لوپوس (لوپوس اریتماتوی سیستمیک) یک بیماری خود ایمنی است. بیماری لوپوس زمانی رخ می‌دهد که سیستم ایمنی بدن به بافت‌ها و اندام‌های خود حمله می‌کند و به آنها آسیب می‌رساند. این باعث التهاب می‌شود که می‌تواند پوست، مفاصل، خون و اندام‌هایی مانند کلیه‌ها، سلول‌های خونی، مغز، قلب و ریه‌ها را تحت تاثیر قرار دهد. یک پزشک به بیمار کمک می‌کند تا داروهایی را برای مدیریت علائم خود مصرف کند و تعداد دفعات شعله‌ور شدن و عود کردن علائم بیماری را کاهش می‌دهد. پینو بیبی در این مقاله به بررسی لوپوس، علل و راهکارهای درمانی آن می‌پردازد.
لوپوس چیست؟
لوپوس وضعیتی است که باعث التهاب در سراسر بدن می‌شود. این یک بیماری خودایمنی است، به این معنی که سیستم ایمنی بدن به جای محافظت از بدن به آن آسیب می‌رساند. بسته به جایی که سیستم خودایمنی به بافت آسیب می‌زند، ممکن است بیمار علائمی را در سراسر بدن خود تجربه کند، از جمله در پوست، خون، مفاصل، کلیه‌ها، مغز، قلب و ریه‌ها. اگر بیمار متوجه درد جدید، بثورات یا تغییراتی در پوست، مو یا چشم خود شد، باید به یک پزشک مراجعه کند. تشخیص لوپوس می‌تواند دشوار باشد زیرا علائم و نشانه‌های آن اغلب شبیه علائم بیماری‌های دیگر است. مشخص‌ترین علامت لوپوس، بثورات صورت است که شبیه بال‌های پروانه (مالار) است که روی هر دو گونه بروز پیدا می‌کند، در بسیاری از موارد (اما نه همه موارد لوپوس) رخ می‌دهد. متاسفانه برخی از نوزادان با تمایل ابتلا به لوپوس متولد می‌شوند که ممکن است توسط عفون۳ت‌ها، برخی داروها یا حتی نور خورشید ایجاد شود. در حالی که هیچ درمانی برای لوپوس وجود ندارد، درمان‌ها می‌توانند به کنترل علائم کمک کنند.
تاریخچه نام‌گذاری بیماری لوپوس
لوپوس نام خود را از راش صورت گرفته است. روجریوس فروگاردی، پزشک قرن سیزدهمی، فکر می‌کرد که بثورات لوپوس صورت شبیه نشانه‌های از گاز گرفتن و جای دندان‌های گرگ روی بدن است. او نام این بیماری را لوپوس گذاشت که در لاتین به معنای گرگ است.
لوپوس اریتماتوز جلدی چیست؟
تخمین زده می‌شود که از هر ۳ نفر مبتلا به لوپوس، ۲ نفر به بیماری پوستی به نام لوپوس اریتماتوز جلدیCLE مبتلا می‌شوند. کلمه جلدی به معنای پوست است. افراد مبتلا به CLE دچار بثورات یا زخم‌های پوستی می‌شوند که معمولاً در قسمت‌هایی از بدنشان که در معرض آفتاب قرار دارند، می‌شوند. برخی افراد به تنهایی CLE دارند، در حالی که برخی دیگر CLE را همراه با نوع دیگری از لوپوس دارند. در حدودی یک نفر از هر ۵ نفری که برای اولین بار CLE تشخیص داده می‌شود، بیماریشان به لوپوس اریتماتوز سیستمیک SLE پیشرفت می‌کند. SLE شایع‌ترین نوع لوپوس است.
انواع لوپوس
پزشکان گاهی اوقات لوپوس را لوپوس اریتماتوز سیستمیکSLE نیز می‌نامند. این شایع‌ترین نوع لوپوس است و به این معنی است که بیمار در سراسر بدن خود لوپوس دارد و به آن لوپوس پوستی مزمن نیز می‌گویند. انواع دیگر عبارت هستند از:
- لوپوس اریتماتوز جلدی CLE: لوپوسی که فقط پوست را تحت تاثیر قرار می‌دهد این نوع لوپوس خود به سه دسته تقسیم می‌شود:
- لوپوس اریتماتوز دیسکوئید DLEلوپوس اریتماتوی پوستی تحت حاد SCLE
- لوپوس اریتماتوز حاد جلدی ACLE
- لوپوس ناشی از دارو: برخی از داروها علائم لوپوس را به عنوان یک عارضه جانبی تحریک می‌کنند. معمولاً موقتی است و ممکن است پس از قطع مصرف داروهایی که باعث آن شده است از بین برود.
