بررسی انواع کیست درموئید در دوران جنین، کودکی، بزرگسالی و بارداری
در این مقاله قصد داریم تا شما مخاطب گرامی را با انواع کیست درموئید آشنا کنیم. این کیست‌ها ممکن است در هر دوره‌ای از زندگی فرد ظهور کنند؛ دوران جنینی، کودکی، نوجوانی، بزرگسالی و حتی در دوران بارداری ممکن است بانوان باردار را تحت تاثیر قرار دهد. در این مقاله هر آن چه که باید درباره کیست‌ها درمویید بدانید را گردآوری کردیم از علل بروز این کیست‌ها در قسمت‌های مختلف بدن و از روش‌های درمان آن، پس با پینو بیبی همراه باشید.
کیست درموئید چیست؟
کیست درموئید(Dermoid Cyst) یک نوع توده غیرسرطانی است و ممکن است در انواع مختلف از بافت‌های پوستی ایجاد شود. این توده معمولاً حاوی بافت‌های متنوعی مانند مو، پوست، غدد چربی است و گاهی حتی بافت‌های دیگری مثل دندان و استخوان نیز می‌تواند داشته باشد.
کیست درمویید اغلب به صورت یک توده نرم و قابل حرکت در زیر پوست ظاهر می‌شود. این توده ممکن است به دلیل بزرگی یا دیگر مشکلات مرتبط با آن نیاز به درمان داشته باشد. در صورتی که کیست درمویید دردناک بوده و یا مشکلات دیگری برای شخص ایجاد کند، ممکن است پزشکان اقدام به جراحی یا تخلیه کیست کنند. مشاوره و بررسی توسط پزشک متخصص پوست یا جراح پوست می‌تواند به تشخیص و درمان صحیح کیست درمویید کمک کند.
علائم کیست درموئید
کیست درموئید ممکن است بدون علائم خاصی و به صورت اتفاقی تشخیص داده شود. اما در برخی از موارد، ممکن است افراد علائم و نشانه‌هایی را تجربه کنند. علامت معمول‌کیست درموئید، وجود توده‌ای نرم و قابل حرکت زیر پوست است. این توده ممکن است به صورت گوی نمایان شود. در برخی از موارد، ممکن است کیست درموئید به دلیل فشار بر روی بافت‌های اطراف یا التهابات مرتبط با آن باعث درد و ناراحتی شود.
علاوه بر این منطقه پوستی که کیست درموئید در آن قرار دارد ممکن است متورم و قرمز شود. در برخی موارد، باکتری‌ها می‌توانند به داخل کیست وارد شوند و سبب بروز عفونت شوند، که این مسئله باعث درد، تورم و تب در محل توده می‌شود. در موارد نادر، کیست درموئید می‌تواند بافت‌های دیگری مانند دندان، استخوان، عصب و غیره را در خود داشته باشد که ممکن است به مشکلات خاصی منجر شود.
انواع کیست‌های درموئیدی
همان طور که پیش از این اشاره شد،کیست‌های درموئیدی می‌توانند در انواع مختلفی از بافت‌های پوستی و یا جسم مشابه پیدا شوند و معمولاً از بافت‌های متنوعی مانند مو، پوست، غدد چربی و گاهی بافت‌های دیگری مثل دندان و استخوان تشکیل شده‌اند. برخی از انواع کیست‌های درموئیدی عبارت هستند از:
کیست درموئیدی پوستی: این نوع کیست درموئیدی در لایه‌های بیرونی پوست شکل می‌گیرد و ممکن است باعث تشکیل یک توده نرم و قابل حرکت زیر پوست شود.
کیست درموئیدی در موهای سر: این نوع کیست درموئیدی در میان موهای سر شکل می‌گیرد. این توده ممکن است با مواد متنوعی مانند مو، پوست و غدد چربی پر شده باشد.
کیست درموئیدی در دندان: در برخی موارد نادر، کیست درموئیدی در دندان‌ها شکل می‌گیرد و ممکن است به دلیل وجود بافت‌های مختلفی در دندان شکل غیرمعمولی داشته باشد.
کیست درموئیدی در استخوان: این نوع کیست درموئیدی در استخوان‌ها شکل گرفته و بافت‌های متنوعی مانند استخوان و غدد چربی را در خود دارد.
