آموزش خواب به کودک شما یاد می‌دهد که بدون کمک شما به خواب برود. این بدین معناست که نوزاد، خواب‌آلود اما بیدار در گهواره قرار داده می‌شود و بدون تکان دادن، تاب دادن، در آغوش گرفتن، شیر دادن یا آرام شدن برای خواب آماده می‌شود.
آموزش خواب همچنین به نوزاد یا کودک نوپای شما می‌آموزد که چگونه زمانی که به ناچار در وسط شب بیدار می‌شود، خودش دوباره به خواب برود (زیرا بیدار شدن در شب بخشی طبیعی از چرخه خواب است، حتی برای بزرگسالان).
چه چیزی تمرین خواب محسوب نمی‌شود؟
ابتدا لازم به ذکر است که آموزش خواب به نوزاد و از شیر گرفتن او در شب لزوماً همراه با یکدیگر انجام نمی‌شوند. بسته به سن و مرحله‌ای از رشد که نوزاد در آن قرار دارد، همچنان می‌توانید یک یا حتی دو بار در طول شب به کودک خود شیر بدهید. بهتر است با پزشک اطفال خود در مورد این که چه زمانی بهتر است که شیر دادن شبانه به کودکتان را به طور کامل کنار بگذارید، صحبت کنید.
این یکی از روش‌هایی است که با استفاده از آن، متوجه می‌شوید آموزش خواب به نوزاد آنقدرها هم که به نظر می‌رسد، خشن نیست. آموزش خواب لزوماً شامل بستن در اتاق نوزاد و این که اجازه دهید کودک شما در تمام طول شب گریه کند، نمی‌باشد. در واقعیت می‌توانید زمانی که اجازه می‌دهید نوزاد گریه کند را برنامه ریزی کنید و پس از گذشت این زمان برای او یک آهنگ آرامش بخش بگذارید یا پشت او را بمالید تا آرام شود.
با این که برخی از والدین نگران هستند که روش‌های آموزش خواب امکان داشته باشد به سلامت نوزاد آن‌ها آسیب برساند یا مشکلات مربوط به دلبستگی را در او ایجاد کند، تحقیقات نشان می‌دهند که آموزش خواب به نوزاد، خطر مشکلات رفتاری یا عاطفی را در اواخر دوران کودکی افزایش نمی‌دهد.
بسیاری از کارشناسان می‌گویند که آموزش خواب به کودک نه تنها بی خطر است، بلکه برای رشد نوزادان نیز مفید است.
آموزش خواب به کودک را چه زمانی شروع کنیم؟
متخصصان توصیه می‌کنند که تمرین خواب نوزاد را از ۴ تا ۶ ماهگی شروع کنید. این محدوده سنی، نقطه مناسبی برای شروع آموزش خواب به کودک محسوب می‌شود؛ زیرا نوزاد به اندازه کافی بزرگ است و از نظر فیزیکی قادر است شش تا هشت ساعت در طول شب را بدون نیاز به خوردن غذا درست بخوابد، اما کاملاً هم در نقطه‌ای نیست که آرامشی که شما به کودک خود می‌دهید باعث خواب او شود.
نیازی به احساس گناه نیست، آموزش خواب به کودک، ارتباط عاطفی کودک و شما را خراب نمی‌کند.
یک مطالعه جدید نشان می‌دهد که نوزادانی که آموزش خواب دیده‌اند بهتر و طولانی‌تر از نوزادانی که آموزش خواب ندیده‌اند، می‌خوابند. همچنین آموزش خواب به کودک، تاثیری بر ارتباط عاطفی بین والدین و نوزادان نداشت.
تصمیم گیری در مورد تمرین خواب نوزاد به هر خانواده بستگی دارد؛ اما این مطالعه می‌تواند به والدین کمک کند تا در مورد آموزش خواب به کودک خود نگران نباشند و راحت در مورد آن تصمیم گیری کنند.
اگر شما پدر یا مادر هستید، به احتمال زیاد در آن نقطه بوده‌اید. همه ما چنین شرایطی را تجربه می‌کنیم. شما نوزادی دارید که در زمان مورد نظر خود نمی‌خوابد و به دلیل خستگی بیش از حد، بی وقفه گریه می‌کند. پدر و مادر خسته نیز به نوبه خود بداخلاق می‌شوند و به نظر می‌رسد که این چرخه عذاب آور مدام در حال تکرار است. آموزش خواب به کودک ممکن است روش خوبی برای اتمام این ماجرا به نظر برسد، اما برخی از والدین نگران هستند که این کار پیوند عاطفی بین والدین و نوزاد را از بین ببرد و احتمال داشته باشد که به سلامت روان کودک آسیب برساند.
