آزمایشات و گزینه‌های درمانی و مراقبتی برای نوزادان نارس

یک نوزاد نارس در NICU ممکن است نیاز به آزمایش‌های زیادی داشته باشد. برخی از آزمایشات به صورت روتین انجام می‌‌شود. معاینات دیگر ممکن است فقط در صورتی انجام شود که کارکنان NICU فکر کنند ممکن است کودک مشکل سلامتی خاصی داشته باشد. با پینو بیبی همراه باشید تا مراقبت‌های لازم از نوزاد نارس آگاه شوید. در مقاله نوزاد نارس (تولد زودهنگام) می‌توانید از ویژگی‌های این نوع نوزادان و مشکلات و مراقبت از آنها مطلع شوید.

آزمایشات ویژه برای نوزاد نارس

آزمایشات و مراقبت‌های که نوزاد نارس ممکن است به آن نیاز داشته باشد عبارت هستند از:

• نظارت بر تنفس و ضربان قلب

تنفس و ضربان قلب کودک به طور مداوم پیگیری می‌شود. اندازه گیری فشار خون نیز اغلب انجام می‌شود.

• اندازه‌گیری ورودی و خروجی سیالات

تیم مراقبت کودکان در بخش NICU میزان مایعی که کودک شما از طریق شیر خوردن و از طریق ورید دریافت می‌کند را پیگیری می‌کند. این تیم هم چنین میزان مایعی را که کودک شما از طریق پوشک خیس و یا کثیف از دست می‌دهد را پیگیری می‌کند.

• آزمایشات خون

نمونه خون از پاشنه پا و یا قرار دادن سوزن در رگ گرفته می‌شود. این آزمایشات به کارکنان NICU اجازه می‌دهد تا سطوح مواد مهم در خون کودک شما مانند کلسیم و قند خون را از نزدیک مشاهده کنند. نمونه خون نیز ممکن است برای بررسی علائم مشکلاتی مانند کم خونی و یا بیماری‌ها بررسی شود.

پزشک کودک شما ممکن است به پرسنل NICU برای گرفتن نمونه‌های خون زیادی نیاز داشته باشد. در این صورت، کارکنان ممکن است یک لوله نازک را به داخل رگ در کنده بند ناف بریده شده نوزاد وارد کنند. به این ترتیب، کارکنان مجبور نخواهند شد هر بار که به خون نیاز دارند، کودک شما را با سوزن آزار دهند.

• اکوکاردیوگرافی

این آزمایش تصویربرداری سونوگرافی قلب است. مشکلات مربوط به عملکرد قلب را بررسی می‌کند. از امواج صوتی برای ایجاد تصاویر متحرک بر روی صفحه نمایش استفاده می‌کند.

• سونوگرافی

این آزمایش تصویربرداری ممکن است برای بررسی مغز از نظر خونریزی و یا تجمع مایعات انجام شود، یا می‌توان از آن برای بررسی اندام‌های ناحیه معده از نظر مشکلات دستگاه گوارش، کبد یا کلیه استفاده کرد.

• معاینه چشم

یک چشم پزشک ممکن است چشم‌ها و بینایی کودک شما را برای بررسی مشکلات شبکیه چشم بررسی کند. اگر کودک شما مشکلات سلامتی دیگری داشته باشد، ممکن است آزمایشات بیشتری مورد نیاز باشد.

گزینه‌های درمانی برای نوزاد نارس

بخش مراقبت‌های ویژه نوزادانNICU  و یا اتاق کودک مراقبت‌های ویژه، سلامت نوزاد نارس شما را از نزدیک دنبال می‌کند. مراقبت حمایتی برای نوزاد نارس ممکن است شامل موارد زیر باشد:

• قرار گرفتن در انکوباتور

انکوباتور یک اتاقک پلاستیکی محصور است که احتمالاً کودک نارس در آن خواهد ماند. انکوباتور کمک می‌کند تا نوزاد گرم نگه داشته ‌شود و به نوزاد کمک می‌کند دمای بدن خود را ثابت نگه دارد. بعداً، کارکنان NICU ممکن است راهی به شما نشان دهند که با تماس مستقیم پوست به پوست، نوزاد خود را در آغوش بگیرید. این به عنوان «مراقبت کانگورویی» شناخته می‌شود.

• ردیابی علائم حیاتی کودک

ممکن است حسگرهایی به بدن کودک شما چسبانده شود تا فشار خون، ضربان قلب، تنفس و دما را ردیابی کند.