کیست درموئیدی در دیگر بافت‌ها: در برخی موارد نادر، کیست درموئیدی ممکن است در بافت‌های دیگری مثل عصب‌ها یا بافت‌های عمیق‌تر پوست شکل گیرد.
مهمترین نکته در این رابطه این است که این کیست‌ها معمولاً غیرسرطانی هستند، اما ممکن است به دلیل بزرگی اندازه، درد، التهاب یا عوارض دیگر نیاز به درمان داشته باشند.
آیا کیست‌های درموئیدی تنها در سر و گردن رشد می‌کند؟
کیست‌های درموئیدی به طور عمده در مناطقی از بدن که بافت‌های پوستی و جسم مشابه دارند مانند سر و گردن شکل می‌گیرند. این مناطق شامل پوست صورت، سر، گردن و حتی سفت و سخت‌ترین مناطق مانند داخل جمجمه می‌شوند.
با این حال، کیست‌های درموئیدی تنها در سر و گردن رشد نمی‌کنند. این کیست ممکن است در سایر مناطق بدن نیز شکل بگیرد، اگر چه این اتفاق نادرتر است. به عنوان مثال، برخی گزارشات پزشکی حاکی از این است که کیست‌های درموئیدی در مناطق مانند تخمدان، بیضه، پشت، دست، پا و حتی داخل بافت‌های عمیق‌تر بدن نیز ممکن است شکل بگیرند.
کیست درموئید ستون فقرات
کیست درموئیدی در ستون فقرات یک مورد نادر و غیرعادی است. همان طور که پیش از این اشاره شد کیست درموئید یک نوع توده خوش‌خیم است که معمولاً در بافت‌های پوستی ایجاد می‌شود. اما وقتی کیست درموئیدی در ستون فقرات یا مناطق داخلی شکل می‌گیرد، معمولاً با عنوان توده توصیف می‌شوند و نه کیست. این توده‌ها ممکن است در بافت‌های داخلی مانند ستون فقرات یا مناطق دیگر بدن پیدا شوند.
این توده‌ها به طور معمول بی‌خطر هستند و معمولاً به دلیل اندازه یا مکان خود در ستون فقرات به عنوان یک مشکل جدی در نظر گرفته نمی‌شوند. با این حال، ممکن است این توده‌ها در برخی موارد نیاز به درمان داشته باشند، به ویژه اگر به دلیل بزرگی اندازه یا فشار بر روی ساختارهای اطراف بدن، سبب مشکلاتی نظیر درد، تنش عصبی یا تخریب بافت‌های داخلی شوند.
درموئید پری اوربیتال
درموئید پری‌اوربیتال(Periorbital Dermoid) یک نوع کیست درموئیدی است که در نزدیکی منطقه چشمی و محیط چشم، به ویژه پری‌اوربیتال یا دور چشم‌ها، شکل می‌گیرد. منطقه پری اوربیتال در نزدیکی چشم و اطراف آن واقع شده است. این منطقه شامل منطقه‌هایی از پوست و بافت‌های نرم اطراف چشم، مثل پوست پلک‌ها و بافت‌های چشمی است که کار حفاظت از چشم را بر عهده دارد.
درموئید پری‌اوربیتال عمدتاً یک توده نرم و قابل حرکت در نزدیکی چشم‌ها است که معمولاً بی‌خطر است و به صورت عمده تاثیری بر بینایی ندارد. این توده ممکن است از زمان تولد یا در دوران کودکی شکل گیرد.
اگر در مورد درموئید پری‌اوربیتال نگران هستید یا تغییراتی در منطقه چشمی خود مشاهده کرده‌اید، بهتر است به پزشک متخصص چشم مراجعه کنید. پزشک می‌تواند با کمک سونوگرافی یا تصویربرداری CT توده را بررسی کرده و در مورد این که آیا نیاز به درمان دارید یا خیر تصمیم‌گیری کند. در موارد نادر، اگر کیست بسیار بزرگ شود یا به دلیل فشار بر روی ساختارهای داخلی مشکلاتی ایجاد کند، ممکن است جراحی مورد نیاز باشد.
