دوست‌یابی یک مهارت اجتماعی مهم است که از سنین ابتدایی کودکی آغاز می‌شود. کودکان نیاز دارند که ارتباطات اجتماعی را یاد بگیرند و با دیگران به خوبی ارتباط برقرار کنند. کودکان طی فرایند دوستی بسیاری از مفاهیم زندگی را از دوستان خود می‌آموزند. دوستی در دوران کودکی فرصتی برای کسب تجربه و مهارت برای مقابله با موقعیت‌های واقعی آتی هستند. پذیرش در جمع همسالان می‌تواند یک شاخصه مهم ارزیابی سلامت روحی کودک است. در ادامه تیم متخصص پینو بیبی به چند نکته در این زمینه اشاره خواهد کرد:
ترغیب به اشتراک‌گذاری احساسات: به کودک‌تان یاد دهید که احساسات، علایق و تجربیات خود را با دیگران به اشتراک بگذارند. این کار می‌تواند سبب برقراری ارتباط‌های نزدیک‌تر با همسالان‌شان شود.
تشویق به مشارکت در فعالیت‌ها: کودکان می‌توانند از طریق شرکت در فعالیت‌های گروهی و تیمی، ارتباطات جدیدی برقرار کنند. آن‌ها را به شرکت در بازی‌های گروهی، ورزش‌ها و کلاس‌های هنری تشویق کنید.
برقراری ملاقات‌های اجتماعی: به کودکان اجازه دهید ملاقات‌های دوره‌ای با دوستان‌شان داشته باشند. این کار به آن‌ها کمک کند تا مهارت‌های ارتباطی خود را تقویت کنند.
توسعه مهارت‌های اجتماعی: به کودکان یاد دهید چگونه با دیگران صحبت کنند، فعالانه به سخنان دیگران گوش دهند و توجه کنند و به نظرات دیگران احترام بگذارند.
تشویق به دوستی با افراد مختلف: به کودکان بیاموزید که با افراد متنوعی دوست شوند و از دوستی افراد، با علاقه‌ها و تجربیات متفاوت استفاده کنند.
حل اختلافات: به کودکان بیاموزید چگونه در مواقع اختلاف با دیگران به خوبی صحبت کنند و مشکلات را حل کنند.
الگوی مثبت: به عنوان والدین یا مربیان، شما می‌توانید نمونه‌هایی از رفتارهای اجتماعی مثبت را در محیط از خود نشان دهید تا کودکان از آن‌ها الهام بگیرند.
درک احساسات دیگران: به کودکان بیاموزید که با دیدن جهان از دیدگاه دیگران و درک احساسات آن‌ها، بهتر می‌توانند در ارتباطاتشان عمل کنند.
کمک به تقویت اعتماد‌به نفس: اعتماد به نفس قوی می‌تواند کودکان را به داشتن ارتباطات اجتماعی تشویق کند. کودکان را به تلاش برای ارتقاء مهارت‌های اجتماعی ترغیب کنید.
در نهایت، باید به خاطر داشت که هر کودکی شخصیت منحصر به فردی دارد و به طور طبیعی در برقراری ارتباطات اجتماعی ممکن است تفاوت‌هایی با سایر کودکان هم‌سن خود داشته باشد. باید به کودکان آموزش دهید که در درجه اول برای شخصیت خود احترام قائل بوده و به دیگران احترام بگذارند و آن‌ها را در مسیر رشد اجتماعی‌شان همراهی کنید.
نکاتی که باید در زمینه دوست‌یابی کودکان رعایت کرد
دوست‌یابی کودکان یک فرآیند مهم و حساس است که نیازمند توجه و رعایت برخی نکات است. در ادامه، به نکاتی که در دوست‌یابی کودکان باید رعایت شود اشاره خواهیم کرد:
احترام به تفاوت‌ها: به کودکان یاد دهید که هر فردی می‌تواند دارای تفاوت‌هایی باشد، از جمله: نژاد، مذهب، وضعیت بدنی، علاقه‌ها و استعدادها و لازم است این تفاوت‌ها باید مورد احترام قرار گیرند.
آموزش تعامل مثبت: کودکان را تربیت کنید که با دیگران به شیوه‌های مثبت و مودبانه تعامل کنند. از آن‌ها بخواهید به دیگران احترام بگذارند و نسبت به دیگران، مهربانی و توجه داشته باشند.