• ونتیلاتور

ممکن است از دستگاهی به نام ونتیلاتور یا دستگاهی به نام CPAP برای کمک به تنفس کودک استفاده شود.

• لوله تغذیه

با گذاشتن لوله تغذیه در ابتدا به نوزاد نارس برای دریافت مواد مغذی کمک می‌شود. ممکن است نوزاد زودرس مایعات و مواد مغذی را از طریق لوله‌ای در ورید دریافت کند. شیر مادر ممکن است بعداً از طریق لوله‌ای که از بینی کودک عبور می‌کند و به معده نوزاد داده می‌شود. هنگامی‌ که کودک به اندازه کافی قوی است که بتواند بمکد، می‌توان اغلب شیردهی با پستان و یا شیر دادن با شیشه را انجام داد.

• دریافت مایعات کافی

کودک زودهنگام هر روز به مقدار مشخصی مایعات نیاز دارد. مقدار دقیق آن به سن و سلامت کودک بستگی دارد. تیم NICU سطوح مایع، سدیم و پتاسیم را به دقت پیگیری می‌کند تا مطمئن شود که سطح مایع بدن نوزاد در حد هدف باقی می‌ماند. اگر مایعات مورد نیاز باشد، از طریق لوله‌ای در ورید داده می‌شود.

• لامپ آبی UV

گذراندن زمان زیر نورهای بیلی روبین برای درمان زردی نوزاد است، ممکن است کودک زیر مجموعه‌ای از چراغ‌های مخصوص قرار گیرد. این چراغ‌ها به سیستم نوزاد کمک می‌کند تا بیلی روبین اضافی را تجزیه کند. این یک ماده زرد رنگ است که اگر کبد نتواند همه آن را پردازش کند در بدن تجمع می‌یابد. کودک در زیر نور چراغ‌ها از ماسک چشم محافظ استفاده می‌کند تا راحت‌تر استراحت کند.

• دریافت خون

برخی از نوزادان نارس نیاز به تزریق خون از اهدا کننده دارند. این می‌تواند به دلیل برخی از مشکلات سلامتی باشد یا به این دلیل که نمونه‌های خون زیادی برای آزمایش گرفته شده است، باشد.

• داروها

داروها ممکن است به دلایل مختلف به کودک داده شود. به عنوان مثال، برخی داروها به عملکرد بهتر ریه‌ها و قلب کمک می‌کنند. بسته به سلامت کودک، داروهایی که دریافت می‌کنند ممکن است شامل موارد زیر باشد:

• سورفکتانت که برای درمان سندرم دیسترس تنفسی استفاده می‌شود.
  • مه ریز یا داروهایی که در رگ برای تقویت تنفس و ضربان قلب داده می‌شود.
  • آنتی بیوتیک برای بیماری ناشی از باکتری یا در صورت وجود خطر ابتلا به چنین بیماری.
  • دیورتیک‌ها، که باعث می‌شوند نوزاد بیشتر ادرار کند تا مایعات اضافی را مدیریت کند.
  • تزریق دارو به داخل چشم برای جلوگیری از رشد رگ‌های خونی جدید که می‌تواند باعث بیماری چشمی ‌رتینوپاتی شود.
  • دارویی که به بستن نقص قلبی به نام مجرای شریانی باز کمک می‌کند.
• عمل جراحی

گاهی اوقات برای درمان مشکلات سلامتی نوزاد نارس نیاز به جراحی است. با تیم مراقبت‌های بهداشتی کودک خود صحبت کنید تا متوجه شوید کدام عوارض ممکن است منجر به جراحی شود. در مورد انواع جراحی که ممکن است برای درمان این مشکلات نیز لازم باشد آشنا شوید.

مراقبت از نوزاد نارس در منزل

علائم زیر به این معنی است که کودک شما آماده رفتن به خانه است:

• می‌تواند بدون حمایت نفس بکشد.
• دمای بدن ثابتی دارد.
• می‌تواند با شیر مادر و یا شیشه شیر تغذیه کند.
• به مرور زمان، نوزاد وزن اضافه می‌کند.

ممکن است بیمارستان قبل از برآورده کردن یکی از این شرایط، به نوزاد اجازه دهد به خانه برود. اما تیم پزشکی و خانواده نوزاد ابتدا باید برنامه‎ای برای مراقبت در منزل و پیگیری مراقبت‌های بهداشتی تنظیم و توافق کنند.