کیست‌های درموئید تخمدان
کیست‌های درموئید تخمدان یک نوع کیست تخمدانی است. این کیست‌ها ممکن است شامل مایع یا مواد جامد باشند و اغلب غیرسرطانی هستند. این نوع کیست‌ها ممکن است به دلیل تغییرات هورمونی یا عوامل دیگری ایجاد شوند و معمولاً بی‌خطر هستند. در بسیاری از موارد، کیست‌های درموئید تخمدان به صورت تصادفی در تصاویر تشخیصی مانند سونوگرافی یا MRI در طول بررسی‌های پزشکی یا بارداری کشف می‌شوند.
در برخی موارد نادر، این کیست‌ها ممکن است به دلیل بزرگی اندازه، درد، تنش عصبی، تغییر در دوره قاعدگی، یا مشکلات دیگر نیاز به درمان داشته باشند. در این صورت، پزشک ممکن است توصیه به برداشت کیست یا درمان‌های دارویی کند.
آیا کیست درموئید تخمدان خطرناک است؟
بیشتر کیست‌های درموئید تخمدان غیرسرطانی (بی‌خطر) هستند و به عنوان توده‌های تخمدانی شناخته می‌شوند. این کیست‌ها در اغلب موارد به خودی خود به مشکلی خاصی منجر نمی‌شوند. این نوع کیست‌ها ممکن است به دلیل تغییرات هورمونی یا ایجاد علائم ناخوشایندی مانند درد شکمی، فشار در منطقه تخمدانی، یا تغییر در دوره قاعدگی، نیاز به درمان داشته باشند.
با این حال، در برخی موارد نادر، کیست‌های درموئید تخمدان ممکن است به دلیل بزرگی اندازه و یا تغییرات در خود کیست مشکلاتی برای بیمار ایجاد کنند. در این صورت پزشک متخصص به درمان توده اقدام خواهد کرد. درمان معمولاً شامل برداشت کیست تخمدان یا مصرف داروها می‌شود.
چه عاملی سبب بروز کیست درموئید در دوران جنینی می‌شود؟
بروز کیست درمویید در دوران جنینی بسیار نادر است و علل دقیق آن مشخص نشده است. با این حال، برخی از عوامل و تغییراتی که در دوران جنینی اتفاق می‌افتند، ممکن است به نحوی در تشکیل این کیست تاثیرگذار باشند. در دوران جنینی، توسعه و رشد اندام‌ها و بافت‌ها باید به نحوی صورت گیرد که ساختارهای طبیعی و عادی ایجاد شوند. در صورتی که اشکال خاصی در تشکیل بافت‌ها و اندام‌ها در دوران جنینی ایجاد شود، ممکن است این عوامل به بروز کیست درموئید در کودک منجر شوند.
کیست درموئید در کودکان
کیست درموئید در کودکان نسبت به بزرگترها شیوع کمتری دارد، به هر حال این کیست ممکن است در هر سنی ظاهر شود. علت دقیق بروز کیست درموئید در کودکان نامعلوم است. این توده‌ها معمولاً خود به خود تشکیل می‌شوند و معمولاً خطرناک نیستند. در برخی مواقع، این کیست‌ها ممکن است از نظر ظاهری باعث ناراحتی شده و یا سبب بروز عفونت در کودکان شوند که در این صورت به عنوان یک مشکل پزشکی مطرح می‌شوند. در این صورت، ممکن است پزشک توصیه به جراحی برای برداشتن کیست داشته باشد.
مهمترین نکته در مورد کیست درمویید در کودکان این است که هرگز نباید کیست درمویید توسط کودک دستکاری شده و سر باز کند، این کار باعث ایجاد عفونت و مشکلات جدی دیگری خواهد شد. بهتر است در این رابطه با پزشک کودک‌تان مشورت کرده و دستورات و مشاوره‌های او را دنبال کنید.
علت بروز کیست درموئید در کودکان
کیست درموئید در کودکان نوعی توده خوش‌خیم (غیرسرطانی) است که معمولاً در ناحیه‌های از بدن که شامل مو، پوست، ناخن و گاهاً دندان است، ایجاد می‌شود. علت دقیق بروز کیست درمویید در کودکان ناشناخته است، اما برخی عوامل و فرضیات وجود دارند:
مشکلات جنینی: یکی از فرضیات برای بروز کیست درموئید در کودکان این است که ممکن است بروز مشکلاتی در حین رشد کودک در دوران جنینی به ایجاد این توده‌ها منجر شود.