- لوپوس نوزادی: نوزادان گاهی اوقات با لوپوس متولد می‌شوند. نوزادانی که از والدین بیولوژیکی مبتلا به لوپوس متولد می‌شوند، مطمئناً مبتلا به لوپوس نیستند، اما ممکن است خطر ابتلا در آنها افزایش یابد.
لوپوس دیسکوئید چیست؟
نوعی لوپوس پوستی است که باعث ایجاد بثورات قرمز مدور در بدن می‌شود. برخی از بثورات می‌توانند باعث زخم شوند. قرار گرفتن در معرض اشعه ماوراء بنفش می‌تواند باعث ایجاد بثورات پوستی لوپوس یا بدتر شدن آنها شود.
بثورات لوپوس دیسکوئید معمولاً روی صورت و پوست سر ظاهر می‌شود، اما می‌تواند هر قسمتی از بدن را درگیر کند. ضایعات دیسکوئید روی پوست سر ممکن است باعث ریزش موی موقت یا دائمی شود. بثورات لوپوس دیسکوئید به طور معمول:
- دارای لکه‌های قرمز دایره‌ای، سکه‌ای یا دیسکی شکل که ضخیم و پوسته پوسته هستند.
- خارش و درد ایجاد نمی‌کند.
- ممکن است پوست را زخمی کنند یا تغییر رنگ دهد (روشن‌تر یا تیره‌تر).
بثورات یا زخم‌های لوپوس دیسکوئید مزمن ممکن است بیمار را در معرض خطر ابتلا به سرطان پوست قرار دهد. زخم‌های دیسکوئید روی لب‌ها یا داخل دهان ممکن است نوعی سرطان پوست به نام کارسینوم سلول سنگفرشی ایجاد کنند. در موارد نادر، فرد مبتلا به لوپوس دیسکوئید نیز به لوپوس اریتماتوز چیلبلین مبتلا می‌شود. این وضعیت باعث ایجاد لکه‌های دردناک و ارغوانی روی پوست می‌شود که در دمای سرد بدتر می‌شود.
لوپوس اریتماتوز تحت حادSCLE چیست؟
بثورات SCLE معمولاً در قسمت‌هایی از بدن که در معرض آفتاب زیاد قرار دارند، مانند بازوها، شانه‌ها، پستان و گردن ایجاد می‌شوند. واژهSubacute به این واقعیت اشاره دارد که بثورات تا حدودی سریع ظاهر می‌شوند و همیشه وجود ندارند. بثورات قرمز و حلقوی در این لوپوس متصل می‌شود تا دایره‌های به هم پیوسته را تشکیل دهد. به طور کلی این راش‌ها دردناک نیستند و خارش ندارد. جای زخم ناشی از این نوع لوپوس باقی نخواهد ماند اما ممکن است پوست را روشن یا تیره کند.