تیم مراقبت‌های بهداشتی کودک به والدین کمک می‌کند تا یاد بگیرید چگونه از کودک نارس خود در خانه مراقبت کنید. قبل از این که کودک بتواند بیمارستان را ترک کند، پرستار کودک و یا یک برنامه ریز ترخیص از بیمارستان ممکن است از والدین نوزاد نارس سوالاتی درباره موارد زیر بپرسد:

• کجا زندگی می‌کنند و با چه کسی زندگی می‌کنند.
• فرزندان دیگری در خانه دارند.
• اقوام و دوستان بالغی که ممکن است به آنها در مراقبت از کودکشان کمک کنند.
• پزشک اولیه نوزاد چه کسی خواهد بود.

شیوه زندگی و درمان‌های خانگی جهت مراقبت از نوزاد نارس

فکر این که نوزاد نارس را از بیمارستان به خانه بیاورند ممکن است باعث ایجاد احساس آرامش، هیجان و اضطراب شدن در والدین شود. برای آماده شدن برای زندگی در خانه می‌توان برخی کارها را زودتر از موعد انجام داد:

• نحوه مراقبت از کودک خود را یاد بگیرند.

قبل از ترک بیمارستان، یک دوره CPR نوزادان را بگذرانند. این می‌تواند جان نوزادانی را که نفس خود را متوقف می‌کنند نجات دهد. والدین باید هر سوالی دارند را از تیم پزشکی کودک خود بپرسند و یادداشت برداری کنند.

• فراهم کردن امکانات لازم

والدین مطمئن شوند که در مراقبت از کودک خود راحت هستند. اگر نیاز به استفاده از مانیتورهای سلامت و یا دادن دارو، اکسیژن یا سایر درمان‌ها به نوزاد خود دارند، این بسیار مهم است. از علائمی ‌مانند مشکلات تنفسی و یا تغذیه بپرسند که باید با پزشک خود تماس بگیرند.

• نحوه تغذیه کودک نارس را یاد بگیرند

در مورد تغذیه کودک زودهنگام از تیم پزشکی در مورد نیاز کودک به تغذیه اضافی سوال کنند. تیم پزشکی و مراقبت ممکن است به والدین پیشنهاد کند که از محصولاتی مانند مکمل‌های تقویت کننده شیر مادر و یا شیر خشک نوزادان نارس استفاده کنند. به خاطر داشته باشند که نوزادان نارس اغلب کمتر غذا می‌خورند و ممکن است نیاز به تغذیه بیشتر از نوزادان ترم داشته باشند. والدین باید ردیابی کنند که کودک چقدر و چند وقت یکبار باید غذا بخورد.

• محافظت از سلامت کودک

نوزادان نارس بیشتر از سایر نوزادان به بیماری‌های جدی مبتلا می‌شوند. والدین باید سعی کنند کودک خود را تا جایی که می‌توانند از مکان‌های شلوغ دور نگه دارند و مطمئن شوند که همه کسانی که با کودک در تماس هستند ابتدا دست‌های خود را بشویند. از افرادی که بیمار هستند بخواهند ملاقات خود را تا بهبودی به تعویق بیندازند.

نوزادان نارس در معرض خطر بیشتری برای ابتلا به یک بیماری جدی به نام عفونت RSV هستند. این بیماری توسط یک ویروس ایجاد می‌شود. ریه‌ها و سایر اندام‌های درگیر در تنفس را تحت تاثیر قرار می‌دهد. پزشک کودک ممکن است دارویی به نام Palivizumab (Synagis) را برای کمک به محافظت از کودک نارس در برابر RSV پیشنهاد کند.

• پیگیری معاینات منظم برای نوزاد نارس

در مورد نیاز کودک به معاینات سلامتی آینده با پزشک اطفال از نوزاد و هر متخصصی صحبت کنند. در ابتدا، ممکن است کودک هر هفته یک و یا دو هفته نیاز به مراجعه به یک پزشک عمومی را داشته باشد. به این ترتیب رشد کودک، نیازهای سلامتی و مراقبت از او می‌تواند از نزدیک زیر نظر گرفته شود.

• واکسناسیون کودک نارس

واکسن‌ها از افراد در برابر بیماری‌های خطرناک محافظت می‌کنند. پیشنهاد می‌شود برای نوزادان نارس که بر اساس سن‌شان از سلامتی پایدار برخوردار هستند، واکسن تزریق شود. تیم مراقبت از کودک ممکن است در مورد برنامه زمانی که کودک باید هر واکسن را دریافت کند، با والدین صحبت کند. تاخیر در این برنامه واکسناسیون معمول است. باید با پزشک کودک مشورت شود تا مطمئن شوند که کودک هر واکسنی را طبق برنامه دریافت می‌کند.