آشنایی با نشانه‌های بدیهی دوستی: به کودکان آموزش دهید که رفتار‌هایی مانند به اشتراک گذاری علاقه‌ها، مشارکت در بازی‌ها، و توجه به نحوه‌ی صحبت کردن با دیگران و توجه به حال روحی سایرین نشانه‌هایی از دوستی هستند.
پذیرش رد‌شدن در دوستی: به کودکان یاد دهید که برخی از افراد ممکن است به دلایلی نتوانند دوستی آنان را بپذیرند. به آنان آموزش دهید که این موقعیت‌ها را با احترام قبول کرده و به دنبال برقراری رابطه دوستی با دیگران باشند.
تشویق به کشف علایق مشترک: کودکان را تشویق کنید تا علایق مشترک خود را با دیگران پیدا کنند. این عمل می‌تواند به ایجاد ارتباطات معنی‌دار با سایرین کمک کند.
توسعه مهارت‌های اجتماعی: مهارت‌هایی مانند گوش دادن فعال، مکالمه مناسب، قدرت انطباق و حل تعارض‌ها می‌تواند به کودکان کمک کند تا در روابط دوستانه بهتر عمل کنند.
ترویج همدلی و کمک به دیگران: به کودکان یاد دهید که به دیگران کمک کنند و نسبت به مشکلات و نیازهای دیگران همدلی کنند.
تشویق رفتارهای مثبت: رفتارهای مثبت کودکان را تشویق کنید و آن‌ها را تحسین کنید که به عنوان یک دوست، عملکرد خوبب داشته‌اند.
توجه به موضوع امنیت: اطمینان حاصل کنید که کودکان در محیط‌هایی که در آن‌ها دوست‌یابی می‌کنند، امنیت دارند و هیچ نوع تبعیض یا آزار جسمی یا عاطفی در این محیط‌ها وجود ندارد.
نقش مثبت و الگوی بودن والدین و مربیان: شما به عنوان والدین یا مربیان، نقش مهمی در ترسیم تصویری مثبت از دوستی و روابط اجتماعی دارید. با نشان دادن رفتارهای مثبت و عمل کردن به عنوان الگویی مثبت، کودکان نیز این رفتارها را یاد خواهند گرفت.
در کل، دوست‌یابی کودکان نیازمند صبر، توجه و آموزش است. با ایجاد فرصت‌های مناسب برای تعاملات اجتماعی و آموزش مهارت‌های اجتماعی، کودکان می‌توانند روابط دوستانه مثبتی را تجربه کرده و به افرادی باارزش و مهم تبدیل شوند.
نقش والدین در دوست‌یابی کودکان
نقش والدین در دوست‌یابی کودکان بسیار اساسی و تاثیرگذار است. والدین با ایفای نقش‌های مثبت و سازنده می‌توانند به کودکان کمک کنند تا مهارت‌های اجتماعی، اعتماد به نفس و توانایی برقراری روابط دوستانه را در خود بهبود دهند. در ادامه، نقش والدین در دوست‌یابی کودکان را بررسی می‌کنیم:
الگوی مثبت: والدین به عنوان نمونه‌های اولیه کودکان عمل می‌کنند. با نشان دادن رفتارهای مثبت در برقراری ارتباط با دیگران، ارتباطات مودبانه و احترام به دیگران، کودکان از رفتارهای مثبت آن‌ها الگوبرداری می‌کنند.
آموزش مهارت‌های اجتماعی: والدین می‌توانند مهارت‌های اجتماعی مختلف را به کودکان آموزش دهند، مانند چگونگی شروع یک مکالمه، گوش دادن به دیگران، ابراز احترام و …
تشویق به همدلی و کمک به دیگران: والدین می‌توانند به کودکان یاد دهند که در مواقع مختلف به دیگران کمک کنند و به دیگران همدلی نشان دهند. این مهارت‌ها می‌توانند روابط دوستانه و اجتماعی کودکان را تقویت کنند.
تربیت مهارت‌های حل تعارض: والدین می‌توانند کودکان را تربیت کنند که در مواقع تعارض و اختلاف‌ها با دیگران به طور مثبت و موثر رفتار کنند.
تشویق به فعالیت‌های گروهی: والدین می‌توانند کودکان را تشویق به شرکت در فعالیت‌های گروهی کنند. این فعالیت‌ها به کودکان کمک می‌کنند تا مهارت‌های همکاری، اشتراک‌گذاری و تعامل اجتماعی را تقویت کنند.