لوپوس اریتماتوز جلدی ACLE چیست؟
ACLE باعث ایجاد بثورات پروانه‌ای صورت (بثورات مالار) می‌شود. همچنین ممکن است روی پیشانی، بازوها، پاها یا سایر قسمتهای بدن بیمار راش ایجاد شود. این بثورات دیگر لزوماً به شکل پروانه ظاهر نمی‌شوند. بثورات ACLE زمانی اتفاق می‌افتد که بیمار مبتلا به لوپوس است. این بدان معنی است که بیماری فعال است و علائمی را ایجاد می‌کند. هنگامی که بیمار راش پروانه‌ای دارد، ممکن است مردم فکر کنند که در حال گرگرفتگی و یا آفتاب سوختگی شدید است. بثورات ممکن است صاف، برجسته یا پوسته پوسته باشد. گاهی اوقات خارش دارد اما به طور کلی دردناک نیست. به ندرت، ACLE همچنین باعث این مشکلات می‌شود:
- آفت دهان (زخم دردناک در دهان)
- کهیر (برآمدگی‌های دردناک)
- ریزش موی موقت
علائم لوپوس چیست؟
هیچ دو مورد لوپوس دقیقاً شبیه هم نیستند. علائم و نشانه‌ها ممکن است به طور ناگهانی ظاهر شوند یا به آهستگی ایجاد شوند، ممکن است خفیف یا شدید بروز کنند و ممکن است موقت یا دائمی باشند. اکثر افراد مبتلا به لوپوس بیماری خفیفی دارند که با دوره‌هایی به نام شعله‌ور شدن مشخص می‌شود، زمانی‌های هستند که علائم و نشانه‌ها برای مدتی بدتر می‌شوند، سپس بهبود می‌یابند یا حتی برای مدتی کاملاً ناپدید می‌شوند. هر فردی ترکیب و شدت علائم متفاوتی را تجربه می‌کند. در طول یک دوره تشدید بیماری، علائم می‌تواند به اندازه‌ای شدید باشد که بر روال روزانه بیمار تأثیر بگذارد. همچنین ممکن است در صورت داشتن علائم خفیف یا بدون علائم، فرد دوره‌های بهبودی را تجربه کند. علائم و نشانه‌های لوپوس که فرد تجربه می‌کند بستگی به این دارد که کدام سیستم بدن تحت تأثیر این بیماری قرار گرفته است. علائم معمولاً به آرامی ایجاد می‌شوند. ممکن است در ابتدا یک یا دو علامت لوپوس و سپس بیمار علائم بیشتر یا متفاوتی را بعداً مشاهده کند. شایع‌ترین علائم عبارت هستند از:
- درد مفاصل به همراه سفتی و تورم مفاصل و درد عضلانی
- تنگی نفس و درد قفسه سینه (به خصوص زمانی که فرد مبتلا نفس عمیق می‌کشد).
- بثورات یا راش پروانه‌ای شکل روی صورت که گونه‌ها و پل بینی را می‌پوشاند یا بثورات در نقاط دیگر بدن
- تب، سردرد و گیجی و از دست دادن حافظه
- ریزش مو
- زخم‌های دهان
- خستگی و ضعف (احساس خستگی دائمی)
- تورم غدد و تورم در بازوها، پاها یا روی صورت
- لخته شدن خون
لوپوس گاهی اوقات می‌تواند باعث بیماری‌ها یا مشکلات دیگری شود، از جمله:
- حساسیت به نور (حساسیت به نور خورشید) که باعث ایجاد ضایعات پوستی می‌شود و این ضایعات که با قرار گرفتن در معرض نور خورشید ظاهر می‌شوند یا بدتر می‌شوند.
- انگشتان دست و پا که هنگام قرار گرفتن در معرض سرما یا در دوره‌های استرس‌زا سفید یا آبی می‌شوند.
- خشکی چشم
- افسردگی (یا سایر شرایط سلامت روان)
- تشنج
- کم خونی
- سندرم رینود
- پوکی استخوان
- بیماری قلبی و یا بیماری کلیوی
چه چیزی باعث لوپوس می‌شود؟
کارشناسان به طور قطع نمی‌دانند که چه چیزی باعث لوپوس می‌شود. به عنوان یک بیماری خودایمنی، لوپوس زمانی رخ می‌دهد که سیستم ایمنی به بافت سالم بدن حمله کند. این احتمال وجود دارد که لوپوس از ترکیبی از عوامل ژنتیکی و محیطی ایجاد شود. به نظر می‌رسد افرادی که دارای استعداد ارثی برای لوپوس هستند، ممکن است در تماس با چیزی در محیط که می‌تواند باعث ایجاد لوپوس شود، به این بیماری مبتلا شوند. مطالعات نشان داده‌اند که عوامل خاصی در مورد سلامت یا محل زندگی ممکن است باعث ایجاد لوپوس شود:
- عوامل ژنتیکی: داشتن جهش‌های ژنتیکی خاص ممکن است احتمال ابتلا به لوپوس را افزایش دهد.