هم چنین مطمئن شوند که سایر اعضای خانواده در خانه درباره واکسن‌های خود از جمله واکسن‌های آنفولانزا و بیماری‌های عفونی به‌ روز هستند. اعضای خانواده و مراقبان بزرگسال نیز باید با پزشکان خود مشورت کنند تا بدانند آیا واکسن سیاه سرفه خود را به روز کرده‌اند یا خیر. اگر باردار هستند، مطمئن شوند که در مورد این واکسن نیز به روز هستند.

• به تاخیر در توسعه و رشد کودک نارس توجه کنند

در ماه‌های آتی، پزشک کودک ممکن است مراقب علائمی ‌باشد که نشان می‌دهد کودک بیش از حد معمول طول می‌کشد تا به نقاط عطف کلیدی برسد. نوزادانی که در معرض خطر چنین تاخیرها و یا ناتوانی‌هایی هستند ممکن است به آزمایشات بیشتری نیاز داشته باشند. ممکن است به خدمات و سیستم‌های پشتیبانی ارجاع داده شوند که می‌توانند کمک کنند، به نام خدمات مداخله زودهنگام معروف هستند. قوانینی که تعیین می‌کند چه کسی می‌تواند از این خدمات استفاده کند، بسته به محل زندگی افراد متفاوت است.

• مقابله و حمایت

مراقبت از نوزاد نارس می‌تواند بسیار خسته کننده باشد. ممکن است والدین نگران سلامتی کودک خود باشند. هم چنین ممکن است احساس عصبانیت، گناه و یا غرق شدن در مشکلات و خستگی‌ها را بکنند. برخی از این نکات ممکن است در این دوران سخت به والدین یا مراقبان کودک نارس کمک کند:

• هر آن چه می‌توانند در مورد سلامت کودک خود بیاموزند. با پزشکان کودک نارس خود صحبت کنند. برای دریافت اطلاعات بیشتر در مورد مراقبت از نوزاد نارس خود، جزوه‌ها، کتاب‌ها و وب سایت‌های مورد اعتماد را مطالعه کنند.
• مراقب خودشان باشند. والدین باید تا جایی که می‌توانند استراحت کنند. هم چنین غذاهای سالم بخورند. والدین قوی‌تر، بهتر می‌توانند از کودک خود مراقبت کنند.
• مادران کودک نارس باید میزان شیردهی خود را افزایش دهند، تا زمانی که کودک قادر به شیر دادن باشد از پمپ سینه استفاده شود. از پرسنل بیمارستان کمک بخواهند. آنها می‌توانند نحوه استفاده از پمپ شیر را به مادر آموزش دهند و لوازم مورد نیاز برای ذخیره شیر را نیز آموزش بدهند.
• کمک دیگران را بپذیرند. اجازه دهند که دوستان و خانواده به آنها کمک کنند. آنها می‌توانند از فرزندان دیگر مراقبت کنند، غذا درست کنند، خانه را تمیز کنند و یا کارهای والدین را انجام دهند. این به والدین کودک نارس کمک می‌کند تا انرژی خود را برای مراقبت از کودک خود ذخیره می‌کنند.
• ایجاد یک دفترچه یادداشت روزانه، جزئیات پیشرفت کودک خود را همراه با افکار و احساسات خود در دفتری یادداشت کنند. ممکن است بخواهند تصاویری از کودک خود را نیز به این دفتر اضافه کنند. به این ترتیب می‌توانند ببینند فرزندشان هفته به هفته چقدر تغییر می‌کند.
• شنوندگان خوبی برای حمایت پیدا کنند. با شریک و یا همسر، دوستان، خانواده یا مراقبان کودک صحبت کنند. مددکار اجتماعی NICU اغلب می‌تواند مفید باشد.

مراقبت از نوزاد نارس یک چالش بزرگ است. علیرغم نگرانی‌ها و مشکلات، از قدرت و توانایی نوزاد نارس در سازگاری با زندگی باید شاد بود و یک جشن کوچک برگزار کرد. زمانی را که می‌توان برای شناخت کودک صرف کرد را گرامی و پاس داشت.