ایجاد محیط حمایت‌کننده: والدین می‌توانند محیطی حمایت‌کننده و ایمن برای کودکان ایجاد کنند تا آزادانه احساسات خود را بیان کنند و بدون ترس از نقدها در روابط دوستانه شرکت کنند.
برقراری روابط اجتماعی: والدین می‌توانند فرصت‌های مناسبی را برای دیدارها و فعالیت‌های اجتماعی کودکان فراهم کنند تا آن‌ها از تعامل با همسالان خود لذت ببرند و روابط دوستانه خود را با سایرین تقویت کنند.
گفت‌وگو و پشتیبانی: والدین باید با کودکان در مورد روابط دوستانه و تجربیات‌شان صحبت کنند و از این طریق آنان را پشتیبانی و راهنمایی کنند.
نقش والدین در دوست‌یابی کودکان از اهمیت بالایی برخوردار است. والدین با ارتقاء مهارت‌های اجتماعی و اعتماد به نفس کودکان، می‌توانند به کودکان در داشتن تجربه‌های اجتماعی بهتر کمک کنند و نفش فعالی در ایجاد روابط دوستانه سالم برای کودکان داشته باشند.
چگونه مهارت‌های اجتماعی را به کودکان آموزش دهیم
آموزش مهارت‌های اجتماعی به کودکان یک فرآیند تدریجی و پیچیده است. این مهارت‌ها به طور مستقیم در توانایی کودکان برای برقراری ارتباطات موثر، حل تعارض‌ها و ساختن روابط دوستانه مثبت تأثیر می‌گذارند. در زیر، به نکاتی در رابطه با آموزش مهارت‌های اجتماعی به کودکان اشاره شده است:
نقش مدارس و مراکز آموزشی: در مدارس و مراکز آموزشی، برنامه‌های آموزشی در این رابطه می‌توانند به کودکان کمک کنند تا مهارت‌های اجتماعی را به سادگی بدست آورند. این برنامه‌ها شامل تمرین‌ها و بازی‌های گروهی، نقش‌آفرینی و تمرین در شرایط واقعی ارتباطی می‌شوند.
آموزش مهارت‌های گفت‌وگویی: به کودکان آموزش دهید که چگونه به شیوه‌ای موثر و مودبانه با دیگران گفت‌وگو کنند. تمرین‌های گفت‌وگو و نقش‌آفرینی می‌تواند به ارتقاء توانایی‌های گفت‌وگویی و برقراری مکالمه موثر به کودکان کمک کند.
آموزش حل تعارض: به کودکان یاد دهید چگونه در مواجهه با تعارض‌ها و اختلافات با دیگران رفتار کنند. تمرین حل تعارض‌ها، بهبود توانایی‌های کنترل احساسات و تبادل نظر مؤثر را تقویت می‌کند.
تشویق به همکاری: از طریق بازی‌های گروهی و فعالیت‌های کار تیمی، کودکان را ترغیب به همکاری و به اشتراک گذاری علایقشان با دیگران کنید.
تقویت توجه به حالات روحی دیگران: به کودکان یاد دهید که به حالات روحی دیگران توجه کنند و در مواقع مناسب به آن‌ها توجه کنند. این کار کمک می‌کند تا ارتباط عمیق‌تری با دیگران ایجاد کنند.
نقش‌آفرینی: کودکان می‌توانند از طریق بازی‌ها به نقش‌آفرینی پرداخته و موقعیت‌های اجتماعی مختلف را تجربه کنند و مهارت‌های اجتماعی خود را افزایش دهند.
تشویق به انعطاف‌پذیری: به کودکان آموزش دهید که در مواقعی که به طور موقت انتظارات‌شان برآورده نمی‌شود، انعطاف‌پذیر باشند و با تغییرات تطبیق پیدا کنند.
پیگیری مداوم: آموزش مهارت‌های اجتماعی یک فرآیند پیچیده و مداوم است. با کمک تمرین‌های متنوع و مداوم، مهارت‌های اجتماعی کودکان را تقویت کنید و آن‌ها را با ایجاد شرایط واقعی تجربه کردن این مهارت‌ها یاری دهید.
در کل، آموزش مهارت‌های اجتماعی به کودکان نیازمند صبر، تمرکز و ارتباط نزدیک با آن‌ها است. از طریق مداومت و تمرین‌های مختلف، می‌توانید به کودکان کمک کنید تا مهارت‌های اجتماعی لازم را به طور موثر توسعه دهند.