عوامل ژنتیکی: وجود سابقه خانوادگی کیست درموئید ممکن است نشان دهنده نقش عوامل ژنتیکی در بروز این توده‌ها باشد. در برخی خانواده‌ها، این مشکل به صورت وراثتی انتقال پیدا می‌کند.
تشکیل دندان‌ها: کیست درموئید معمولاً بافت‌های مختلفی مثل مو، پوست، ناخن، و گاهی دندان را درگیر می‌کنند. این توده‌ها ممکن است در زمان تشکیل دندان‌ها در کودکان، در مکان‌های نادری ایجاد شوند. این دندان‌ها به عنوان «دندان درموئید» شناخته می‌شوند.
عوامل مختلف درونی: در برخی مواقع، بافت‌هایی مثل موها و پوست می‌توانند در نواحی مختلف بدن کودکان جمع شده و به عنوان عوامل محرک برای تشکیل کیست درموئید عمل کنند.
عوامل محیطی: برخی عوامل محیطی ممکن است نقش مهمی در بروز کیست درمویید داشته باشند. این عوامل می‌توانند شامل تغذیه، تماس با مواد شیمیایی و تغییرات در سطح هورمون‌ها باشند.
با این حال، بیشتر کیست‌های درموئید در کودکان بی‌خطر هستند و نیاز به درمان فوری ندارند مگر این که مشکلات خاصی ایجاد کنند.
آیا کیست درموئید در کودکان قابل پیشگیری است؟
کیست درموئید در کودکان معمولاً نوعی توده خوش‌خیم (غیرسرطانی) است که بیشتر از آن که نیازمند پیشگیری باشد، نیازمند تشخیص و مراقبت‌های درمانی است زیرا این توده‌ها معمولاً به عنوان توده‌های تصادفی و بی‌خطر شناخته می‌شوند و در اکثر موارد ناگهانی و بی‌دلیل بروز کرده و به دید یک مشکل بزرگ به آنها نگاه نمی‌شود. با این حال، توصیه‌های زیر ممکن است به کاهش خطر بروز کیست درموئید یا کاهش مشکلات مرتبط با آن کمک کند:
پیشگیری از آسیب به نواحی موثر: اجتناب از آسیب به پوست، مو، ناخن و دندان‌های کودکان می‌تواند به کاهش مشکلات مرتبط با کیست درموئید کمک کند. به عنوان مثال، مراقبت مناسب از پوست و ناخن‌ها و ایجاد یک محیط پوستی سالم می‌تواند به کاهش عفونت‌ها کمک کند.
مراقبت‌های دندانی: اگر تشکیل دندان‌ها در نواحی غیرعادی اتفاق بیفتد، مراقبت‌های دندانی مناسب و مراجعات به دندان‌پزشک ممکن است به کاهش مشکلات مرتبط با کیست درموئید کمک کند. در همین رابطه مقاله چگونه دندان‌های کودک خود را سالم نگه داریم؟ را مطالعه بفرمایید.
مراقبت‌های پزشکی: اگر شما نگرانی خاصی در مورد ایجاد کیست درموئید در کودک خود دارید، بهتر است با پزشک متخصص مشورت کرده تا تشخیص دقیقی دریافت کنید و اقدامات لازم را انجام دهید.
در ادامه به مواردی که به شکل غیرمستقیم از ایجاد کیست درمویید در کودکان جلوگیری می‌کند، اشاره می‌کنیم:
صرف مواد غذایی متنوع: مصرف مواد غذایی متنوع در کودکان و تنوع در رژیم غذایی، برای تأمین انواع مختلف مواد غذایی و ویتامین‌ها بسیار مهم است. در همین رابطه «چه ویتامین‌های برای رشد کودک لازم است؟» را مطالعه بفرمایید.
مصرف مقدار کافی میوه و سبزیجات: میوه‌ها و سبزیجات، حاوی آنتی‌اکسیدان‌ها و مواد مغذی مهمی هستند که به سلامت پوست و سایر بافت‌ها در کودکان کمک می‌کنند.
مصرف مناسب آب: نوشیدن آب به مقدار کافی به حفظ سلامت پوست و انجام عملکردهای بدنی مهم کمک می‌کند.
مراقبت از پوست: مراقبت مناسب از پوست از جمله استفاده از محافظت‌کننده‌های پوست مانند کرم ضد آفتاب و تمیز و سالم نگه داشتن پوست می‌تواند به حفظ سلامت پوست کودک کمک کند. برای کسب اطلاعات بیشتر مقاله «نکاتی برای حفظ سلامت نوزاد و مراقبت از آن» را مطالعه نمایید.