اگر اینطور فکر می‌کنید، تحقیقات جدید ممکن است به آرام کردن برخی از این ترس‌ها کمک کند. تحقیقات نه تنها نشان می‌دهند که آموزش خواب به کودک موثر است؛ بلکه همانطور که گفته شد تاثیر منفی بر پیوند عاطفی والدین با نوزادان خود نداشت. این مطالعه با همکاری آزمایشگاه Nanit، شرکتی که مانیتورهای خواب نوزاد با فناوری پیشرفته تولید می‌کند، انجام شد. این مانیتورها از تکنولوژی برای کمک به بررسی خواب و رشد نوزاد استفاده می‌کنند.
در مطالعه منتشر شده در مجله اطفال، ۲۰۹۰ کاربر Nanit در مورد تجربه خود در مورد مداخلات رفتاری خواب نوزاد (BSIs) مورد بررسی قرار گرفتند که به عنوان تمرین خواب نیز شناخته می‌شود. همه شرکت کنندگان، والدین نوزادان آمریکایی بین سنین ۳ تا ۱۸ ماه بودند. تقریباً ۶۴ درصد از والدین استفاده از آموزش خواب را گزارش کردند.
آموزش خواب ارتباط عاطفی شما را با کودک قطع نمی‌کند
آموزش خواب روشی ایمن و موثر برای کمک به کودک شما جهت رسیدن به آن خوابی است که برای داشتن زندگی سالم به آن نیاز دارد. ناتالی بارنت، دکتر و معاون تحقیقات بالینی در Nanit می‌گوید: «کودکانی که آموزش خواب دیده بودند، بهتر و طولانی‌تر از نوزادانی که آموزش ندیده بودند، می‌خوابیدند.
نه تنها نوزادان آموزش دیده بهتر می‌خوابند، بلکه محققان هیچ ارتباطی بین آموزش خواب به کودک و پیامدهای منفی مانند افسردگی، خواب آلودگی یا آسیب به پیوند عاطفی والدین و نوزاد پیدا نکردند. این خبر خوبی برای والدینی است که نگران ارتباط و ایمنی خواب نوزاد با استفاده از این روش‌های آموزشی هستند.
دکتر بارنت توضیح می‌دهد: «هیچ مدرکی دال بر تداخل آموزش خواب با پیوند والدین و کودک وجود نداشت.» «هیچ تفاوتی در میزان دلبستگی بین نوزادانی که آموزش خواب دیده بودند و نوزادانی که آموزش ندیده بودند، نسبت به پدر و مادر خود وجود نداشت.»
بسیاری از متخصصان اطفال با این موضوع موافق هستند و معتقد نیستند که آموزش خواب در پیوند والدین با نوزادان یا کودکان بزرگ‌تر مشکلی ایجاد می‌کند.
اما تمرین خواب نوزاد قبل از ۴ یا ۵ ماهگی توصیه نمی‌شود. نوزادان باید در این سن قبل از مرحله اضطراب جدایی که معمولا از حدود ۸ ماهگی شروع می‌شود، راحت به خواب بروند. این نکته هم مهم است که برای نوزادانی که مشکل رشد، افزایش وزن و تغذیه یا سایر بیماری‌ها و مشکلات مزمن سلامتی دارند، تمرین خواب را شروع نکنیم.
نوزادانی که آموزش خواب دیده اند، بیش‌تر می‌خوابند
آموزش خواب به کودکان می آموزد که چگونه سریع‌تر بخوابند، مدت طولانی تری بخوابند و این توانایی را داشته باشند که پس از بیدار شدن دوباره به خواب بروند. این‌ها عادات سالم حیاتی هستند که به کودکان کمک می‌کنند بهترین احساس را داشته باشند.
بنا به گفته مشاوران آموزش خواب، ما اغلب متوجه نمی‌شویم که آموزش خواب چقدر می‌تواند در زندگی والدین تاثیرگذار باشد. داشتن راهنمایی در این زمینه به کاهش استرس، اضطراب و خستگی والدین کمک می‌کند و به آن‌ها می‌آموزد که با کمبود خواب نوزاد چگونه برخورد کنند و بدانند که چه کاری و چگونه باید انجام شود.
داشتن یک برنامه به والدین کمک می‌کند تا روی خواب نوزاد خود کنترل داشته باشند و می‌تواند زندگی بسیاری از خانواده‌ها را تغییر دهد. کودکانی که بهتر می‌خوابند از نظر عاطفی سازگار هستند، در یادگیری چیزهای جدید با مشکل کم‌تری مواجه می‌شوند و در رشد خود کم‌تر دچار مشکل می‌شوند. خواب برای رشد و آسایش کلی تمام اعضای خانواده بسیار اهمیت دارد.