- هورمون‌ها: واکنش به برخی هورمون‌ها در بدن (به ویژه استروژن) ممکن است احتمال ابتلا به لوپوس را افزایش دهد.
- عوامل محیطی: جنبه‌های مربوط به محل زندگی و میزان آلودگی یا نور خورشید که فرد در معرض آن هست ممکن است بر خطر لوپوس تأثیر بگذارد. قرار گرفتن در معرض نور خورشید ممکن است باعث ایجاد ضایعات پوستی لوپوس یا ایجاد پاسخ داخلی در افراد مستعد شود.
- سابقه سلامتی: سیگار کشیدن، سطح استرس و داشتن برخی بیماری‌های دیگر (مانند سایر بیماری‌های خودایمنی) ممکن است باعث لوپوس شود.
- عفونت‌ها: ابتلا به عفونت می‌تواند باعث شروع لوپوس یا عود در برخی افراد شود.
- داروهای لوپوس: لوپوس می‌تواند توسط انواع خاصی از داروهای فشار خون، داروهای ضد تشنج و آنتی‌بیوتیک‌ها تحریک شود. افرادی که مبتلا به لوپوس ناشی از دارو هستند معمولاً با قطع مصرف دارو بهتر می‌شوند. به ندرت، علائم ممکن است حتی پس از قطع دارو ادامه یابد.
عوامل خطر و ریسک ابتلا به لوپوس
هر کسی ممکن است به لوپوس مبتلا شود، اما برخی از گروه‌ها در معرض خطر بالاتری هستند:
- افرادی که در بدو تولد زن AFAB هستند، به ویژه افراد AFAB که بین سنین ۱۵ تا ۴۴ سال هستند.
- مردمان نژاد سیاه پوست، اسپانیایی تبار و آسیایی، بومیان آمریکا – آفریقایی تبار ، بومیان آلاسکا و ساکنان جزایر اقیانوس آرام
- افراد دارای والدین بیولوژیکی که مبتلا به لوپوس هستند.
لوپوس چگونه تشخیص داده می‌شود؟
یک پزشک با معاینه فیزیکی و برخی آزمایشات لوپوس را تشخیص می‌دهد. پزشکان علائم را بررسی می‌کنند و در مورد آن چه که بیمار تجربه می‌کند با او صحبت می‌کنند. هنگامی که برای اولین بار متوجه علائم یا تغییرات در بدن خود شد، به پزشک خود اطلاع دهد. پزشک در مورد سابقه پزشکی، از جمله شرایطی که ممکن است در حال حاضر داشته باشد و نحوه درمان یا مدیریت آنها می‌پرسد. تشخیص لوپوس می‌تواند مشکل باشد، زیرا می‌تواند قسمتهای زیادی از بدن را تحت تاثیر قرار دهد و علائم مختلفی ایجاد کند. حتی تغییرات کوچک یا مسائلی که برای فرد غیرمعمول به نظر می‌رسند، می‌توانند کلیدی باشند. بنابراین بیماران باید از گفتن هر چیزی که احساس کرده‌اند به پزشک خود ابایی نداشته باشند چرا که بیمار بهتر از هر کسی بدن خود را می‌شناسد.
عوارض لوپوس چیست؟
التهاب ناشی از لوپوس می‌تواند بسیاری از نواحی بدن را تحت تاثیر قرار دهد، از جمله:
- کلیه‌ها: لوپوس می‌تواند باعث آسیب جدی کلیه شود و نارسایی کلیه یکی از علل اصلی مرگ و میر در میان افراد مبتلا به لوپوس است.
- مغز و سیستم عصبی مرکزی: اگر مغز تحت تاثیر لوپوس قرار گرفته باشد، ممکن است فرد سردرد، سرگیجه، تغییرات رفتاری، مشکلات بینایی و حتی سکته مغزی یا تشنج را تجربه کند. بسیاری از افراد مبتلا به لوپوس مشکلات حافظه را تجربه می‌کنند و ممکن است در بیان افکار خود مشکل داشته باشند.
- خون و رگ‌های خونی: لوپوس ممکن است منجر به مشکلات خونی شود، از جمله کاهش تعداد گلبول‌های قرمز سالم (کم خونی) و افزایش خطر خونریزی یا لخته شدن خون. همچنین می‌تواند باعث التهاب رگ‌های خونی شود.