مشاهده انیمیشن و تقویت دوست‌یابی در کودکان
استفاده از انیمیشن‌ها می‌تواند یک ابزار مؤثر برای تقویت مهارت‌های اجتماعی و دوست‌یابی در کودکان باشد. انیمیشن‌ها به دلیل جذابیت بصری، داستان‌های جذاب و شخصیت‌های جذاب، می‌توانند مفاهیم پیچیده‌تر را به صورت ساده‌تر و قابل درک‌تری به کودکان آموزش دهند. در ادامه، راهنمایی‌هایی برای استفاده از انیمیشن‌ها به منظور تقویت دوست‌یابی در کودکان آورده شده است:
انتخاب انیمیشن‌های مناسب: انتخاب انیمیشن‌هایی که دارای داستان‌های مرتبط با دوستی، تعاملات اجتماعی و حل تعارض‌ها هستند، می‌تواند به تقویت مهارت‌های اجتماعی کودکان کمک کند.
تبادل نظر در مورد داستان: پس از تماشای انیمیشن، با کودکان در مورد داستان، شخصیت‌ها، تصمیم‌گیری‌ها و مشکلاتی که در داستان پیش آمده بحث کنید. این کار به کودکان کمک می‌کند تا مفاهیم اجتماعی را بهتر درک کنند.
تشویق به نقد سازنده: کودکان را تشویق کنید تا نظرات خود را در مورد داستان و رفتارهای شخصیت‌ها بیان کنند. با این کار، این فرصت به آن‌ها داده می‌شود تا به طور کنشگرانه در مورد مهارت‌های اجتماعی بحث کنند.
تعامل با شخصیت‌های داستان: کودکان را ترغیب کنید که شخصیت‌های مورد علاقه‌شان از داستان را تحلیل کنند و درباره شیوه‌هایی که او با آن‌ها ارتباط برقرار می‌کنند، با شما گفتگو کند. این کار به کودکان کمک می‌کند تا ارتباط خود با موقعیت‌ها و شخصیت‌ها را بهبود بخشند.
برنامه‌ریزی برای تماشا و بحث: برنامه‌ریزی برای تماشای انیمیشن و سپس برگزاری یک جلسه بحث بعد از آن، می‌تواند به فرآیند یادگیری و تقویت مهارت‌های اجتماعی در کودکان کمک کند.
تشویق به تجربه عملی: کودکان را تشویق کنید تا بر اساس مفاهیمی که از انیمیشن‌ها یاد گرفته‌اند، این مهارت‌ها را در زندگی واقعی خود تجربه کنند. به آن‌ها بگویید که چگونه مهارت‌های جدید خود را در موقعیت‌های مختلف اجتماعی به کار ببرند.
همچنین، توجه داشته باشید که تماشای انیمیشن‌ها تنها بخشی از یادگیری است. برای بهبود مهارت‌های اجتماعی و دوست‌یابی کودکان، نیاز به ترکیب این روش با تمرین‌های عملی، مشاوره و پشتیبانی مناسب دارند. در صورت علاقه‌مندی به مبحث تاثیر انیمشن بر کودکان می‌توانید مقاله کارتون‌هایی که اثرات منفی در کودکان دارند را در سایت پینو بیبی مطالعه کنید.
قصه‌خوانی و تاثیر آن در دوست‌یابی کودکان
قصه خوانی یکی از ابزارهای قدرتمندی است که می‌تواند به تقویت دوست‌یابی و مهارت‌های اجتماعی کودکان کمک کند. این فعالیت نه تنها به کودکان کمک می‌کند تا از طریق داستان‌ها و شخصیت‌های مختلف، مفاهیم اجتماعی را بهتر درک کنند، بلکه باعث می‌شود تا مهارت‌های ارتباطی و تفکر انتقادی آن‌ها تقویت شود. در ادامه، تأثیر قصه‌خوانی در دوست‌یابی کودکان را بررسی می‌کنیم:
افزایش تخیل و تفکر انتقادی: قصه‌ها دنیایی از تخیل و خیال را در اختیار کودکان قرار می‌دهند و باعث می‌شوند تا تفکر انتقادی و ابتکار در آن‌ها تقویت شود. این توانایی‌ها می‌توانند در تعاملات اجتماعی و دوست‌یابی مفید باشند.