از نظر رشد، نوزادان به طور متوسط تا حداقل ۶ ماهگی در طول شب نمی‌خوابند. پزشکان به والدین توصیه می‌کنند که در صورت شروع به تمرین خواب نوزاد، انتظارات و اهداف واقع بینانه داشته باشند. خوابیدن در طول شب برای نوزاد به معنای داشتن یک خواب طولانی است که حداقل ۶ ساعت طول می‌کشد؛ بنابراین از ساعت ۱۰ شب بخوابید. توصیه می‌شود تا ساعت ۴ صبح به عنوان خواب در طول شب در نظر گرفته شود.
مهم است که به یاد داشته باشید هیچ روش آموزش خوابی به یک اندازه برای همه کودکان مناسب نیست. تصمیم گیری در مورد شروع یا عدم شروع آموزش خواب به کودک و زمان خواب او، باید با برنامه ریزی گرفته شود. والدین باید خلق و خوی کودک، محیط خواب، روش تغذیه، سن و اندازه نوزاد و همچنین اهداف و خواسته‌های خودشان را برای گرفتن این تصمیم در نظر بگیرند.
روش‌های تمرین خواب
یک روش واحد برای آموزش خواب به کودک وجود ندارد؛ اما بسیاری از والدین به مرور زمان متوجه می‌شوند که یک یا ترکیبی از روش‌های آموزش خواب زیر برای نوزاد آن‌ها موثر است:
روش گریه تا خواب (CIO)
روش گریه تا خواب نوزاد شامل خواباندن نوزاد شما در تخت و ترک اتاق است. در این روش اجازه می‌دهید نوزاد در تخت خود گریه کند (در حالی که او را تحت نظارت دارید) تا زمانی که بدون هیچ گونه آرام کردن یا کمکی از جانب شما بخوابد.
این بدان معناست که از زمانی که مطمئن شده‌اید که کودک خود را با شکم پر و در یک محیط خواب امن در تخت نوزادی قرار داده‌اید، تا صبح روز بعد که وقت بیدار شدن او بشود، به اتاق کودک خود باز نخواهید گشت. در این روش، نوزاد شما باید بعد از ساعت بیداری شیر بخورد.
اگرچه ممکن است این روش خشن به نظر برسد، اما احتمالا برای شما سخت‌تر از کوچولوی شماست. با ثبات (این نکته کلیدی است) در برنامه خود، انتظار می‌رود که کودک شما در عرض سه تا چهار شب به تنهایی شروع به خوابیدن کند.
روش فربر
آیا طرفدار این نیستید که اجازه دهید نوزاد شما بدون توجه و آرام شدن توسط شما گریه کند؟ در این صورت پیشنهاد می‌کنیم روش فربر را امتحان کنید. یک نوع “خواباندن تدریجی” یا “به نوزاد سر بزن”، که به این شکل است که به کودک خود اجازه دهید برای مدت معینی قبل از این که به او سر بزنید، گریه کند.
این فاصله زمان بندی شده از شروع گریه نوزاد تا سر زدن شما به اتاق او، در هر بار چند دقیقه طولانی‌تر می‌شود تا زمانی که کودک شما به خواب برود.
در چند شب بعدی، به تدریج طول این فاصله را افزایش می‌دهید و کم‌تر در اتاق کودک حضور پیدا می‌کنید تا به کودک خود فضای لازم را بدهید که سعی کند خود را آرام کند. خیلی زود، دیگر نیازی به این سر زدن‌های مکرر نیست؛ زیرا کودک شما یاد گرفته است که خود را آرام کند و خودش بخوابد.
روش صندلی
روش صندلی ممکن است برای نوزادان بزرگ‌تر موثرتر باشد و ممکن است اجرای آن برای شما و کودک شما راحت‌تر از روش گریه تا خواب نوزاد یا روش فربر باشد. در این روش، لازم است روی صندلی کنار تخت کودک بنشینید، بدون این که او را بلند کنید تا زمانی که او به خواب برود. هر شب صندلی را کمی دورتر ببرید تا زمانی که به در اتاق نزدیک باشد و سپس از اتاق خارج شوید.
در این مرحله، کودک شما باید بتواند بدون حضور شما بخوابد. با این حال، این روش برای نوزادانی که نمی‌توانند تا زمانی که شما از دید او دور نشده‌اید، شما را از ذهن خود بیرون کنند، موثر نیست و فایده ندارد.
با این که این تکنیک ممکن است برای برخی خانواده‌ها مناسب باشد، بهتر است بدانید که همچنین ممکن است در برخی از نوزادان باعث شود که بیش‌تر گریه کنند. زیرا زمانی که کودک با حضور شما در اتاق به خواب می‌رود، ممکن است وقتی از خواب بیدار می‌شود و می‌بیند که شما دیگر آنجا نیستید، مبهوت و احتمالاً ناراحت شود.
