری دارد. میزان بقای مننژیت باکتریایی، کشنده‌ترین اشکال رایج مننژیت، حدود ۹۰ درصد است. در حالی که عفونت با آمیب Naegleria Fowleri بسیار نادر است، افراد کمی از مننژیت آمیب جان سالم به در می‌برند.
چه زمانی برای مننژیت باید به پزشک مراجعه کرد؟
افرادی که گمان می‌کنند به مننژیت مبتلا شده‌اند و اگر فرد گمان می‌کند در تماس نزدیک با کسی که مننژیت یا عفونت Hib داشته است باید فوراً به پزشک مراجعه کنند. مننژیت باکتریایی یک وضعیت اورژانس پزشکی است که می‌تواند به سرعت بدتر شود. اگر فرد یا کودک علائم مننژیت را دارد باید به نزدیکترین مرکز اورژانس مراجعه کند.
چه سوالاتی باید از پزشک در مورد مننژیت پرسید؟
- من چه نوع مننژیتی دارم؟
- کودک من به چه نوعی از مننژیت مبتلاست؟
- به چه درمانی نیاز خواهم داشت؟
- چگونه می‌توان علائم مننژیت خود را مدیریت کنم؟
- چه زمانی باید درمان مننژیت را پیگیری کنم؟
- چه علائم و نشانه‌هایی از مننژیت باید مرا ترغیب کنند که به اورژانس مراجعه کنم؟
- چگونه می‌توانم از ابتلای مجدد به مننژیت جلوگیری کنم؟
- آیا در درازمدت مننژیت مشکلی ایجاد خواهد کرد؟
- آیا مننژیت من به دیگران منتقل می‌شود؟
- چگونه می‌توان مننژیت را در خانه آزمایش کرد و تشخیص داد؟ به یاد داشته باشید هیچ راهی برای آزمایش مننژیت در خانه وجود ندارد. فقط معاینه و آزمایشات انجام شده توسط یک پزشک می‌تواند مننژیت را تشخیص دهد.
سخن آخر
مننژیت یک بیماری غیر معمول است که می‌تواند به سرعت زندگی افراد را تهدید کند. اگر فرد بیمار فوراً تحت درمان قرار بگیرد، شانس زیادی برای بهبودی کامل دارد. اگر علائم مننژیت وجود دارد، مهم است که فوراً به پزشک مراجعه شود.