- ریه‌ها: ابتلا به لوپوس شانس فرد را برای ایجاد التهاب در پوشش حفره قفسه سینه افزایش می‌دهد که می‌تواند تنفس را دردناک کند. خونریزی در ریه‌ها و ذات‌الریه نیز ممکن است.
- قلب: لوپوس می‌تواند باعث التهاب عضله قلب، شریان‌ها یا غشای قلب شود. خطر ابتلا به بیماری‌های قلبی عروقی و حملات قلبی نیز به شدت افزایش می‌یابد.
- عفونت: افراد مبتلا به لوپوس در برابر عفونت آسیب پذیرتر هستند زیرا هم این بیماری و هم درمان‌های آن می‌توانند سیستم ایمنی بدن را تضعیف کنند.
- سرطان: به نظر می‌رسد ابتلا به لوپوس خطر ابتلا به سرطان را افزایش می‌دهد و همیشه خطر کوچکی وجود دارد.
- مرگ بافت استخوانی: این زمانی اتفاق می‌افتد که خون رسانی به استخوان کاهش می‌یابد و اغلب منجر به شکستگی‌های کوچک در استخوان و در نهایت به فروپاشی استخوان می‌شود.
لوپوس و بارداری
زنان مبتلا به لوپوس می‌توانند با خیال راحت باردار شوند و اکثر آنها حاملگی طبیعی و نوزادان سالم خواهند داشت. با این حال، تمام زنان مبتلا به لوپوس که باردار می‌شوند، دارای «بارداری پرخطر» در نظر گرفته می‌شوند. این بدان معنی است که مشکلات در دوران بارداری ممکن است برای زنان مبتلا به لوپوس بیشتر باشد. زنان مبتلا به لوپوس بیشتر در معرض خطر سقط جنین هستند. لوپوس خطر ابتلا به فشار خون بالا در دوران بارداری و زایمان زودرس را افزایش می‌دهد. برای کاهش خطر این عوارض، پزشکان اغلب به تاخیر انداختن بارداری تا زمانی که بیماری حداقل به مدت شش ماه تحت کنترل باشد، را توصیه می‌کنند.
پزشکان از چه آزمایشاتی برای تشخیص لوپوس استفاده می‌کنند؟
هیچ آزمایشی وجود ندارد که بتواند تشخیص لوپوس را تایید کند. تشخیص آن معمولاً بخشی از تشخیص افتراقی است. این بدان معناست که پزشک احتمالاً قبل از رد سایر بیماری‌ها و تشخیص لوپوس، از چند آزمایش برای تعیین علت علائم استفاده می‌کند. پزشک ممکن است از موارد زیر استفاده کند:
- آزمایش خون: برای بررسی میزان عملکرد سیستم ایمنی بدن و بررسی عفونت‌ها یا سایر مسائل مانند کم خونی یا تعداد کم سلول‌های خونی
- آزمایش ادرار: برای بررسی ادرار برای علائم عفونت یا سایر شرایط سلامتی
- آزمایش آنتی بادی ضد هسته‌ایANA : به دنبال آنتی‌بادی‌ها (نشانگرهای پروتئینی است که سابقه مبارزه بدن با عفونت‌ها را نشان می‌دهد). افرادی که مبتلا به لوپوس هستند معمولاً آنتی بادی‌های خاصی دارند که نشان می‌دهد سیستم ایمنی آنها بیش از حد فعال بوده است.
- بیوپسی از بافت پوست یا کلیه: این نمونه می‌تواند نشان دهد که آیا سیستم ایمنی به آنها آسیب رسانده است یا خیر.
درمان لوپوس چیست؟
پزشک درمان‌هایی را برای لوپوس پیشنهاد می‌کند که علائم را مدیریت می‌کند. هدف، به حداقل رساندن آسیب به اندام‌های و کاهش تأثیر لوپوس بر زندگی روزمره فرد مبتلا است. اکثر افراد مبتلا به لوپوس به ترکیبی از داروها نیاز دارند تا به آنها در جلوگیری از شعله‌ور شدن و کاهش شدت علائم آنها در طول دوره کمک کند. شاید نیاز باشد که داروهای زیر مصرف شوند:
- هیدروکسی کلروکین: هیدروکسی کلروکین یک داروی ضد ویروسی است که می‌تواند علائم لوپوس را تسکین دهد و روند پیشرفت آنها (تغییر یا بدتر شدن) را کاهش دهد.