تمرین‌های مختلف نتایج متفاوتی را به همراه دارند
در یک پژوهش، نوزادانی که طبق روش گریه تا خواب در اتاق قرار داده شده بودند (گریه تا خواب کنترل نشده) یا طبق روش فربر گریه آن‌ها در فواصل منظم کنترل می‌شد (گریه تا خواب کنترل شده) در مقایسه با نوزادانی که آموزش خواب ندیده بودند، معادل یک شب در ماه بیش‌تر می‌خوابیدند.
روش گریه تا خواب کنترل شده یا روش فربر رایج ترین رویکرد مورد استفاده در این پژوهش بود. روش گریه تا خواب کنترل نشده سریع‌ترین روشی بود که پیشرفت نوزادان در آن مشاهده می‌شد و کم‌ترین زمان برای انجام آن طول می‌کشید؛ در حالی که در روشی که والدین در آن حضور داشتند، مشاهده پیشرفت خواب نوزاد و همچنین انجام آن به طور قابل توجهی بیش‌تر طول کشید.
منتقدان روش گریه تا خواب کنترل نشده به کودک نگران هستند که اگر بدون آرام کردن نوزاد خود به او اجازه دهند گریه کند، سطح استرس کودک را افزایش می‌دهد.
متخصصان می‌گویند که مزیت آموزش خواب به کودک با حضور والدین این بود که ساده‌ترین روش برای والدین محسوب می‌شد. انجام این روش برای والدین بسیار ساده‌تر از گریه تا خواب کنترل نشده یا کنترل شده به شمار می‌رفت. با این حال، این آزمایش نشان داد که این روش نسبت به روش گریه تا خواب نوزاد یا روش فربر بیش از ۵۰٪ بیش‌تر برای والدین طول می‌کشد تا بتوانند نتایج بهبود خواب را در نوزاد خود مشاهده کنند.
اگر نخواهم آموزش خواب به کودک خود را انجام دهم چه؟
در نهایت، تصمیم برای آموزش خواب کودک به والدین بستگی دارد. رایج ترین نگرانی والدین برای این کار، ایجاد استرس عاطفی و آسیب به نوزاد است. این والدین بهتر است یک روش ترکیبی را که اغلب کارشناسان توصیه می‌کنند را به کار ببرند.
کودک خود را زمانی که هنوز بیدار است در تخت نوزاد بخوابانید و یکی از والدین در نزدیکی او بماند تا در صورت نیاز به او کمک کند تا به خواب رود. این یک روش آرام و حمایت کننده برای آموزش خواب به کودک شما به شمار می‌رود؛ بدون این که نوزاد مجبور به گریه کردن شود یا همه کارها را به تنهایی انجام دهد.
والدینی که روش‌های آموزش خواب را اجرا نمی‌کنند، ۳۷ بار بیش‌تر در ماه نسبت به والدینی که به نوزادان خود آموزش خواب می‌دهند به گهواره نوزادان خود سر می‌زنند. علاوه بر این والدینی که آموزش خواب به کودک خود را اجرا نمی‌کردند یا به حضور خود نزد نوزاد تکیه می‌کردند، احتمال بیش‌تری وجود داشت که خواب نوزادشان را مشکل ساز ارزیابی کنند.
در صورتی که تمرین خواب به شیوه‌ای مناسب از نظر رشد نوزاد انجام شود، می‌تواند به نوزادان بزرگ‌تر و نوپا کمک کند تا در طول شب بخوابند. هیچ مطالعه علمی یا پژوهشی وجود ندارد که مزایای واقعی تمرین خواب کودک را نشان دهد. منفعت اصلی که می‌توانیم به آن اشاره کنیم این است که هم والدین و هم کودک می‌توانند با استفاده از این روش، خواب طولانی تری در شب داشته باشند.
این چه معنایی برای شما دارد؟
آموزش خواب به کودک شما بی خطر است و نه تنها ضرر ندارد، بلکه می‌تواند هم برای نوزاد و هم برای والدین مفید باشد. داشتن راهنمایی و حمایت برای تمرین خواب کودک به کاهش استرس، اضطراب و خستگی والدین به دلیل کمبود خواب و ناامیدی در مورد این که چه کاری باید انجام شود، کمک می‌کند.
قبل از شروع تمرین خواب توصیه می‌کنیم با پزشک اطفال کودک خود صحبت کنید. مراجعه به یک متخصص خبره آموزش خواب نیز می‌تواند در پاسخ به هر سوالی که ممکن است در این زمینه داشته باشید کمک کند و شما را راهنمایی کند.