چه کسانی بیشتر در معرض ابتلا به کیست‌های درموئید قرار دارند؟
کیست‌های درموئیدی معمولاً به صورت تصادفی و بدون علت مشخصی در افراد شکل می‌گیرند، اما در برخی افراد ممکن است عواملی باعث افزایش احتمال ابتلا به این نوع کیست‌ها شوند. عوامل و شرایطی که می‌توانند احتمال ابتلا به کیست‌های درموئیدی را افزایش دهند عبارت هستند از:
ژنتیک: در برخی موارد، این کیست‌ها ممکن است در خانواده‌ها به ارث رسیده شوند. اگر یکی از والدین یا اقوام نزدیک شما این نوع کیست‌ها را داشته باشند، احتمال ابتلا به آنها در شما افزایش می‌یابد.
جنسیت: برخی از تحقیقات نشان داده‌اند که زنان به طور عمومی بیشتر از مردان در معرض ابتلا به کیست‌های درموئیدی قرار دارند.
سن: این نوع کیست‌ها معمولاً در سنین جوانی تا میانسالی ظاهر می‌شوند، اما ممکن است در هر سنی رخ دهند.
شرایط هورمونی: تغییرات هورمونی مثل بارداری، تغییرات در دوره قاعدگی، استفاده از داروهای هورمونی مثل درمان هورمون جایگزین(HRT) و مبتلا شدن به سندرم تخمدان پلی‌کیستیک(PCOS) می‌توانند احتمال ایجاد کیست‌های درموئیدی را افزایش دهند.
ترمیم زخم: در برخی موارد، کیست‌های درموئیدی ممکن است به دلیل آسیب یا جراحی در سطح پوست ایجاد شوند.
آیا کیست درموئید بدخیم هم وجود دارد؟
کیست درموئید در اغلب موارد نوعی توده خوش‌خیم و غیرسرطانی است و به صورت عمده به خودی خود بدخیم نمی‌شود. اما در برخی موارد نادر، ممکن است کیست درموئیدی دچار تغییرات خطرناک شده و به سرطان تبدیل شود. این تغییرات ندرتاً رخ می‌دهند و احتمال بروز این اتفاق بسیار کم است.
به هر حال، اگر شما یا کسی دیگر علائم نگران‌کننده‌ای مثل تغییر در اندازه، شکل یا سرعت رشد کیست درموئیدی را تجربه می‌کنید، بهتر است به پزشک معالج خود مراجعه کرده و تشخیص دقیق و توصیه‌های لازم را از او دریافت کنید. همچنین در صورت داشتن کیست درموئید به طور منظم برای بررسی و نظارت سلامت پوست خود به پزشک متخصص پوست مراجعه کنید.
کیست‌های درموئید و بارداری
کیست‌های درموئیدی معمولاً غیرسرطانی و بی‌خطر هستند و در اغلب موارد تاثیری بر بارداری ندارند. اگر خانمی باردار شود و کیست درموئیدی داشته باشد، احتمالاً بدون مشکل، بارداری را تجربه خواهد کرد. با این حال، در برخی موارد نادر، ممکن است کیست درموئیدی در طول بارداری به مشکلاتی منجر شود:
درد: در برخی موارد، اگر کیست درموئیدی بزرگ باشد یا به دلیل فشار روی بافت‌های اطراف درد ایجاد کند، ممکن است مادر در طول بارداری احساس درد و ناراحتی داشته باشد.
تورم: کیست درموئیدی بزرگ می‌تواند منجر به تورم بافت منطقه و ایجاد ناراحتی در خانم باردار شود.
خروج کیست: در برخی موارد نادر، کیست درموئیدی ممکن است به دلیل ترمیم زخم یا فشار بارداری بدون جراحی و کاملاً اتفاقی خارج شود.
در هر صورت، اگر خانم بادار دچار کیست درموئیدی یا هر مشکل دیگری شود، بهترین راه‌حل این است که با پزشک معالج و متخصص زنان و زایمان مشورت کند. پزشک می‌تواند مشکلات را ارزیابی کرده و به طور مناسب برای حفظ سلامتی مادر و جنین تدابیر لازم را اتخاذ کند.