شناخت بهتر احساسات دیگران: قصه‌ها، شخصیت‌های مختلف با احساسات وکنش‌های متنوع دارند. از طریق قصه‌ها، کودکان می‌توانند احساسات و نیازهای دیگران را بهتر درک کنند و یاد بگیرند که چگونه می‌توانند روی دیگران تأثیرگذار باشد.
آموزش مهارت‌های اجتماعی از طریق داستان: داستان‌ها معمولاً در مواقعی که شخصیت‌ها با تعارض‌ها و چالش‌های اجتماعی مواجه می‌شوند، مهارت‌های اجتماعی را آموزش می‌دهند. به عنوان مثال، شخصیت‌ها باید یاد بگیرند چگونه با تعارض‌ها کنار بیایند و روابط دوستانه خود را تقویت کنند.
ارتقاء واژگان زبانی: قصه‌خوانی باعث افزایش دایره واژگان کودکان می‌شود و به آن‌ها کمک می‌کند تا بهتر و روان‌تر با دیگران ارتباط برقرار کنند.
آموزش ارتباط بین فردی: داستان‌ها غالباً شامل روابط بین افراد هستند و نشان می‌دهند چگونه شخصیت‌ها با یکدیگر تعامل می‌کنند. این موضوع می‌تواند به کودکان در رابطه با نکاتی مانند گوش دادن، صحبت کردن با احترام و اظهار احساسات و عقاید خود کمک کند.
یادگیری دیالوگ‌های اجتماعی: پس از خواندن قصه، والدین می‌توانند با کودکان در مورد موضوعات و مفاهیم اجتماعی مختلف گفتگو کنند. این گفت‌وگوها به کودکان کمک می‌کند تا مفاهیم را بهتر درک کنند و تجربیات خود را با دیگران به اشتراک بگذارند.
شناخت بهتر همسالان و فرهنگ‌ها: قصه‌ها ممکن است داستان‌هایی در رابطه با شخصیت‌ها و محیط‌هایی از فرهنگ‌ها و جوامع مختلف داشته باشند. این مسئله به کودکان کمک می‌کند که درک بهتری از تفاوت‌ها و تنوع‌های جهان پیرامون خود پیدا کنند.
با کمک قصه‌خوانی، والدین می‌توانند به کودکان خود مهارت‌های اجتماعی، تفکر انتقادی و شناخت بهتر جهان اطراف را آموزش دهند که به طور مستقیم در تقویت دوست‌یابی و ارتباطات اجتماعی کمک می‌کند. اگر دغدغه انتخاب کتاب داستان مناسب برای کودکان‌تان را دارید توصیه می‌کنیم مقاله ویژگی‌های کتاب داستان مناسب برای کودکان در رده‌های سنی مختلف را مطالعه بفرمایید.
چه عواملی بر دوست‌یابی کودکان تاثیر منفی می‌گذارد؟
عوامل روانی مختلفی می‌توانند تأثیر منفی بر دوست‌یابی کودکان داشته باشند. این عوامل ممکن است عاطفی، اجتماعی یا رفتاری باشند و در نهایت منجر به کاهش کیفیت و تجربه دوستی کودکان شوند. در ادامه، به تعدادی از این عوامل اشاره شده است:
اضطراب اجتماعی: کودکانی که به اضطراب اجتماعی مبتلا هستند، در مواقع حضور در اجتماع دچار ترس و نگرانی اجتماعی می‌شوند. این موضوع باعث کاهش توانایی آن‌ها در برقراری و حفظ روابط دوستانه می‌شود.
عدم اعتماد به نفس: کودکانی که اعتماد به نفس کمی دارند، ممکن است ترس از رد شدن یا عدم قبولی را تجربه کنند و از برقراری ارتباط با دیگران اجتناب کنند.
تجربه تعارض‌های خانوادگی: تجربه تعارض‌های خانوادگی، روابط دوستانه کودکان را تحت تأثیر قرار می‌دهد. کودکانی که در محیط خانواده خشونت یا تعارض مشاهده می‌کنند، ممکن است رفتارهای مشکل‌سازی در دوست‌یابی خود نمایان کنند.
اضطراب عمومی: اضطراب عمومی باعث می‌شود که کودکان به طور مداوم نگران مسائل مختلف باشند، این امر می‌تواند به تعداد و کیفیت دوستی‌های آن‌ها آسیب بزند.
کم‌توانی در مهارت‌های اجتماعی: کودکانی که مهارت‌های اجتماعی لازم برای برقراری و حفظ روابط دوستانه ندارند، مشکلاتی در تعاملات خود داشته و معمولاً در انتخاب دوستان مناسب مشکلات زیادی را تجربه می‌کنند.