- داروهای ضدالتهابی غیراستروئیدیNSAIDs : داروهای NSAID بدون نسخه OTC درد را تسکین می‌دهند و التهاب را کاهش می‌دهند. پزشک به فرد مبتلا خواهد گفت که کدام نوع از NSAID برای او بهتر عمل می‌کند و هر چند وقت یکبار باید آن را مصرف کند. افراد نباید بیش از ۱۰ روز متوالی بدون صحبت با پزشک خود از NSAID استفاده کنند.
- کورتیکواستروئیدها: کورتیکواستروئیدها داروهای تجویزی هستند که التهاب را کاهش می‌دهند. پردنیزون یک داروی رایج کورتیکواستروئیدی است که برای مدیریت لوپوس از آن استفاده می‌شود. پزشک ممکن است قرص‌هایی را برای تجویز کند که از طریق دهان مصرف می‌کند یا کورتیکواستروئید را مستقیماً به یکی از مفاصل تزریق می‌کند.
- سرکوبگرهای ایمنی: داروهای سرکوب کننده ایمنی داروهایی هستند که سیستم ایمنی را مهار می‌کنند و از فعال بودن آن جلوگیری می‌کنند. آنها می‌توانند به جلوگیری از آسیب بافتی و التهاب کمک کنند.
ممکن است فرد برای مدیریت علائم خاص لوپوس یا سایر بیماری‌های ناشی از آن به داروها یا درمان‌های دیگری نیاز داشته باشد. به عنوان مثال، اگر لوپوس باعث این مشکلات شود، ممکن است برای کم خونی، فشار خون بالا (فشار خون بالا) یا پوکی استخوان نیاز به درمان داشته باشد.
آیا می‌توان از لوپوس پیشگیری کرد؟
هیچکس نمی‌تواند مانع لوپوس شود زیرا متخصصان مطمئن نیستند که چه چیزی باعث آن می‌شود. اگر یکی از والدین بیولوژیکی مبتلا به لوپوس باشد، باید با یک پزشک در مورد خطر و ریسک ابتلا مشورت شود.
چگونه می‌توان از شعله ور شدن لوپوس جلوگیری کرد؟
ممکن است افراد بتواند با اجتناب از فعالیت‌هایی که علائم را تحریک می‌کنند، از شعله ور شدن لوپوس پیشگیری کرده و آن را کاهش دهند، از جمله:
- پرهیز از قرار گرفتن در معرض نور خورشید: گذراندن زمان بیش از حد زیر نور خورشید می‌تواند علائم لوپوس را در برخی افراد ایجاد کند. فرد باید سعی شود از بیرون رفتن در زمانی که نور خورشید بیشتر است (معمولاً بین ساعت ۱۰ صبح تا ۴ بعد از ظهر) خودداری کند. از لباس آستین بلند، کلاه یا لباس محافظ در برابر آفتاب استفاده شود. از ضد آفتابی استفاده شود که حداقل SPF 50 داشته باشد.
- فعال ماندن: درد مفاصل می‌تواند حرکت را سخت یا دردناک کند اما حرکت و استفاده آرام از مفاصل می‌تواند بهترین راه برای تسکین علائمی مانند درد و سفتی باشد. پیاده‌روی، دوچرخه‌سواری، شنا، یوگا و تای‌چی همگی راه‌های عالی برای حرکت بدن بدون وارد کردن فشار زیاد به مفاصل هستند. پزشک فعالیت‌های که برای بدن ایمن‌تر است را پیشنهاد خواهد داد.
- خواب کافی و محافظت از سلامت روان: زندگی با لوپوس می‌تواند ناامید کننده باشد. داشتن مقدار مناسب خواب (۷ تا ۹ ساعت برای بزرگسالان) و کاهش استرس می‌تواند به جلوگیری از شعله‌ور شدن علائم در برخی افراد کمک کند. یک روانشناس یا سایر متخصصان سلامت روان می‌توانند در ایجاد مکانیسم‌های مقابله‌ای سالم کمک کنند.