علل ایجاد کیست درموئید در جنین
کیست درموئیدی در جنین بسیار نادر است و حتی وجود آن در جنین‌های به دنیا آمده و حتی در نوزادان نیز بسیار نادر است. علل ایجاد کیست درموئیدی در جنین ممکن است به دلیل تغییرات ژنتیکی و اختلالات جنینی باشد. این تغییرات معمولاً به صورت اتفاقی و ناگهانی رخ می‌دهند و عوامل دقیق آنها مشخص نشده‌اند. البته وجود برخی عوامل محیطی و عفونی می‌تواند در ایجاد کیست درموئیدی در جنین نقش داشته باشند.
عوامل ژنتیکی: وراثت و ژنتیک می‌توانند نقش مهمی در ایجاد کیست درموئیدی در جنین داشته باشند. در برخی موارد، این تغییرات ژنتیکی از پدر یا مادر به جنین انتقال پیدا می‌کنند.
عوامل محیطی: درصورتی که مادر باردار به مدت طولانی در معرض مواد شیمایی قرار بگیرد احتمال ایجاد کیست درموئید در جنین افزایش پیدا می‌کند.
عفونت: برخی از عفونت‌ها در دوران بارداری می‌توانند به ایجاد تغییرات ناخواسته در جنین و اندازه کیست‌ها منجر شوند.
توجه داشته باشید که کیست‌های درموئیدی در جنین به ندرت تشخیص داده می‌شوند.
درمان کیست درموئید
درمان کیست درموئید با توجه به اندازه، مکان، علائم و ویژگی‌های خاص کیست متغیر است. در اکثر موارد، کیست‌های درموئیدی که کوچک و بی‌علائم هستند و به صورت تصادفی کشف می‌شوند، نیاز به درمان فوری ندارند و ممکن است تنها تحت نظر پزشک قرار بگیرند. این نظارت‌ها معمولاً شامل تصویربرداری مکرر با استفاده از سونوگرافی یا تصویربرداری hsjMRI تا تغییرات در اندازه یا ویژگی‌های کیست پیگیری شود.
در مواردی که کیست درموئیدی علائمی نظیر درد، التهاب، تورم، تغییر در اندازه، یا فشار بر روی ساختارهای اطراف خود ایجاد می‌کند، ممکن است پزشک تصمیم به درمان اختصاصی بگیرد. درمان‌ها شامل:
برداشت کیست: در مواردی که کیست بسیار بزرگ است یا به مشکلاتی مانند درد یا فشار در ناحیه منجر می‌شود، ممکن است جراحی و برداشت کیست مورد نیاز باشد.
درمان دارویی: در برخی موارد، پزشک ممکن است داروهای تجویز کند تا علائمی نظیر درد و التهاب را کاهش دهد.
پیگیری مداوم: معمولاً برای کیست‌های کوچک و بی‌علائم، پیگیری مداوم با تصویربرداری مکرر توسط پزشک معالج تجویز می‌شود تا تغییرات تحت نظر گرفته شده و در صورت لزوم درمان مناسب اعمال شود.
بهترین درمان برای کیست درموئید به ویژگی‌های خاص هر مورد و توصیه‌های پزشک متخصص بستگی دارد. برای دریافت تشخیص دقیق و برنامه درمانی مناسب، همیشه به پزشک متخصص پوست یا متخصص مربوطه مراجعه کنید و نظرات و توصیه‌های او را رعایت کنید.
درمان کیست درموئید با کمک طب سنتی و درمان‌های خانگی
کیست درموئید با رویکردهای طب سنتی یا درمان‌های خانگی قابل درمان نیست و در بسیاری از موارد نیاز به مداخلات پزشکی مدرن دارد. با این حال، برخی افراد ممکن است به عنوان درمان‌های تکمیلی به طب سنتی و یا درمان‌های خانگی به منظور کاهش علائم یا تسکین درد مراجعه کنند. اما قبل از استفاده از هر گونه درمان تکمیلی، بهتر است با پزشک معالج خود مشورت کنید.