اختلالات رفتاری: کودکانی که اختلالات رفتاری دارند مانند اختلال نقص توجه/ بیش‌فعالی یا اختلالات اوتیسم، ممکن است مشکلاتی در تفاهم و تعامل با همسالان خود داشته باشند.
واکنش‌های عصبی غیرمنطقی: واکنش‌های عصبی نامناسب یا پیش‌بینی‌نشده می‌تواند باعث ایجاد ترس و نگرانی در دیگران شود و از برقراری ارتباطات مثبت با سایر کودکان جلوگیری کند.
انزوا: کودکان منزوی، تعاملات اجتماعی کمتری با سایرین دارند و اغلب در دوست‌یابی دچار مشکلات زیادی می‌شوند.
به طور کلی، عوامل روانی می‌توانند تأثیر مستقیم یا غیرمستقیمی بر دوست‌یابی کودکان داشته باشند. در صورتی که کودکان با مشکلاتی در برقراری دوستی و ارتباطات اجتماعی مواجه هستند، ممکن است به مشاوره روان‌شناختی یا پیشنهادهای حرفه‌ای نیاز داشته باشند. برای کسب اطلاعات بیشتر در این زمینه می‌توانید به مقاله چه زمانی کودک نیاز به مشاوره روانشناسی دارد از سایت پینو بیبی مراجعه کنید.
تاثیر منفی اضطراب بر دوست یابی کودکان
به دلیل تاثیر قابل توجه مسئله اضطراب و تاثیر آن بر مقوله دوست‌یابی در کودکان در این بخش به شکل اختصاصی به بررسی این مسئله می‌پردازیم. اضطراب به عنوان یک وضعیت ناشی از استرس و نگرانی‌های احتمالی، می‌تواند تأثیراتی منفی بر روابط اجتماعی داشته باشد، به ویژه در مواقعی که کودکان در حال ایجاد و تقویت روابط دوستانه و اجتماعی هستند. در زیر نکاتی را برای درک تأثیر اضطراب بر روابط کودکان با هم بیان نموده‌‌ایم:
ترس از نقدها: کودکان اضطرابی ممکن است از نقدهای دیگران ترسیده و به دلیل ترس از رد شدن یا عدم قبولی، از برقراری ارتباط با همسالان خود اجتناب کنند.
عدم اعتماد به نفس: افراد اضطرابی ممکن است به خودشان اعتماد نداشته باشند و احساس کنند که نمی‌توانند در موقعیت‌های اجتماعی به خوبی عمل کنند.
ترس از تعامل‌های اجتماعی: کودکان ممکن است ترس از برقراری تعامل‌های اجتماعی داشته باشند، به خصوص در مواقعی که اجتماعات بزرگتر یا جدید باشند.
عدم توانایی در مواجهه با تعارض‌ها: اضطراب می‌تواند باعث کاهش توانایی در مواجهه با تعارض‌ها و نیازهای اجتماعی شود، که ممکن است به تعارض‌ها و مشکلات در روابط منجر شود.
کاهش توانایی در انطباق با محیط اجتماعی: افراد مضطرب ممکن است در انطباق با محیط‌های اجتماعی دشواری‌هایی داشته باشند و نتوانند به راحتی در فضاهای جدید و مختلف با دیگران ارتباط برقرار کنند.
عدم مشارکت فعال در فعالیت‌های گروهی: افراد مضطرب ممکن است در فعالیت‌های گروهی و تیمی کمتر شرکت کنند، که این موضوع می‌تواند به کاهش تجربه‌های اجتماعی و دوستی مناسب منجر شود.
برای کمک به کودکان در مواجهه با اضطراب و تقویت مهارت‌های اجتماعی، می‌توانید از راه‌هایی مانند مشاوره، تربیت مهارت‌های مدیریت استرس، تمرین‌های نقش‌آفرینی و تشویق به شرکت در فعالیت‌های گروهی و اجتماعی استفاده کنید. همچنین، ایجاد محیطی حمایت‌کننده و متنوع برای کودکان می‌تواند به افزایش اعتماد به نفس و توانایی در مواجهه با تهدیدها کمک کند. برای اطلاعات بیشتر در این زمینه می‌توانید به مقاله راه‌کارهای درمان اضطراب جدایی، موجود در سایت پینو بیبی مراجعه کنید.