چشم‌انداز در بیماران مبتلا به لوپوس
لوپوس یک بیماری مادام العمر (مزمن) است. بیماران باید انتظار داشته باشند که علائم لوپوس را تا آخر عمر مدیریت کنند. لوپوس می‌تواند غیرقابل پیش بینی باشد و نحوه تأثیر آن بر افراد می‌تواند در طول زمان تغییر کند. فرد باید به طور منظم به پزشک خود مراجعه کند تا پزشک بتوانند تغییرات علائم بیمار را ردیابی کند. احتمالاً بیماران با یادگیری زندگی همراه لوپوس با تیمی از پزشکان کار خواهند کرد. پزشک، مراقبت‌های اولیه متخصصانی را پیشنهاد می‌کند که می‌توانند در مورد مسائل یا علائم خاص به فرد مبتلا کمک کنند. احتمالاً یک روماتولوژیست نیز در این میان به بیماران لوپوس کمک خواهد کرد و البته یک پزشک که در تشخیص و درمان بیماری‌های خود ایمنی تخصص دارد. این که فرد باید به چه متخصصانی مراجعه کند بستگی به این دارد که چه علائمی دارد و علائم چگونه بر بدن او تأثیر می‌گذارد.
آیا درمانی برای لوپوس وجود دارد؟
در حال حاضر هیچ درمانی برای لوپوس وجود ندارد. پزشک به بیمار کمک می‌کند ترکیبی از درمان‌ها را برای مدیریت علائم خود بیابید. پزشکان در تلاش هستند که بیمار مبتلا به لوپوس را در حالت بهبودی قرار دهند تا فرد دوره‌های زمانی طولانی بدون علائم یا شعله‌ور شدن آن را داشته باشد.
چه زمانی برای لوپوس باید به پزشک مراجعه کرد؟
بیماران باید به محض مشاهده علائم جدید یا تغییر به یک پزشک مراجعه کنند. حتی تغییرات کوچک در آن چه احساس می‌کنند و تجربه می‌کنند، می‌تواند مهم باشد. اگر بیمار احساس می‌کند که درمان‌ها به خوبی علائم لوپوس او را مدیریت نمی‌کند، باید با پزشک خود صحبت کند. اگر شعله‌ور شدن علائم وجود دارد و اگر شعله ور شدن علائم شدیدتری ایجاد کند باید به پزشک خود مراجعه کرد. پزشک به بیمار کمک می‌کند تا درمان‌های خود را در صورت نیاز تنظیم کند.
اگر فرد هر یک از علائم زیر را دارد باید به اورژانس برود و یا با ۱۱۵ تماس بگیرد:
- بیمار قادر به نفس کشیدن نیست.
- بیمار درد شدیدی دارد.
- بیمار فکر می‌کند که علائم حمله قلبی را تجربه می‌کند.
چه سوالاتی باید از پزشک در مورد لوپوس پرسید؟
- آیا علائم مربوط به لوپوس است و یا بیماری خودایمنی دیگری؟
- برای لوپوس به کدام داروها نیاز است؟
- چند وقت یکبار باید برای قرارهای بعدی به پزشک مراجعه کرد؟
- آیا نیاز به مراجعه به متخصصان دیگری برای لوپوس هست؟
سخن آخر
لوپوس می‌تواند یک بیماری خسته کننده و کسالت‌بار باشد. درد، التهاب و تحریک در سراسر بدن می‌تواند خسته کننده باشد. زندگی با یک بیماری مزمن کار سختی است و بیمار برای مدیریت هر روز علائم خود سزاوار ستایش و تشویق است. بیمار مبتلا به لوپوس گاهاً نیاز به صحبت کردن با کسی در مورد احساس خود دارد که می‌تواند از پزشک خود در مورد منابع سلامت روان و گروه‌های حمایتی پرس و جو کند. فرد مبتلا نباید از صحبت کردن با پزشک خود و پرسیدن سوالاتش بترسید. حتی تغییرات کوچک در علائم یا سلامتی فرد می‌تواند نشانه‌ای از تأثیر متفاوت لوپوس باشد. به یاد داشته باشید، شما بهترین قاضی در مورد زمانی هستید که چیزی در بدن شما درست نیست.
عالی بود.