بعضی از اقدامات تکمیلی و درمان‌های سنتی شامل موارد زیر است:
استفاده از عصاره گیاهان: گاهی اوقات دم کردن گیاهان خاصی مانند زیره، آویشن یا زنیان به عنوان یک درمان خانگی جهت تسکین درد مورد استفاده قرار می‌گیرد. این گیاهان به عنوان داروهای ضد التهابی و آرام‌بخشی معروف هستند. یک یا دو قاشق زیره یا دیگر گیاهان دارویی مشابه را در یک فنجان آب جوشانده و به مدت چند دقیقه بگذارید تا عصاره‌های مواد به آب منتقل شود. محلول را روی کیست درموئیدی خود بریزید. سپس دستمال یا پارچه را یک دقیقه بر روی کیست بگذارید. از تماس مستقیم محلول گرم با پوست چشم پرهیز کنید. این روند را چند بار در روز تکرار کنید تا به تسکین علائم کمک کند.
استفاده از دمنوش‌های گیاهی و دارویی: بعضی از گیاهان دارویی خواص ضد التهابی دارند و ممکن است به تسکین علائم کمک کنند. این گیاهان می‌توانند به صورت چای یا دمنوش‌های گیاهی مصرف شوند. با این حال، توصیه می‌شود که قبل از استفاده از هر گیاه دارویی، نظر پزشک را جویا شوید.
تغذیه مناسب: تغذیه سالم و منظم می‌تواند به بهبود سیستم ایمنی و مدیریت علائم کمک کند.
طب مکمل: برخی افراد ممکن است به عنوان مکمل درمانی روش‌هایی مانند آکوپانکچر، رفلکسولوژی، یا تکنیک‌های ریلکسیشن روانی (مثل مدیتیشن) روی برخی از نقاط بدن را امتحان کنند.
- طب سوزنی، سوزن درمانی یا آکوپانکچر(Acupuncture) یکی از روش‌های درمانی سنتی در پزشکی چینی است که بر اساس اصول ترتیب و تعادل انرژی در بدن انسان انجام می‌شود. این روش از هزاران سال پیش در چین توسعه یافته و به عنوان یکی از اجزای اصلی پزشکی سنتی چینی شناخته می‌شود. در آکوپانکچر، نقاط خاصی روی سطح پوست به نام نقاط آکوپانکچر یا نقاط فشاری انتخاب می‌شوند و با فشار، تزریق سوزن‌های بسیار نازک و تیز به این نقاط، این مناطق تحریک می‌شوند. آکوپانکچر برای مدیریت درد، کاهش استرس و اضطراب، بهبود خواب، تسکین علائم مرتبط با بعضی از شرایط پزشکی مانند میگرن، درد مفاصل، درمان نازایی و غیره استفاده شود. این تکنیک به عنوان یکی از روش‌های کمکی در پزشکی سنتی چینی به کار می‌رود و معمولاً به ترکیب با سایر روش‌های درمانی توصیه می‌شود.
- انعکاس درمانی، بازتاب شناسی، طب بازتابی یا رفلکسولوژی(Reflexology) یک روش درمانی تکمیلی است که بر اساس این ایده شکل گرفته است که نقاط خاصی در دست‌ها و پاها و دیگر اندام‌ها متصل به سایر سازه‌ها و اعضای بدن هستند و تحریک این نقاط می‌تواند به بهبود سلامتی عمومی انسان کمک کند. این روش اصولی از طریق ماساژ و فشار دادن به نقاط مختلف در دست‌ها و پاها اجرا می‌شود.
- ریلکسیشن (Relaxation) یک وضعیت ذهنی و فیزیکی است که به عنوان یک حالت آرامش بخش شناخته می‌شود. در وضعیت ریلکس، عضلات تن شما کمتر تنش دارند و شما احساس آرامش و رهایی از تنش و استرس می‌کنید. این وضعیت معمولاً با تمرین‌های تنفسی عمیق، تکنیک‌های مدیتیشن، یوگا، موسیقی آرامش‌بخش و یا استفاده از روش‌های دیگری مانند ماساژ به دست می‌آید.
مهمترین نکته این است که هرگز درمان‌های سنتی یا تکمیلی را به عنوان جایگزین درمان‌های پزشکی معتبر قرار ندهید. توصیه‌های پزشک و تشخیص او باید همیشه در اولویت باشند. اگر علائم خود را نادرست تشخیص داده یا اقدام به درمان بدون مشورت با پزشک کنید، ممکن است وضعیت شما تشدید شود یا تاخیر در تشخیص و درمان صورت گیرد.