آماده شدن برای قرار ملاقات با نوزاد نارس در NICU

والدین یک نوزاد نارس در بخش مراقبت‌های ویژه نوزادان NICU))، با بسیاری از ارائه دهندگان مراقبت از نوزاد نارس برخورد خواهند اشت. اعضای تیم NICU که از نوزاد مراقبت می‌کنند ممکن است شامل موارد زیر باشند:

• پرستار نوزاد – پرستاری که آموزش‌های ویژه‌ای در زمینه مراقبت از نوزادان نارس و پرخطر دارد.
• پرستار ویژه نوزاد – یک پرستار نوزاد با تجربه که برای کمک به پزشکانی به نام متخصص نوزادان در مراقبت از نوزادان، آموزش‌های اضافی را گذرانده است.
• متخصص اطفال – پزشکی که کودکان را از بدو تولد تا پایان کودکی درمان می‌کند.
• متخصص نوزادان – متخصص اطفال که برای درمان مشکلات سلامتی در نوزادان آموزش دیده است.
• رزیدنت اطفال – پزشکی که برای درمان کودکان آموزش دیده است.
• درمانگر تنفسی – متخصصی که به مراقبت از نوزادان مبتلا به مشکلات مربوط به تنفس کمک می‌کند.
• جراح اطفال – جراحی که برای انجام جراحی برای نوزادان و کودکان آموزش دیده است.
• مددکار اجتماعی – این متخصص می‌تواند به والدین یا مراقبان کودک نارس کمک کند خدماتی را پیدا کنند که ممکن است در طول و بعد از بستری شدن نوزاد در بیمارستان مفید باشد.

در حالت ایده آل، والدین با تیم مراقبت از نوزاد نارس همکاری خواهند کرد. با گذشت زمان، آنها می‌توانند به والدین نشان دهند که چگونه کودک خود را در آغوش بگیرند، تغذیه کنند و از او مراقبت کنند.

سوالاتی که می‌توان از تیم مراقبت نوزاد نارس پرسید

اشکالی ندارد که والیدن از تیم مراقبت NICU هر سوالی در مورد وضعیت کودک خود دارند، بپرسند و یا می‌توانند سؤالات خود را یادداشت کنند و وقتی آماده شدند پاسخ‌ها را دریافت کنند. به عنوان مثال، می‌توانند بپرسند:

• وضعیت سلامتی کودک من چگونه است؟ آیا چیزی تغییر کرده است؟
• این تجهیزات چگونه به کودک من کمک می‌کند؟
• چرا به کودک من دارو می‌دهید؟
• نوزاد من به چه نوع آزمایشاتی نیاز دارد؟

هم چنین می‌توانید بپرسید که چگونه به مراقبت از کودک خود کمک کنید:

• چه زمانی می‌توانم نوزادم را در آغوش بگیرم؟ به من نشان ‌دهید چگونه این کار را انجام دهم؟
• چه زمانی می‌توانم به نوزادم شیر دهم و یا با شیشه شیر او را تغذیه کنم؟
• اگر در مورد مراقبت از نوزادم سوالی دارم با چه کسی تماس بگیرم؟
• آیا می‌توانم یک پتو و یا عکس‌های خانوادگی برای شخصی سازی دستگاه انکوباتور نوزادم بیاورم؟

ممکن است در مورد بردن کودک به خانه نیز سؤالاتی داشته باشید:

• چه زمانی کودک من می‌تواند به خانه بیاید؟
• وقتی در خانه هستیم در مورد مراقبت از کودکم چه چیزهایی باید بدانم؟
• هر چند وقت یک بار نیاز داریم که برای ویزیت‌های بعدی به بیمارستان برگردیم؟

در طول مدتی که نوزادتان در NICU است، با خیال راحت از کارکنان سوالات خود را بپرسید که چگونه می‌توانید بیشتر در مراقبت از کودک خود مشارکت کنید. این کار می‌تواند به شما به عنوان یک والدین جدید اعتماد به نفس بدهد. هم چنین وقتی فرزندتان را به خانه می‌آورید، می‌تواند زندگی را آسان‌تر کند.

سخن آخر

نوزاد نارس نیاز به مراقبت ویژه دارد تا به رشد و شرایط نرمال زندگی خود برگردد. این فرایندی زمان بر است. والدین باید از هر کس که می‌توانند کمک بگیرند تا بتوانند انرژی خود را برای مراقبت از نوزاد نارس ذخیره کنند. هر گونه سوالی دارند از متخصصان بپرسند زیرا باعث می‌شود تا بهتر از کودک مراقبت کنند و درصد خطا خود را کاهش دهند.